Władysław Laskonogi
Urodzony między 1161 a 1166 rokiem, syn Mieszka Starego i jego drugiej żony Eudoksji, księżniczki kijowskiej. Po śmierci ojca obrany został księciem krakowskim. Wkrótce potem musiał ustąpić na rzecz Leszka Białego i wycofał się do Wielkopolski. Uwikłał się tam w spór z Kościołem i długotrwałe walki z bratankiem Władysławem Odonicem o Poznańskie. Po śmierci Leszka Białego, na zjeździe w Cieni w 1228 roku przyjął wybór na księcia krakowskiego w zamian za przywileje na rzecz Kościoła i możnych, lecz władzę faktycznie przekazał Henrykowi I Brodatemu. Wkrótce potem wyparty przez Odonica z Wielkopolski schronił się w Raciborzu. Zmarł w 1231 roku.
1202 - Panowanie Leszka Białego (do 1210) i Władysława Laskonogiego (potem 1228). Fundacja przez Jadwigę Śląską i jej męża Henryka Brodatego klasztoru Cysterek w Trzebnicy;
1228 - Pogłębienie kryzysu władzy (do 1234). Porozumienie w Cieni (Władysław Laskonogi nadaje przywileje możnym). Panowanie Władysława Laskonogiego i Henryka Brodatego (do 1229). Lokacja Krakowa (przed; ponowna w 1257 - nadanie praw miejskich) i Sandomierza (przed; ponowna w 1286);
Oddanie przez Konrada I Mazowieckiego ziemi chełmińskiej Krzyżakom, a ziemi dobrzyńskiej Zakonowi Braci Dobrzyńskich. Usamodzielnienie się Pomorza Wschodniego pod rządami własnej dynastii.
