Strona 20 z 23
W życiu człowieka bywają różne zwątpienia, a to wiara w Pana Boga, a to wiara w Krzyż, a to wiara w Najświętszą Maryję Pannę itd. gdzieś nam umykają.
Kościół ogłasza jakiś Rok, gdy pewna prawda naszej wiary jest zagrożona. Kiedy w krajach Europy Zachodniej niektórzy kapłani coraz mniej przykładali się do godnego sprawowania Mszy św., Jan Paweł II ogłosił Rok Eucharystii. Gdy coraz mniej osób, przede wszystkim w krajach zachodnich, odmawiało różaniec, wówczas papież Polak ogłosił Rok Różańca Świętego. Podobnie, gdy Benedykt XVI chciał zachęcić wiernych do apostolstwa, ogłosił Rok Świętego Pawła Apostoła, a gdy opinią publiczną wstrząsały skandale związane z osobami duchownymi, ogłoszony został Rok Kapłaństwa.
Kościół Katolicki nadał hebrajskiemu jubileuszowi charakter bardziej duchowy. Jubileusz polega na przebaczeniu, odpuszczeniu grzechów otwartemu dla wszystkich, na możliwości odnowienia więzi z Panem Bogiem i z bliźnim. W ten sposób Rok Święty staje się możliwością pogłębienia wiary oraz zaangażowania się na nowo w życie przez osobiste świadectwo chrześcijańskie.
Z okazji Jubileuszu 1925 r. Pius XI zarządził zorganizowanie wielkiej wystawy misyjnej, którą odwiedziło ponad 700000 osób. Po raz pierwszy w historii zgromadzone zostały zbiory ze wszystkich kontynentów, ukazujące dzieło misyjne Kościoła na przestrzeni stuleci i stan obecny misji. Papież osobiście czuwał nad organizacją wystawy; przekazywał też książki otrzymane w prezencie, aby w ten sposób wzbogacić księgozbiór. Chciał przez tę wystawę ukazać pielgrzymom uniwersalny wymiar Kościoła oraz wspólną odpowiedzialność za ewangelizację narodów. Zdobyte w przeszłości doświadczenia bibliotekarskie (był prefektem Biblioteki Ambrosianum w Mediolanie, a potem Biblioteki Apostolskiej Watykańskiej) pomogły mu w stworzeniu sekcji książek, które miały stać się zaczątkiem jedynej na świecie Papieskiej Biblioteki Misyjnej.
W trakcie Roku Jubileuszowego 1925 wyniósł do chwały ołtarzy Teresę od Dzieciątka Jezus (17.05), a dwa lata później ogłosił ją patronką misji katolickich. Ukoronowaniem tego „okresu łaski i Bożego miłosierdzia” było ustanowienie uroczystości Chrystusa Króla Wszechświata, która od tego czasu obchodzona jest w ostatnią niedzielę przed rozpoczęciem Adwentu.
Rok 1933 - to znaczy, że jest 1900-tna rocznica Krzyża Chrystusowego i Jego zwycięstwa nad piekłem i szatanem!
Swoje przemówienie, wygłoszone w wigilję uroczystości Bożego Narodzenia, Ojciec Święty niejako ukoronował zapowiedzeniem na rok 1933 obchodów jubileuszowych 1900-lecia Boskiego Dzieła Odkupienia, t j. końcowej działalności, męki, śmierci, zmartwychwstania i wniebowstąpienia Pana naszego Jezusa Chrystusa. Jubileusz ma trwać od 2 kwietnia (niedzieli Męki Pańskiej, zwanej niedzielą „czarną") 1933 roku do 2 kwietnia (poniedziałku wielkanocnego 1934 roku).
Historia nie ustaliła nam całkiem pewnie, w którym roku Pan Chrystus się narodził; i tak samo nie jest z całą pewnością wiadomem, czy rok 33 naszej rachuby czasu to był ściśle rokiem ostatnim widzialnego pobytu Zbawiciela na ziemi. Niedokładność ta tłumaczy się tym, że dawniej inaczej czas liczono np. od założenia Rzymu, od wstąpienia na tron cesarza itd., a dopiero w szóstym wieku po narodzeniu Pana Chrystusa zakonnik imieniem Dionizy Mały (Exguus) w Rzymie zapoczątkował rachowanie czasu od narodzenia Zbawiciela.
Ale praktycznie jednak powyższe nieścisłości w rachubie czasu nie mają żadnego znaczenia.
Jubileusz ten niewątpliwie był dla całej ludzkości, nie tylko dla chrześcijan, wielkim krokiem naprzód ku zrealizowaniu nauki Chrystusowej, ku Światłu i Prawdzie!
Podczas pontyfikatu Piusa XI po raz pierwszy ten Rok Święty, Jubileusz Odkupienia został ogłoszony przez radio.
Jak to omawiają poniższe znaczki wydane przez Irlandię na okoliczność Roku Świętego 1933-1934 zbawienie jest na krzyżu.
Znaczki wydrukowane we Włoszech przedstawiają anioła z krzyżem, Rok Święty, 1933 r. wydane na prośbę Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu Bożego w Jerozolimie, który powstał w celu propagowania idei pielgrzymowania do Ziemi Świętej oraz strzeżenia pielgrzymów przybywających do Ziemi Świętej.
 |
 |
Rok Święty 1975 ogłoszony 23 maja 1974 przez Pawła VI uświetnia wydarzenie co 25 lat aby w szczególny sposób czcić rocznicę Zbawiciela. Koncepcją Roku Świętego jest - wewnętrzne odnowienie człowieka. Ewangelia określa to słowem: pokuta, nawrócenie, metanoia. Jest to proces odrodzenia osobistego. Rok Święty ma być procesem uzdrowień, terapią. Odczuwamy przede wszystkim potrzebę nawiązana z powrotem stosunków autentycznych, życiowych i szczęśliwych z Panem Bogiem. Trzeba nam pojednać się z Nim w pokorze i miłości, aby z tej pierwszej zasadniczej harmonii wypłynęła moc pojednania się z ludźmi w miłości i sprawiedliwości. Rok Jubileuszowy przypadł na dość burzliwy w Kościele okres posoborowy. Reformy wypracowane w czasie obrad II Soboru Watykańskiego zostały przez niektórych zinterpretowane jako wezwanie do zerwania z tradycją. Na fali przemian końca lat 60. społeczeństwo wkraczało w okres rewolucji obyczajowej. Negowano wartości etyczne, zwłaszcza wartość życia ludzkiego od chwili poczęcia, głoszono „wolną miłość” i prawo do aborcji. Wielu kapłanów porzuciło celibat, wierni coraz bardziej odczuwali zagrożenie sekularyzacją życia publicznego. Uważano to za średniowieczny przeżytek i stratę czasu oraz pieniędzy. Papież widział jednak w Roku Świętym szansę odnowy wewnętrznej człowieka. W swej adhortacji apostolskiej Gaudete in Domino podkreślał chrześcijański wymiar radości jako podstawy przeżycia Jubileuszu dla odnowy wewnętrznej i pojednania.
Medal sygnowany /asygnata na dole awersu / Włochy Rzym ROMA Anno Jubilai 1975 r. Święty Rok Jubileuszowy Chrystusowy / średnica 34 mm. /waga - 26 gram / /kolor srebrny /.
Seria 7 monet z Watykanu 1975, BU jakości, Rok Święty, Paweł VI, monety mają wzór dla każdego nominału. Seria składa się z 1, 2, 5, 10, 20, 50 i 100 lirów. Wydane zostały w specjalnym etui. Rysunki na monetach przedstawiają sceny z Ewangelii.
Dla lepszego zobrazowania monet wykonałem dodatkowe schematy poglądowe.
18 grudnia 1974 r. Watykan wydał zestaw jedenastu znaczków upamiętniających Święty Rok 1975 r.
- 10-lirowy znaczek przedstawia Chrystusa zwycięskiego między św. Piotrem i Pawłem, z grot watykańskich w Bazylice Świętego Piotra;
- 25-lirowy znaczek przedstawia Chrystusa we fresku we wnęce, w Niszy Pallium, w Bazylice Świętego Piotra;
- 30-lirowy znaczek przedstawia twarz Chrystusa z mozaiki absydy Bazyliki św. Jana na Lateranie;
- 40-lirowy znaczek przedstawia krzyż zwieńczony gołębicą z literą „S Iohannes” po prawej stronie, zaczerpnięty z mozaiki absydy w Bazylice św. Jana na Lateranie;
- 50-lirowy znaczek przedstawia Jezusa na tronie, zaczerpnięty z mozaiki fasady Bazyliki Najświętszej Marii Panny;
- 55-lirowy znaczek przedstawia św. Piotra, zaczerpnięty z mozaiki na fasadzie Bazyliki Najświętszej Marii Panny;
- 90-lirowy znaczek przedstawia św. Pawła z mozaiki fasady Bazyliki Najświętszej Marii Panny;
- 100-lirowy znaczek przedstawia głowę św. Piotra, pobraną z fragmentu starożytnej absydy Bazyliki św. Pawła za Murami;
- 130-lirowy znaczek przedstawia pełny widok Świętego Pawła, wzięty z mozaiki w absydzie Bazyliki Świętego Pawła za Murami;
- 220-lirowy znaczek przedstawia herb papieża Pawła VI;
- 250-lirowy znaczek przedstawia papieża Pawła VI przedłużającego swoje błogosławieństwo z tronu, na podstawie szkicu profesora Lino Bianchi Barriviera;
Plakietka pamiatkowa z Rzymu z 1975 roku - sygnowana na odwrocie COLOMBO.
Rozmiar 33mm x 24mm.
Przypinka religijna „JUBILAEUM ROMAE 1975” Motyw arki Noego i gołębicy pokoju z gałązką oliwną w dziobie.
Waga 9 g
Jubileusz Odkupienia jest czasem w szczególny sposób poświęcanym Panu Bogu. Takim czasem był każdy siódmy rok, wedle Prawa Mojżeszowego, tak zwany „rok szabatowy”, w którym ziemia odpoczywała i w związku z tym zwalniano niewolników. Obowiązek wyzwalania niewolników był regulowany bardzo szczegółowymi przepisami.
Oprócz zwalniania niewolników w roku szabatowym Prawo przewidywało darowanie wszelkich długów, co było regulowane szczegółowymi również przepisami. Wszystko to czyniono ku czci Pana Boga. To, co dotyczyło roku szabatowego, odnosiło się również do „roku jubileuszowego”, który przypadał co pięćdziesiąt lat.
Rok jubileuszowy otwierał nowe możliwości rodzinom zubożałym, które utraciły swe posiadłości, a nawet osobistą wolność. Bogatym natomiast rok jubileuszowy przypominał, że przyjdzie czas, gdy ich niewolnicy izraelscy znów będą im równi i będą mogli upomnieć się o swe prawa. Należało ogłosić rok jubileuszowy w czasie przewidzianym przez Prawo, przychodząc z pomocą wszystkim potrzebującym.
Dla nas jubileusz odkupienia jest sprawą bardzo ważną. Sam Pan Jezus dokonał dzieła odkupienia ludzkości przede wszystkim przez swa bolesną mękę i najsroższe cierpienie, wskazujac w ten sposób drogę tym, którzy za Nim poszli „Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje” (Mt16,24). Tak więc miłośc musi przejść przez krzyż.
26 listopada 1982 roku Jan Paweł II ogłosił Święty Rok Odkupienia, którego inauguracja miała miejsce 25 marca 1983 roku. Zgodnie z przyjętym w tradycji datowaniem, Święty Rok Odkupienia wyznaczył 1950. rocznicę śmierci Chrystusa.
Szczególną oznaką lat jubileuszowych jest możliwość uzyskania odpustu.
Medal Jubileuszowy Rok Odkupienia 1983 o średnicy 45 mm. Mosiądz. Projektant: Hanna Jelonek
1983 WATYKAN - NADZWYCZAJNY ROK ŚWIĘTY
10 marca 1983 r. Watykan wyemitował serię czterech znaczków upamiętniających Rok Święty 1983-84. Wszystkie cztery znaczki przedstawiają aspekty Odkupienia, które jest centralnym tematem Roku Świętego. Za model posłużyły szkice profesora Giovanniego Hajnala.
300-lirowy znaczek przedstawia Pana Chrystusa Ukrzyżowanego, akt Odkupienia.
350-lirowy znaczek przedstawia Pana Chrystusa Odkupiciela, który głosi orędzie Odkupienia.
400-lirowy znaczek przedstawia papieża otwierającego ramiona dla ludu Bożego, niosącego orędzie Odkupienia całemu światu.
Na znaczku o wartości 2000 lirów Gołębica Ducha Świętego przechodzi przez Święte Drzwi, inspirując przesłanie Odkupienia.
Znaczki zawierają napisy POSTE VATICANE ANNO SANTO 1983 1984 oraz nominał. Napisy znajdują się po lewej stronie nominałów 300 i 400 lirów oraz po prawej stronie nominałów 350 i 2000 lirów.
24 października 1985 roku w 40-tą rocznicę Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych, ONZ ogłosiło rok 1986 Międzynarodowym Rokiem Pokoju i wezwało wszystkie narody do przyłaczenia się do Organizacji Narodów Zjednocznych w zdecydowanych wysiłkach na rzecz zapewnienia pokoju i przyszłości ludzkości.
FDC ONZ trzy Biura w Nowym Jorku, Genewie, Wiedniu (trzy stemple okolicznościowe i kompletne serie znaczków wydań z tych krajów) 1986 rok. Gołębie Roku Pokoju.
Świat, w którym żyjemy, stał się w ostatnich latach bardziej brutalny i musimy dołożyć wszelkich starań, aby zapanował pokój. Powinniśmy nauczyć się rozwiązywać nasze spory w bardziej odpowiedni sposób, a Międzynarodowy Rok Pokoju z 1986 roku powinien twać nieustannie oferując doskonałą okazję, by zrobić pewne postępy. Organizacja Narodów Zjednoczonych pragnie ocalić nasze przyszłe pokolenia od skutków wojny i zjednoczyć ich siły w celu utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa.
Logo Międzynarodowego Roku Pokoju to dwie ręce, wypuszczenie białego gołębia otoczonego koroną laurową podobną do godła ONZ. Logo to pojawia się na różnych znaczkach pocztowych, monetach i medalach oraz na tablicy reklamowej podczas Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej w Meksyku w 1986 roku.
Medal: Międzynarodowy Rok Pokoju Warszawa 1986 Średnica – 70 mm; Materiał – tombak patynowany; Emisja - 500 sztuk; Sygnowany na R.: SZ. Projektował i wykonał: Zbigniew Stasik. Emitent: Polski Związek Filatelistów, Zarząd Okręgu Warszawskiego, Warszawa.
Awers – Gołąbek pokoju. Niżej napis: MIĘDZYNARODOWA / WYSTAWA / FLATELISTYCZNA PAXFILA 86. Po prawej znaczek pocztowy przechodzacy w zarys główki ptaka.
Rewers – Znak Międzynarodowego Roku Pokoju i niżej napis: MIĘDZYNARODOWY / ROK POKOJU. Po prawej widok Zamku Królewskiego w Warszawie i nięej półkoliście napis: WARSZAWA.
„Paxfila – 86” pod hasłem „filatelistyka dla pokoju”, z okazji Międzynarodowego Roku Pokoju ogłoszonego przez ONZ, z udziałem międzynarodowym, eksponaty społeczno – polityczne.
Nasz świat od sześciu tysięcy lat jest polem walki pomiędzy siłami światła i ciemności, pomiędzy prawdą i błędem, sprawiedliwością i grzechem. Książę ciemności, inaczej określany „księciem tego świata”, prowadził swoje siły przez konkretne osoby, panował nad masami i wciąż ma władzę nad nimi.
FDC Algieria 1986 Międzynarodowy Rok Pokoju. Gołąb pokoju z logo ONZ z 1986 r. znajduje się przed kulą ziemską na znaczku algierskim.
Apostoł Paweł napisał: Dzień Pana nadchodzi dokładnie tak, jak złodziej w nocy. Tesaloniczan 5:2, 3; „Sami bowiem dokładnie wiecie, że dzień Pański przyjdzie tak, jak złodziej w nocy. Kiedy bowiem będą mówić: Pokój i bezpieczeństwo - tak niespodzianie przyjdzie na nich zagłada, jak bóle na brzemienną, i nie ujdą”.
Paweł zachęca wierzących do zachowania czujności i przygotowania na ten dzień, zachęcając ich do życia w świętości i miłości do siebie.
Łukasz 21:34, 35
„Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa i trosk doczesnych, żeby ten dzień nie przypadł na was znienacka, jak potrzask. Przyjdzie on bowiem na wszystkich, którzy mieszkają na całej ziemi”.
Pan Jezus mówi o sprawach przyszłych nie po to, by zaspokoić naszą ciekawość, lecz by nam pomóc w dojściu do wiecznego zbawienia. Przyjmuje tę pomoc ten, kto odpowiada na słowa Pana Jezusa postawą duchowego czuwania, czyli wielkiej duchowej uważności i ostrożności, aby przyjęć Pana do swojego serca i nigdy Go z niego nie wyrzucać.
Bardzo dobrze te wersety św. Łukasza przedstawiają księża Michalici:
„Po pierwsze słowo „serce” sugeruje, że mamy tu do czynienia z istotą człowieka, czyli mówiąc językiem współczesnym z tym, jacy jesteśmy naprawdę. Chodzi tu nie o nasz obraz idealny, wymyślony i wymarzony, ale o realny obraz mojej osoby. Serce to nie tylko to, co dobre i szlachetne w moim życiu, ale także to co słabe, mierne i zużyte. Moje życie i moja osoba cierpią na pewne niedopełnienie, które przejawia się przede wszystkim w grzechu i zaniedbaniach, na które się godzę. To ważne stwierdzenie, bo na nim zasadza się ociężałość, o której mówi Jezus. Olśnieniem podczas medytacji był dla mnie fakt, że pod słowami „obżarstwo”, „pijaństwo” i „troski” kryją się konkretne władze duszy: wola, rozum i pamięć.
Obżarstwo to symboliczne zagrożenie dla woli. Żarłok nie potrafi siłą woli powstrzymać się od jedzenia. Owładnięty manią pochłaniania pokarmów osłabia wolę do tego stopnia, że zaczyna podejmować błędne decyzje i brakuje mu siły woli do podjęcia konkretnych działań. Rodzi się w nim duchowe lenistwo, które zajmuje się jedynie sprawami przyziemnymi i na wspomnienie życia duchowego reaguje drwiną i lekceważeniem.
Pijaństwo to nie tylko nadużywanie alkoholu, ale także głębokie zranienie rozumu. Zauważmy, że to właśnie alkohol odbiera rozum ludziom (nawet najbardziej inteligentnym). Otumanienie rozumu nie pozwala na poznawanie prawdy. Człowiek zaczyna żyć w świecie własnych półprawd i nie w smak mu jest jakakolwiek dezaprobata jego poglądów. Intelektualna pycha rodzi przekonanie, że przecież wiem lepiej niż Bóg, co mi jest potrzebne i co mi wolno, a czego nie. Taka postawa to prosta droga do niewiary.
Wreszcie troski doczesne to pułapka dla pamięci, która w zamartwianiu się zamyka człowieka na łaskę Bożą. Rozpamiętywanie własnej niedoli rodzi wewnętrzne osłabienie i odcina od mocy Ewangelii. Bóg nie działa poza teraźniejszością. Pamięć, która nie dostrzega działania Boga w życiu wywołuje w człowieku lęk, a kto się lęka nie wypróbował się jeszcze w miłości. Narażony jest tym samym na odstępstwo od Chrystusa. Rzeczy doczesne nie są w stanie zapewnić bezpieczeństwa i pokoju. Posiadanie w świecie materialnym jest jednocześnie „posiadaniem niedostatku”, zawsze przecież można wyobrazić sobie, że mogę mieć więcej, mocniej i lepiej”.
Moneta okolicznościowa - Międzynarodowy Rok Pokoju
Awers: Bhumibol Adulyadej (Rama IX, król Tajlandii). Popiersie zwrócone w lewo. Bhumibol Adulyadej (1927-2016), nadany tytuł króla Bhumibola Wielkiego w 1987 roku, był dziewiątym monarchą Tajlandii z dynastii Chakri jako Rama IX. Panujący od 9 czerwca 1946 r. w chwili śmierci był najdłużej panującą głową państwa na świecie, najdłużej panującym monarchą w historii Tajlandii i najdłużej panującym monarchą panującym tylko jako dorosły, panującym przez 70 lat i 126 dni. Podczas swoich rządów służyło mu łącznie 30 premierów.
Papież Jan Paweł II odbył podróż apostolską do Tajlandii i 10 maja 1984 r.spotkał się z przedstawicielami naczelnych władz: królem Rama IX Bhumibol Adulyadej i jego małżonką królową Sirikit, najwyższym patriarchą buddyjskim Vasaną Tarą, a także przedstawicielami wszystkich stanów i różnych grup społecznych. To spotkanie zawierało wiele wzajemnej życzliwości i poszanowania. Jan Paweł II podkreślił wielkie wartości, jakimi kierowało się społeczeństwo tajlandzkie, a mianowicie, poczuciem wolności dla wszystkich narodów, respektowaniem podstawowego prawa do wyznawania własnej wiary. Wieczorem odprawił Mszę świętą na stadionie w intencji pokoju, koncelebrowaną wraz z biskupami tajlandzkimi oraz przybyłymi z Myanmar, Singapuru i Malezji.
Rewers: MIĘDZYNARODOWY ROK POKOJU TAJLANDIA 1986 2 BAHT. Na monecie widnieje logo tegoż roku. Rewers monety upamiętnia Międzynarodowy Rok Pokoju i przedstawia gołębicę, jako symbol pokoju, uwalnianą z rąk ludu nad wieńcem oliwnym. Te kultowe symbole pokoju włączone do projektu przedstawiają wartości Organizacji Narodów Zjednoczonych, aby kontynuować wysiłki pokojowe na całym świecie jako nie tylko osiągnięcie, ale i ciągły cel.
Materiał: Miedź pokryta niklem
Waga (gr): 7.33
Średnica (mm): 22
Grubość (mm): 2.55
Grawer: Wuthichai Saengngoen
Mennica: Pathum Thani, Tajlandia
Rumunia 1962 Pokojowa eksploracja kosmosu. Na znaczkach symbole pokojowego rozwoju przestrzeni.
Na początku 1957 roku, jeszcze przed wystrzeleniem Sputnika w październiku, rozwój rakiet skłonił Stany Zjednoczone do zaproponowania międzynarodowej weryfikacji testowania obiektów kosmicznych. Opracowanie systemu inspekcji przestrzeni kosmicznej było częścią zachodniej propozycji częściowego rozbrojenia przedstawionej w sierpniu 1957 roku. Jednak Związek Radziecki, który był w trakcie testowania swojego pierwszego ICBM i miał zamiar orbitować swojego pierwszego satelitę Ziemi, nie zaakceptował tych propozycji.
W latach 1959-1962 mocarstwa zachodnie przedstawiły szereg propozycji zakazujących wykorzystania przestrzeni kosmicznej do celów wojskowych. Ich kolejne plany powszechnego i całkowitego rozbrojenia zawierały postanowienia zakazujące orbitowania i stacjonowania w przestrzeni kosmicznej broni masowego rażenia. Zwracając się do Zgromadzenia Ogólnego 22 września 1960 roku, prezydent Eisenhower zaproponował, aby zasady Układu Antarktycznego zostały zastosowane do przestrzeni kosmicznej i ciał niebieskich.
Radzieckie plany ogólnego i całkowitego rozbrojenia w latach 1960-1962 zawierały postanowienia zapewniające pokojowe wykorzystanie przestrzeni kosmicznej. Związek Radziecki nie oddzieliłby jednak przestrzeni kosmicznej od innych kwestii rozbrojeniowych, ani nie zgodziłby się na ograniczenie przestrzeni kosmicznej do pokojowych zastosowań, chyba że amerykańskie zagraniczne bazy, w których stacjonowały rakiety krótkiego i średniego zasięgu, również zostaną wyeliminowane.
Mocarstwa zachodnie odmówiły zaakceptowania sowieckiego podejścia; Utrzymywane przez nich powiązanie zachwiałoby równowagą militarną i osłabiło bezpieczeństwo Zachodu.
W czerwcu 1961 roku Kennedy spotkał się z przywódcą ZSRR Nikitą Chruszczowem w Wiedniu. Kennedy był zaskoczony wojowniczym tonem Chruszczowa podczas szczytu. W pewnym momencie Chruszczow zagroził odcięciem aliantom dostępu do Berlina. Radziecki przywódca wskazał na Medale Pokoju Lenina, które miał na sobie, a Kennedy odpowiedział: „Mam nadzieję, że je zatrzymasz”. Zaledwie dwa miesiące później Chruszczow nakazał budowę muru berlińskiego, aby powstrzymać napływ Niemców Wschodnich do Niemiec Zachodnich.
W wyniku tych groźnych wydarzeń Kennedy nakazał znaczne zwiększenie amerykańskich międzykontynentalnych sił rakietowych. Dodał także pięć nowych dywizji armii i zwiększył siły powietrzne kraju i rezerwy wojskowe. Tymczasem Sowieci wznowili testy nuklearne, a prezydent Kennedy odpowiedział niechętną reaktywacją amerykańskich testów na początku 1962 roku.
Rezolucja 1962 zatytułowana „Deklaracja zasad prawnych regulujących działalność państw w zakresie badań i użytkowania przestrzeni kosmicznej”, została przyjęta jednogłośnie przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 13 grudnia 1963 r.
Tam jeden z artykułów mówi:
„Państwa Strony Układu zobowiązują się nie umieszczać na orbicie okołoziemskiej żadnych obiektów przenoszących broń jądrową lub jakąkolwiek inną broń masowego rażenia, nie instalować takiej broni na ciałach niebieskich ani nie umieszczać takiej broni w przestrzeni kosmicznej w jakikolwiek inny sposób.
Księżyc i inne ciała niebieskie będą używane przez wszystkie Państwa-Strony Układu wyłącznie w celach pokojowych. Zabrania się zakładania baz wojskowych, instalacji i fortyfikacji, testowania wszelkiego rodzaju broni i przeprowadzania manewrów wojskowych na ciałach niebieskich. Wykorzystywanie personelu wojskowego do badań naukowych lub do jakichkolwiek innych celów pokojowych nie jest zabronione. Użycie jakiegokolwiek sprzętu lub urządzeń niezbędnych do pokojowej eksploracji Księżyca i innych ciał niebieskich również nie będzie zabronione”.
Ten podpisany przez 107 krajów dokument wyraźnie precyzuje powody dla których militaryzacja przestrzeni kosmicznej nie może nastąpić. Jednak wraz z postępami technologicznymi zaczęło zmieniać się też podejście wielu państw do tej kwestii. Najbliżej militaryzacji przestrzeni pozaziemskiej są obecnie Stany Zjednoczone. Do gwiezdnego wyscigu zbrojeń dołączyły Chiny i Rosja.
1986 Watykan Międzynarodowy Rok Pokoju. Piękne walory, gdzie sentencja o pokoju zawarta jest cytatach z Biblii.
50 l. • Pismo biblijne: Księga Izajasza 2,4 „On będzie rozjemcą pomiędzy ludami i wyda wyroki dla licznych narodów. Wtedy swe miecze przekują na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Naród przeciw narodowi nie podniesie miecza, nie będą się więcej zaprawiać do wojny.”
350 l. • Pismo biblijne: Księga Izajasza 52,7 „O jak są pełne wdzięku na górach nogi zwiastuna radosnej nowiny, który ogłasza pokój, zwiastuje szczęście, który obwieszcza zbawienie, który mówi do Syjonu: «Twój Bóg zaczął królować.”
450 l. • Ewangelia: Mateusza 5,9 „Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.”
650 l. • Ewangelia: Łukasza 2,14 „Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego upodobania”.
2000 l. • Przesłanie papieskie „Pokój i męstwo bez granic Północ-Południe-Wschód-Zachód: tylko jeden Pokój” Jan Paweł II.
Z Watykanu, 29 czerwca 2004 PAPIESKA RADA «IUSTITIA ET PAX» w KOMPENDIUM NAUKI SPOŁECZNEJ
KOŚCIOŁA JANOWI PAWŁOWI II, NAUCZYCIELOWI NAUKI SPOŁECZNEJ, EWANGELICZNEMU ŚWIADKOWI SPRAWIEDLIWOŚCI I POKOJU.
Dokument w całości jest proponowany naszym braciom i siostrom z innych Kościołów i Wspólnot kościelnych, wyznawcom innych religii oraz wszystkim mężczyznom i kobietom dobrej woli, którzy angażują się w służbę dobru wspólnemu. Miedzy innymi tak pisze:
„Odkrywając, że jest kochany przez Boga, człowiek rozumie swoją transcendentną godność, uczy się nie zadowalać sobą i spotykać innych w sieci relacji, które są coraz bardziej autentycznie ludzkie. Ludzie odnowieni miłością Boga potrafią zmieniać zasady i jakość relacji, a także struktury społeczne: są ludźmi zdolnymi do zaprowadzania pokoju tam, gdzie są konflikty, do budowania i pielęgnowania braterskich relacji tam, gdzie panuje nienawiść, do poszukiwania sprawiedliwości tam, gdzie dominuje wyzysk człowieka przez człowieka. Tylko miłość jest w stanie radykalnie zmienić relacje, które ludzie utrzymują ze sobą. W tej perspektywie każdy człowiek dobrej woli może dostrzec rozległe horyzonty sprawiedliwości i rozwoju człowieka w prawdzie i dobru.”
Znaczki okolicznościowe na rzecz pokoju na świecie. Międzynarodowy Rok Pokoju 1986 Korea.
Dania 1986 Wyciągając ręce - Międzynarodowy Rok Pokoju
Jan Paweł II powierzył całą ludzkość opiece „Matki Bożej” inaugurując w ten sposób Rok Maryjny 1988 — rok poświęcony Marii. Jan Paweł II pałał „żarliwością dla Maryi”. W oczach wielu katolików jest „papieżem maryjnym”. Umieścił nawet w swym herbie wymowny inicjał — wyraźnie widoczną literę M. Wyrazem jego całkowitego ofiarowania się Marii jest dewiza Totus Tuus (Cały Twój) — słowa, których autorem był XVII-wieczny mistyk katolicki, Louis-Marie Grignion de Montfort. Rok Maryjny, którego początek przypada w uroczystość Zesłania Ducha Świętego (7 czerwca 1987), a zakończenie w uroczystość Wniebowzięcia (15 sierpnia 1988).
Ojciec Święty sugerował, aby uznać Matkę Boską za Patronkę zjednoczenia uczniów Chrystusa i chrześcijanom wszystkich wyznań i zadać sobie pytanie: Dlaczego więc nie mielibyśmy wszyscy razem patrzeć na Nią jako na naszą wspólną Matkę, która modli się o jedność rodziny Bożej i która wszystkim przoduje na czele orszaku świadków wiary w jednego Pana?. I to hasło powinno nam przyświecać nie tylko w Roku Maryjnym ale przez całe życie. Podkreślił, że Maryja jest dla nas wszystkich niedościgłym wzorem do naśladowania; wzorem niezachwianej wiary oraz całkowitego oddania się Jezusowi.
2.04.1988 z fragmentu objawienia Matki Bożej: „Do Kapłanów Umiłowanych Synów Matki Bożej” - Ks. Stefano Gobbi:
"W tym poświęconym Mi Roku Maryjnym dzień ten zbiega się z pierwszą sobotą miesiąca. Przybyłam z Nieba prosić was o ofiarowanie Mi pierwszych sobót miesiąca. Prosiłam o to Moją córkę, siostrę Łucję, kiedy znajdowała się w klasztorze w Pontevedra, 10 grudnia 1925. Prosiłam, aby przeżywano ten dzień w duchu wynagrodzenia za zniewagi zadane waszej Niebieskiej Mamie".
Aby uczcić ten Rok Maryjny, 16 czerwca 1988 Watykan wydał sześć znaczków przedstawiających szczególne chwile z życia Matki Bożej. Znaczki powielają sztukę afrykańską, europejską, peruwiańską, australijską, japońską i północnoamerykańską. Kwestie te upamiętniają Zwiastowanie, Narodzenie, Pięćdziesiątnicę, Wniebowzięcie i Matkę Kościoła oraz Jej rolę jako schronienia dla grzeszników.
Projekty wskazują na rozprzestrzenianie się kultu maryjnego na całym świecie:
50 lirów - „Zwiastowanie”, oryginalne dzieło Ojca Eugene Woelffela, inspirowane sztuką afrykańską
300 lirów - „Szopka” autorstwa Marii Carmeli Perrini, inspirowana wzorami sztuki europejskiej
500 lirów - „Zesłanie Ducha Świętego” autorstwa Anny Marii Maresca, inspirowane wzorami sztuki peruwiańskiej
750 lirów - „Wniebowzięcie” autorstwa Marii Maddaleny Tuccelli, inspirowane modelami sztuki australijskiej
1000 lirów - „Matka Kościoła”, oryginalne dzieło japońskiego malarza Nobuko Suezawai
2400 lirów - „Refuge of Sinners”, (Schronienie grzeszników) zaprojektowany przez Ritę Fantini, inspirowany modelami sztuki północnoamerykańskiej.
Na pamiątkę drogi do święceń, drogi kapłańskiej, czy jubileuszu lub innych ważnych wydarzeń, duchowni, księża, zakonnicy, na obrazkach, na rewersie obrazka pokazują część przeżytej swojej drogi życiowej. Bardzo przyjemny epizod. Mam akurat taki dla mnie ciekawy obrazek, gdzie jeden z kapłanów pokazał swoją drogę kapłańską w czasie 25-lecia posługi, uwzględniając jej rozpoczęcie w Roku Maryjnym 1988 a zakończonej w Roku Wiary 2013. Te dwa święte lata mam akurat opisane na niniejszej stronicy.
Rok Rodziny 1994 w Kościele obchodzony był równocześnie z ogłoszonym przez Organizację Narodów Zjednoczonych Międzynarodowym Rokiem Rodziny. Zainaugurowany został uroczystą liturgią eucharystyczną sprawowaną 26 grudnia w Nazarecie pod przewodnictwem legata papieskiego.
"Rodzina, jako podstawowa i niezastąpiona wspólnota wychowawcza, jest środowiskiem stwarzającym najlepsze warunki do przekazywania wartości religijnych i kulturowych, które pomagają człowiekowi w ukształtowaniu własnej tożsamości" -- mówił Jan Paweł II w orędziu wygłoszonym 1 stycznia na 27. Światowy Dzień Pokoju.
W roku tym również rozpoczęły się Światowe Spotkanie Rodzin. 1-wsze odbyło się w Rzymie w dniach 8-9 października 1994 roku pod hasłem "Rodzina sercem cywilizacji miłości". Miały być uwieńczeniem obchodzonego w tym czasie Roku Rodziny. Jan Paweł II spotkał się na Placu św. Piotra z ponad 200 tys. osób ze 130 krajów świata. Papież mówił o wartościach, którymi powinna odznaczać się każda chrześcijańska rodzina, czyli tzw. "ewangelii miłości". Wysłuchał także świadectw ludzi z różnych stron świata i apelu Matki Teresy z Kalkuty w sprawie ochrony życia poczętego.
31 maja 1994 r. Watykan wydał serię znaczków z okazji Międzynarodowego Roku Rodziny. Seria składa się z czterech znaczków, które mają format pionowy, mają wymiary 30 x 40 mm i mają perforację 13 1/4 x 14. Zostały wydrukowane na białym, kredowym papierze w kolorze fotograwiury i wydane w dwudziestu arkuszach. Włoski Państwowy Instytut Poligraficzny i Mennica wydrukowali 450 000 kompletnych serii.
Profesor Giovanni Hajnal zaprojektował znaczki. Wzdłuż boków znajdują się papieska tiara i skrzyżowane klucze, napis ANNO + INTERNAZIONALE + DELLA + FAMIGLIA + CITTA + DEL + VATICANO + 1994, Krzyż jednoczący dwie obrączki (symbol chrześcijańskiej rodziny) oraz wartość. Wartości i tematy są następujące: 400 lirów – Pan Bóg stwarza mężczyznę i kobietę; 750 lirów - Rodzina pod zwojem zawierającym skrócone imiona czterech ewangelistów; 1000 lirów - rodzice uczą syna; 2000 lirów - młody człowiek solidaryzujący się ze starymi ludźmi.
W 1989 roku Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych ogłosiło rok 1994 Międzynarodowym Rokiem Rodziny (IYF) pod hasłem „Rodzina: zasoby i obowiązki w zmieniającym się świecie”. W uznaniu znaczenia rodziny w dzisiejszym społeczeństwie, 2 czerwca 1994 roku Canada Post Corporation wydała pięknie wykonany pięcioznaczkowy arkusz pamiątkowy. Piąty znaczek przedstawia wielopokoleniową rodzinę społeczną, tę, która często odgrywa główną rolę w nawiązywaniu kontaktów i łączeniu się z członkami rodziny znajdującymi się w trudnej sytuacji. Reprezentowane są sędzia, pracownik służby zdrowia lub przedszkola oraz inni członkowie organizacji pomocy społecznej. Kanadyjska projektantka Suzanne Duranceau umieściła oficjalny emblemat Roku Rodziny, zaprojektowany przez szwajcarską artystkę Catherine Littasy-Rollier, na dole i na środku arkusza. Symbol przedstawia serce osłonięte dachem ... „Połączone innym sercem, aby symbolizować życie i miłość w domu, w którym można znaleźć ciepło, troskę, bezpieczeństwo, wspólnotę, tolerancję i akceptację...”. Otwarta konstrukcja ma wskazywać na ciągłość z nutą niepewności.
Pod spodem znajduje się wzmianka o Roku w sześciu różnych językach, zgodnie z prośbą Organizacji Narodów Zjednoczonych. Pierwsza zasada Zasad Przewodnich dla Komitetów IYF głosi, że rodzina stanowi podstawową komórkę społeczeństwa. Wymaga uwagi, ochrony i pomocy, aby rodziny mogły wykonywać swoje obowiązki w społeczności. Druga zasada odnosi się do różnorodności form i funkcji rodziny w różnych krajach. Wyrażają one indywidualne preferencje i uwarunkowania społeczne. Zasada trzecia wiąże się z podstawowymi prawami i wolnościami człowieka przyznanymi jednostkom, niezależnie od ich statusu w rodzinie oraz formy i kondycji tej jednostki rodzinnej. Czwartą zasadą jest wspieranie równości kobiet i mężczyzn w rodzinach w celu pełniejszego podziału obowiązków domowych i możliwości zatrudnienia. Piąta zasada ma na celu wspieranie rodzin poprzez programy promujące ich mocne strony i samodzielność. Kanadyjski Komitet IYF i inne grupy będą organizować działania mające na celu zwiększenie świadomości na temat problemów rodzinnych w rządzie i sektorze prywatnym.
Znaczek pocztowy z rysunkiem dziecięcym wydany z okazji Międzynarodowego Roku Rodziny. Dziecięcy rysunek rodziny: ojciec, matka oczekująca dziecka i dziecko, serca, logo Międzynarodowego Roku Rodziny.
Rodzina jest tematem wrażliwym dla duszy dziecka i wyrażonym za pomocą prostych, ale skutecznych środków wyrazu. W oprawie plastycznej całego numeru wykorzystano prace zwycięskich dzieci z konkursu, który został ogłoszony przez IWDS na temat rodziny nie tylko po to, aby odświeżyć produkcję, ale przede wszystkim po to, aby ci, którzy najbardziej potrzebują ciepła rodziny, mogli mówić na ten temat. Motywem przewodnim znaczka jest wycinanka z pracy Zuzany Tóthovej, 11-letniej uczennicy Gimnazjum w Šala - Veča, która zajęła 1. miejsce w konkursie prac plastycznych dla dzieci o tematyce rodzinnej.
Rok 1999 był poświęcony osobie Boga Ojca, co wiąże się ze szczególnym wpatrywaniem się właśnie w Niego i ożywieniu naszej z Nim relacji. Jest to papieskie wezwanie do namysłu nad życiem chrześcijańskim, które ma być ”wielkim pielgrzymowaniem do Domu Ojca”. Człowiek ze swej natury jest religijny, skierowany ku Panu Bogu i szukający Pana Boga. Ludzie zawsze mieli swoją wiarę i miejsca święte. Do tych miejsc pielgrzymowali w przekonaniu, że tam działa moc bóstwa, mogą się jej powierzyć, zaczerpnąć nowej siły. Ciągle nachodzą nas pytania: Czy wierzę, że Pan Bóg jest moim Ojcem i żywię uczucia synowskie ? Czy wierzę w Jego bezwarunkową miłość? Czy rzeczywiście umiem odkrywać znaki Bożej, ojcowskiej miłości w swoim życiu codziennym i dziękuję ? Nasza wiara dziwnie się przeplata z niewiarą, ufność - z niedowierzaniem Panu Bogu i Jego planom, a korzystając z Jego miłosierdzia i dziękując za nie, równocześnie mamy Mu za złe Jego miłosierdzie dla innych; bylibyśmy bardziej zadowoleni ze „swego Pana Boga", gdyby na bieżąco rozprawiał się z grzesznikami, co jakoś przeważnie oznacza „innych", nie nas. Czy takie nastawienie ma swe źródło w Ewangelii, a taki „mój Pan Bóg" jest Panem Bogiem prawdziwym, Ojcem Pana Jezusa Chrystusa?
Obraz Boga Ojca, słynący łaskami znajduje się w kaplicy Zgromadzenia Sióstr Sług Jezusa w Kielcach. Został podarowany zakonnicom przez Anastazego Rogowskiego. Obraz był w posiadaniu jego rodziny od roku 1860. Kaplica ta nawiedzana jest przez wiernych z całego kraju, którzy przychodzą z głęboką wiarą prosząc Boga Ojca o potrzebne łaski dla siebie i swoich bliskich.
Łaskami słynący obraz Boga Ojca otaczany jest coraz większą kultem, o czym świadczą liczne listy z podziękowaniem za otrzymane łaski, z prośbą o sprawowanie Mszy św. przed cudownym obrazem.
Pan Anastazy Rogowski zmarł 6 lipca 1960 roku. Jego grób znajduje się na Starym Cmentarzu w Kielcach, a słynący łaskami obraz Boga Ojca, otoczony czcią, znajduje się w kaplicy Zgromadzenia Sług Jezusa, które w dawnym domu tzw. „Zytek” prowadzą Zakład Opiekuńczo-Leczniczy dla Przewlekle Chorych.
Na początku II wojny światowej p. Anastazy Rogowski uciekał z Waręża, woj. Lwowskie i przybył do Kielc. Miał tu dalszą rodzinę, m.in. ks. Stanisława Kurdybanowskiego, który znalazł mieszkanie dla p. Anastazego w domu Stowarzyszenia Katolickiego Służących im. Św. Zyty w Kielcach, przy ul. Wesołej 45. Dom ten prowadziły siostry ze Zgromadzenia Sług Jezusa. W tym domu p. Anastazy Rogowski mieszkał do śmierci. W czasie pobytu w Kielcach p. Anastazy spisał historię obrazu. Autentyczność opisu została potwierdzona przez dwóch księży pracujących w Kurii Diecezjalnej w Kielcach. Jeden egzemplarz zachowany jest przy obrazie. Drugi znajduje się w Archiwum Diecezjalnym w Kielcach. Przed swoją śmiercią. Anastazy Rogowski przekazał obraz Zgromadzeniu Sług Jezusa.
Były na przestrzeni wieków liczne osoby, które otrzymały od Boga wewnętrzne pouczenia, objawienia, orędzia, jednak spotkanie z Panem Bogiem Ojcem, opisane przez s. Eugenię, posiada wyjątkowy charakter. Oto jego cechy:
– nie było jakąś mglistą wizją, lecz rzeczywistym spotkaniem, podpadającym pod zmysły;
– było od dawna przygotowywane, a nastąpiło pod konkretną datą, wybraną przez Pana Boga Ojca. Było to święto Przenajdroższej Krwi Jezusa (1 lipca, zniesione po Vaticanum II);
– Pan Bóg przyjął postać zwykłego człowieka, siadając obok zakonnicy, co ukazuje Jego obraz: «Widzicie, położyłem Moją koronę u Mych stóp, a świat – na Moim sercu. Zostawiłem Moją chwałę w Niebie i przyszedłem tutaj, czyniąc siebie wszystkim dla wszystkich: biednym z biednymi, bogatym z bogatymi»;
– siostra wyraźnie rozróżnia między tym, co było przeznaczone tylko dla niej a tym, co Pan Bóg Ojciec chciał przekazać całemu światu. Orędzie do świata podyktował po łacinie, w języku zakonnicy nieznanym, lecz będącym urzędowym i liturgicznym językiem Kościoła katolickiego. Tym samym powierzył je Kościołowi.
W orędziu Papieża Jana Pawła II na Wielki Post 2000 tak czytamy:
"Jubileusz to czas łaski: zostajemy w nim wezwani, aby w szczególny sposób otworzyć się na miłosierdzie Ojca, który w Synu pochylił się nad człowiekiem, i na pojednanie, wielki dar Chrystusa.Rok ten winien zatem stać się dla chrześcijan, ale także dla wszystkich ludzi dobrej woli, cenną sposobnością do doświadczenia odnawiającej mocy Boga, który obdarza przebaczeniem i pojednaniem. Bóg ofiarowuje swoje miłosierdzie każdemu, kto chce je przyjąć, nawet jeśli jest daleki i pogrążony w zwątpieniu. Dzisiejszemu człowiekowi, zmęczonemu miernością i złudzeniami, zostaje zatem dana możliwość wejścia na drogę ku pełni życia. W takim kontekście Wielki Post Roku Świętego 2000 jest w najwyższym stopniu „czasem upragnionym, dniem zbawienia” (por. 2 Kor 6,2), sposobnością szczególnie sprzyjającą „pojednaniu się z Bogiem” (2 Kor 5,20).
W ciągu Roku Świętego Kościół proponuje wielorakie możliwości pojednania osobistego i wspólnotowego. Każda diecezja wskazała pewne specjalnie wybrane miejsca, do których wierzący mogą się udawać, aby zaznać szczególnej obecności Boga, dostrzegając w Jego świetle własny grzech, oraz by dzięki sakramentowi pojednania wejść na nową drogę życia. Niezwykłego znaczenia nabiera pielgrzymka do Ziemi Świętej i do Rzymu, uprzywilejowanych miejsc spotkania z Bogiem ze względu na ich udział w dziejach zbawienia. Jakże moglibyśmy nie wyruszyć, przynajmniej w duchu, ku Ziemi, która dwa tysiące lat temu widziała przyjście Chrystusa? Tam „Słowo stało się ciałem” (J 1,14) i «wzrastało» w «mądrości, w latach i w łasce» (Łk 2,52); tam «Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski (…), głosił Ewangelię królestwa i leczył wszystkie choroby i wszystkie słabości» (Mt 9,35); tam wypełnił do końca misję powierzoną Mu przez Ojca (por. J 19,30) i wylał Ducha Świętego na rodzący się Kościół (por. J 20,22).
Ja także zamierzam – właśnie w okresie Wielkiego Postu Roku 2000 – udać się z pielgrzymką do ziemi Chrystusa, do źródeł naszej wiary, aby świętować tam Jubileusz 2000-lecia Wcielenia. Wzywam wszystkich chrześcijan, aby towarzyszyli mi modlitwą, kiedy na kolejnych etapach pielgrzymki będę modlił się o przebaczenie i pojednanie dla synów Kościoła i dla całej ludzkości".
Słynne Drzwi Święte w Bazylice Świętego Piotra w Watykanie. Rzym, Włochy. Rzeźbiarz Vico Consorti, zostały zainstalowane w 1949 roku. To najbardziej wysunięte na północ wejście do Bazyliki Świętego Piotra w Watykanie.
Drzwi Święte to drzwi otwarte przez Papieża, aby symbolicznie zaznaczyć początek Roku Świętego. Każda z większych rzymskich bazylik ma swoje Drzwi Święte, które są zamknięte i otoczone murem poza tym szczególnym okresem.
Tradycja sięga 1423 r., kiedy to papież Marcin V po raz pierwszy w historii otworzył przez Drzwi Święte w Bazylice św. Jana na Lateranie rok jubileuszowy.
Od wieków symbolizują one próg wejścia w życie w Panu Chrystusie, ponieważ Pan Chrystus jest Bramą, przez którą wszyscy muszą wejść. W szczególnych chwilach Ojciec Święty może wezwać do uroczystego otwarcia «Drzwi Świętych», przypominając nam o ich znaczeniu.
Szesnaście paneli z brązu jest podzielonych herbami papieży, którzy obchodzili lata jubileuszowe. Panele przedstawiają sceny z Biblii, z wyjątkiem prawego dolnego panelu, który przedstawia papieża Piusa XII (r. 1939-58) otwierającego Drzwi Święte z okazji rozpoczęcia Jubileuszu 1950 roku. Drzwi Święte św. Piotra przedstawiają historię Pana Jezusa, w swoim miłosierdziu, szukającego zagubionej owcy.
Watykan, panele na Drzwiach Świętych, arkusz pamiątkowy, koperta pierwszego dnia obiegu.
Od lewej do prawej obrazy przedstawiają:
- Anioł u Bramy Raju;
- Upadek;
- Maryja, Zwiastowanie;
- Anioł Zwiastowania;
- Chrzest Chrystusa w Jordanie;
- Zagubiona owca;
- Miłosierny Ojciec;
- Uzdrowienie paralityka;
- Kobieta, która była grzesznicą;
- Potrzeba przebaczenia;
- Zaparcie się Piotra;
- Przed krucyfiksem - Ukrzyżowanie;
- Ukazanie się Tomaszowi;
- Ukazanie się Chrystusa uczniom;
- Nawrócenie Szawła;
- Otwarcie Drzwi Świętych;
Seria ta, wydana 20 listopada 1995 r., była pierwszą częścią watykańskiego projektu filatelistycznego zatytułowanego „Ku Świętemu Roku 2000”. Począwszy od tej serii, aż do Roku Świętego 2000, Watykan wydał sześć serii znaczków, z których każdy składał się z czterech znaczków upamiętniających epizody z życia Pana Jezusa Chrystusa.
Projekty zaczerpnięte z iluminowanych rękopisów zachowanych przez Watykańską Bibliotekę Apostolską są następujące:
400 lirów - Zwiastowanie Najświętszej Maryi Panny, z pism Jana z Ienzensteina,
850 lirów - Narodzenia Pańskiego Jezusa Chrystusa, z Breviarum Macieja Korwina, króla Węgier,
1250 lirów - Ucieczka do Egiptu, z Księgi godzin, Reginense Latino 165,
2000 lirów – Pan Jezus wśród nauczycieli, z Księgi zdań Piotra Lombarda, Vaticano Latino 681,
Napis VERSO L'ANNO SANTO DEL 2000 jest nadrukowany po prawej stronie każdego znaczka. Papieska tiara i skrzyżowane klucze, napis CITTA DEL VATICANO oraz wartość są wydrukowane na dole.
550 lirów - Chrzest Jezusa w Jordanie - (12.10.1996) - Winieta zaczerpnięta z iluminowanego rękopisu, przechowywanego w Watykańskiej Bibliotece Apostolskiej, przedstawia chrzest Jezusa jako podstawowy symbol życia każdego chrześcijanina, wejścia do wspólnoty wierzących, usunięcia grzechu pierworodnego i odnalezionej na nowo harmonii między Bogiem a człowiekiem. Powyżej napis W stronę Roku Świętego 2000 i wartość; poniżej wyryte klucze zwieńczone potrójną koroną i napisem Watykan.
850 lirów - The Temptations of Christ - (12.10.1996) - Winieta zaczerpnięta z rękopisu iluminowanego, przechowywanego w Watykańskiej Bibliotece Apostolskiej, przedstawia epizod pokus Jezusa, świadczący o sidłach sił zła, niebezpieczne i w ciągłej zasadzce na każdego człowieka. Powyżej napis W stronę Roku Świętego 2000 i wartość; poniżej wyryte klucze zwieńczone potrójną koroną i napisem Watykan.
1500 lirów - Uzdrowienie trędowatego - (12.10.1996) - Winieta zaczerpnięta z iluminowanego rękopisu, przechowywanego w Watykańskiej Bibliotece Apostolskiej, przedstawia Uzdrowienie trędowatego, jako przykład siły i wielkości cudów żywego Chrystusa świadkami w Ewangeliach. Powyżej napis W stronę Roku Świętego 2000 i wartość; poniżej wyryte klucze zwieńczone potrójną koroną i napisem Watykan.
2500 lirów - Jesus Master - (12.10.1996) - Winieta zaczerpnięta z iluminowanego rękopisu, przechowywanego w Watykańskiej Bibliotece Apostolskiej, przedstawia Jezusa Mistrza jako symbol wszystkiego, czego Jezus nauczał ludzi, a zwłaszcza Apostołów podczas Jego ziemskiej misji i jako symbol tego, czego Apostołowie, a następnie Kościół Powszechny i Jego Pasterz, nadal nauczają ludzi dobrej woli. Powyżej napis W stronę Roku Świętego 2000 i wartość; poniżej wyryte klucze zwieńczone potrójną koroną i napisem Watykan.
Watykan 1997-09-15 Zbliżając się do Roku Świętego 2000. Epizody z życia Pana Jezusa.
400 lirów - Uzdrowienie paralityka
800 lirów - Uspokojenie burzy
1300 lirów - Rozmnożenie chleba i ryb
3600 lirów - Spowiedź Piotra
Watykan 1998 -05-19 W kierunku Świętego Roku 2000. Epizody z życia Pana Chrystusa.
500 lirów - Pan Jezus w Jerozolimie
800 lirów - Mycie stóp
1300 lirów - Ostatnia Wieczerza
3000 lirów - Ukrzyżowanie
W kierunku Świętego Roku 2000 (Watykan 1999-10-12)
400 – lirów Zdjęcie z krzyża
700 – lirów Zmartwychwstanie
1300 – lirów Zielone Świątki
3000 – lirów Sąd Ostateczny
Obchody Wielkiego Jubileuszu Roku 2000 trwały od 24 grudnia 1999 do 6 stycznia 2001. W latach 1996–2000 przewodniczącym Krajowego Komitetu Organizacji Wielkiego Jubileuszu Roku 2000 był arcybiskup gnieźnieński Henryk Muszyński.
WATYKAN 2000 Święty Rok, rzymskie kościoły. Wydane 2000-02-04
800 lirów - Bazylika Świętego Piotra
1000 lirów - Bazylika św. Jana
1200 lirów - Bazylika Matki Bożej Większej
2000 lirów - Bazylika św. Pawła
IUBILAEUM A.D. 2000 (Jubileusz Roku Pańskiego 2000), natomiast w jego tło wkomponowne hasło Jubileuszu: CHRISTUS - HERI - HODIE - SEMPER (Chrystus - Wczoraj - Dzisiaj - Zawsze).
HERMAGORAS (II w.) – był uczniem św. Marka Ewangelisty. Założył stolicę biskupią we włoskiej Akwilei nad Adriatykiem. Martyrologium wspomina o niestrudzonym głoszeniu Słowa Bożego przez Hermagorasa. Zdobył wieniec męczeństwa, ścięty wraz ze swym diakonem Fortunatem. Wspomnienie – 12 lipca.
Akcja „2003. Rok Biblii". Był inicjatywą wszystkich kościołów zrzeszonych w konsorcjum kościołów chrześcijańskich dla całego niemieckojęzycznego świata, a także dzieł i stowarzyszeń chrześcijańskich. Jednym z celów akcji było publiczne omówienie Biblii.
Wierzący w Niemczech, Austrii i Szwajcarii chcą poprzez liczne akcje ekumeniczne pamiętać, że księga łączy chrześcijan wszystkich wyznań. Nawiasem mówiąc, termin ekumenizm pochodzi od greckiego i oznacza „wspólnota”.
W Austrii wyznaczono dwa cele Roku Biblii - przedstawić Biblię publiczności i promować życie w kościołach zgodnie z Pismem Świętym, według organizatorów.
Obecnie większość ludzi najwyraźniej nie ma przekonania co do praktycznej wartości Biblii. Uważa się, że podane w niej normy są staroświeckie i nie pasują do dzisiejszych realiów. Jednak kościoł ma nadzieję, iż w czasie „Roku Biblii” uda się osiągnąć dwa cele — zachęcić ludzi do życia bardziej zgodnego z Pismem Świętym oraz rozbudzić zainteresowanie tą Księgą wśród tych, którzy oddalili się od kościoła.
Bardzo dobrym przykładem do naśladownictwa jest jest postawa Południowoafrykańskiego Stowarzyszenia Biblijnego. Zadaniem Towarzystwa Biblijnego Republiki Południowej Afryki jest zapewnienie przystępnych cenowo Biblii wszystkim w ich własnym języku i odpowiednich formatach, aby wszyscy mogli doświadczyć życiodajnego przesłania Słowa.
Poczta SWA (South West Africa, późniejsza Namibia) z tematu "150 lat Towarzystwa Biblijnego" - wydana w 1970 roku.
150 rocznica Towarzystwa Biblijnego w wWittembergii: otwarta Biblia z monogramem Chrystusa i kielichem.
Niemcy. 1954. 500 lat drukowania Biblii przez Gutenberga. Prasa drukarska Johannesa Gutenberga przyniosła rewolucję w rozpowszechnianiu wiedzy.
450 lat Reformacji. Austria wydała znaczek związany z historią Kościoła Reformowanego. Obraz znaczka przedstawia otwartą Biblię na skale pod Okiem Opatrzności. Łaciński napis na znaczku można z grubsza przetłumaczyć jako „Panie! Zachowaj nasz przewodnik Ewangelii!”.
Ekspertyza Biblii jest dość trudna. Biblia składa się z dwóch testamentów, 66 różnych ksiąg, 1189 rozdziałów, 31173 wersetów i 773692 słów. Księgi Biblii poruszają rozmaite tematy i były adresowane do różnych odbiorców. Księgi biblijne zostały spisane przez blisko 40 różnych autorów, w przeciągu 1500 lat.
Równocześnie jednak, natchnionym autorem Biblii był Duch Święty. Pan Bóg natchnął swoim słowem proroków i apostołów, którzy je w całości spisali. Dalej, wszyscy ci którzy zawierzyli Panu Jezusowi Chrystusowi, otrzymali Ducha Świętego, który w nich zamieszkał. Pragnieniem Ducha Świętego jest to, abyśmy coraz lepiej rozumieli Biblię.
Nie możemy ukryć się przed Panem Bogiem. To, co On chce osiągnąć przez nas, stanie się rzeczywistością, pomimo wszystkich naszych zastrzeżeń. List do Efezjan 2:10 przypomina nam, że On ma dla nas plany i dopilnuje, abyśmy je stosowali.
Miłość Pana Boga objawia się w Jego dostępności dla wszystkich, bez względu na naszą reputację, narodowość czy rasę. Ewangelia jest skierowana do wszystkich ludzi w każdym czasie. Naszym zadaniem jako chrześcijan jest być środkiem, za pomocą którego Pan Bóg mówi światu o ofercie i radować się zbawieniem innych. Jest to doświadczenie, które Pan Bóg chce, abyśmy się z Nim dzielili, nie będąc zazdrosnym ani urażonym wobec tych, którzy przychodzą do Pana Chrystusa w „nawróceniach w ostatniej chwili” lub którzy przychodzą w okolicznościach odmiennych od naszych.
Takim przykładem np. jest proroctwo Izajasza. Prorok Izajsz został na początku powołany do prorokowania Królestwu Judy. Juda przechodziła czas odnowy i buntu. Judzie groziło zniszczenie ze strony Asyrii i Egiptu, ale została zachowana dzięki Bożemu miłosierdziu. Głosił również przesłanie dotyczące odwrócenia się od grzechu i Bożego wybawienia, ale które to miało wypełnić się w przyszłości.
Księga Izajasza 65.25, „Wilk z jagnięciem będą się paść razem, a lew jak bydło będzie jadł sieczkę, wąż zaś będzie się żywił prochem. Nie będą źle postępować ani zgubnie działać na całej świętej górze- mówi Pan.”
Historia patriarchów organicznie łączy się z całością historii zbawienia, która odzwierciedla jedną jedyną myśl Bożą. Dlatego historia ta nie jest tylko wspomnieniem przeszłości, ale równocześnie zapowiada przyszłość. W historii zbawienia bowiem osoby i fakty często kryją w sobie zapowiedź przyszłości, stają się obrazami przyszłości. Dzieje patriarchów ukazują początki wielu narodów, z którymi Izrael współżył przeważnie pokojowo i z którymi musiał prowadzić walki. To przez patriarchów Pan Bóg objawiał swoje prawo stopniowo. Z patriarchami bowiem spotykał się Pan Bóg. Opowiadanie biblijne o patriarchach nawiązuje do wielu szczegółów i faktów historycznych.
Na pierwszego patriarchę Jahwe wybrał Abrahama, wieszcząc mu liczne potomstwo, które stworzy naród wybrany, ale które jednocześnie trafić miało w pewnym momencie swej historii do niewoli egipskiej. Abrahamowi, który całe życie oczekiwał narodzin potomka jego i żony Sary, urodził się wreszcie syn, któremu nadał imię Izaak.
Izaak to kolejny patriarcha Kościoła i Izraelitów. Gdy miał 40 lat, jego żoną została Rebeka, która była mu pociechą po śmierci ukochanej matki. Podobnie jak Sara, Rebeka była bezpłodna, ale dzięki modlitwom Izaaka mogła być matką i Bóg przepowiedział, że jej bliźnięta staną się protoplastami dwóch różnych ludów. Gdy Izaak miał 60 lat, Rebeka powiła Ezawa i Jakuba.
Żoną Jakuba została Lea i został on ojcem dwunastu synów, wśród których znalazł się sprzedany przez braci do Egiptu Józef.
Izajasz – jeden z największych proroków Starego Testamentu. Jego proroctwa przedstawia Księga Izajasza. Izajasz głosił nie tylko z ust, ale i prosto z serca, ponieważ księga nazwana jego imieniem zawiera opis życia Pana Jezusa, Syna Bożego, nie tylko metaforyczny, ale w dużej mierze także dosłowny. Sam Pan Jezus zgodził się z tym, że Jego działania już wcześniej zaistniały w ustach Izajasza, gdy w synagodze w Nazarecie, cytując fragment jego proroctwa powiedział: „Dziś spełniły się te słowa Pisma, któreście słyszeli (Łk 4, 21).
Księga Jeremiasza opowiada o proroku, któremu Pan Bóg wyznaczył wyjątkowo trudne zadanie głoszenia zagłady Jerozolimy, zniszczenia świątyni i wygnania Izraelitów. Misją proroka było przekazywanie mieszkańcom Jerozolimy i Judei słów Pana Boga, Jego ostrzeżeń i nawoływania do nawrócenia. Niestety nie chciano go słuchać i zapowiedziana klęska wkrótce się zrealizowała: kraj został zdobyty przez Babilończyków, a naród wzięty w niewolę.
Księga Ezechiela zawiera proroctwa o karze zesłanej przez Pana Boga na Judę i Jerozolimę, często w formie niezwykłych i szokujących porównań; po zburzeniu Jerozolimy (586) prorokował powrót Żydów do kraju i odbudowę świątyni; a w rozdziałach 33–48 podane są wizje Izraela w dniach ostatnich.
Samson, postać biblijna, w Księdze Sędziów przywódca (wódz) izraelski, legendarny bohater utarczek z Filistynami, sławny ze swojej siły, którą utracił, gdy jego kochanka, Dalila, odcięła mu włosy; uwięziony, oślepiony i wyszydzany przez wrogów na uczcie w świątyni Dagona w Gazie; odzyskawszy siły, obalił słupy podtrzymujące strop i zginął razem ze swymi wrogami pod gruzami świątyni; motywy z życia Samsona były często wykorzystywane w sztuce, zwłaszcza baroku.
Juda Machabeusz był żydowskim kapłanem i synem kapłana Matatiasza. Przewodził powstaniu Machabeuszy przeciwko Imperium Seleucydów (167–160 p.n.e.).
Żydowskie święto Chanuki („Poświęcenie”) upamiętnia przywrócenie żydowskiego kultu w Drugiej Świątyni w Jerozolimie w 164 r. p.n.e., po tym, jak Juda Machabeusz usunął wszystkie posągi przedstawiające greckich bogów i boginie i oczyścił go.
Ten banknot kolekcjonerski, na którym jest wpisany motyw „Bogu ufamy Wesołej Chanuki” nie należy do serii banknotów powszechnego obiegu. Upamiętnia cud oliwy.
Żydowskie święto Chanuki. Żydzi świętują zwycięstwo nad królem-tyranem i ponowne poświęcenie Świątyni w Jerozolimie. Jak głosi historia, niewielka ilość oliwy do zapalenia menory Świątyni w cudowny sposób przetrwała osiem dni.
Król-tyran z Damaszku rządził Żydami i zmuszał ich do czczenia greckich bogów. Żydowscy buntownicy walczyli o wolność przez trzy lata i zwycięsko odzyskali świętą świątynię w Jerozolimie. Teraz, aby ponownie poświęcić świątynię, potrzebowali oleju do zapalenia menory, ale mogli znaleźć tylko tyle, aby płomienie płonęły przez jedną noc. A oto cud: olej przetrwał osiem dni. W tym czasie byli w stanie wyprodukować więcej oliwy i utrzymać wieczny płomień.
Szymon Bar Kochba (BARCOCHEBAS) założył niepodległe żydowskie państwo izraelskie. Żydowski przywódca, który przekonał swoich rodaków do buntu przeciwko Rzymowi w czasach Hadriana. Opowiadano niezwykłe historie o waleczności Barcochebasa i o próbach, jakim poddawał swoich żołnierzy w szkoleniu.
Abraham idzie/przeprowadza sie do Kanaan - jako człowiek powołania jest wzorem wiary; od niej zawisła cała jego przyszłość i dalszy rozwój planu Bożego odkupienia. Taką skróconą historię z życia Abrahama przedstawia poniższa kartka.
Pan Bóg zawsze stawia przed człowiekiem określone zadania. Abraham udowodnił swoją wiarę przez to, że na powołanie Pana Boga opuścił on swoją ojczyznę i przeniósł się do Kanaan, dzięki swojemu posłuszeństwu stał ojcem całej wierzącej ludzkości. Jako pierwszy zaufał Panu Bogu. Powierzył tak naprawdę wszystko. (Dzieje Apostolskie 7:4 „Wtedy wyszedł z ziemi chaldejskiej i zamieszkał w Charanie. A stąd po śmierci ojca przesiedlił go [Bóg] do tego kraju, który wy teraz zamieszkujecie”).
Poprzez to posłuszeństwo odziedziczył on najwiekszą obietnicę. I rzekł Pan do Abrama: „Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej i z domu twego ojca do kraju, który ci ukażę. Uczynię bowiem z ciebie wielki naród, będę ci błogosławił i twoje imię rozsławię: staniesz się błogosławieństwem” (Księga Rodzaju 12,1-2).
Apostol Pawel pokazuje nam w Liście do Galatów 4:23 – 24 alegorię Sary i Hagar „Lecz ten z niewolnicy urodził się tylko według ciała, ten zaś z wolnej - na skutek obietnicy. Wydarzenia te mają jeszcze sens alegoryczny: „niewiasty te wyobrażają dwa przymierza; jedno, zawarte pod górą Synaj, rodzi ku niewoli, a wyobraża je Hagar” .Tylko żona Abrahama reprezentuje ten zwiazek. Niewolnica zwała się Hagar, wolna żona - Sara. Według ówczesnego prawa tylko dzieci wolnej żony były wolne i miały prawo dziedziczenia.
Jedną z kobiet, które spotkały anioła jest Hagar – niewolnica Sary, którą ona dała swojemu mężowi Abrahamowi za żonę. Cel był jeden – Hagar miała urodzić dziecko, które oficjalnie byłoby potomkiem Abrahama. Historia trudna, okrutna, nie licząca się z człowiekiem. Hagar po tym, jak zaszła w ciążę uciekła na pustynię, bo nie mogła znieść upokorzeń ze strony Sary. I tam, przy źródle znajduje ją anioł. Zadaje jej pytanie: „Skąd przyszłaś i dokąd idziesz?” To pozwala jej wniknąć głębiej w siebie, zastanowić się nad swoimi motywami. Zebrać myśli. Anioł przekazuje jej wolę Pana Boga, zapewnia o Jego opatrzności. Hagar przyjmuje słowa anioła, jak samego Boga. I nadaje mu imię: : „Ty jesteś Bogiem, który mnie widzi”. To jedyne miejsce w Biblii, gdzie człowiek nadaje imię Panu Bogu.
Hagar spotka anioła jeszcze raz, gdy po narodzinach Izaaka zostanie odesłana wraz ze swoim dzieckiem – Izmaelem. To imię znaczy „Bóg słyszy”. Wtedy anioł uratuje im życie, wskazując studnię. Nie tylko Abraham otrzymał obietnicę rozmnożenia potomstwa. Hagar również. Jej historia jest zapewnieniem, że dla Pana Boga nie ma lepszych i gorszych. Pan Bóg pamięta o każdej odrzuconej Hagar i najbardziej dzikim Izmaelu. I co więcej, także przez nich realizuje Swoje plany. Nic nie wymyka mu się z ręki. Wszystko ogarnia Swoją miłością. To historia przejścia przez upokorzenia, do nowej nadziei. Historia o Panu Bogu, który widzi i słyszy.
Inny motyw z historii Abrahama. Abraham jako ojciec składający swego syna Izaaka w ofierze Panu Bogu jest porównywany z Bogiem Ojcem oddającym Syna Jezusa Chrystusa na ofiarę odkupieńczą. Izaak niosący drzewo na stos ofiarny jest typem Pana Chrystusa niosącego krzyż na Kalwarię. Baranek uwikłany w ciernie również symbolizował Pana Chrystusa i, jak uważano w średniowieczu, ów baranek, którego Abraham ofiarował w miejsce swego syna, symbolizował chleb i wino, pod których postaciami ukryte jest prawdziwe Ciało i Krew Chrystusa składane w ofierze Mszy św.
Księga Jozuego opowiada dalszą historię Izraelitów, po tym jak opuścili Egipt. Księga relacjonuje około 20 lat przywództwa Jozuego nad ludem Bożym, po śmierci Mojżesza który go powołał do tego zadania. Jozue jest przykładem w jaki sposób można się nauczyć wielu rzeczy od wartościowego mentora. Jozue przez wiele lat był blisko Mojżesza, którego mógł bacznie obserwować jak podąża za Panem Bogiem bez zastrzeżeń. Nauczył się osobistej modlitwy od Mojżesza. Dzięki jego życiu nauczył się jak być posłusznym Bogu. Jozue również uczył się- widząc zły przykład Mojżesza- a później stracił radość wkroczenia do Ziemi Obiecanej. Jeśli żyjesz z Bogiem, to powinieneś być mentorem dla innych. Ktoś, gdzieś cię obserwuje. Jakaś młodsza osoba albo ktoś na kogo masz wpływ, obserwuje cię jak żyjesz i jak reagujesz. Ktoś się od ciebie uczy. Ktoś będzie naśladował twój przykład. Mentoring jest czymś więcej aniżeli wypowiadaniem jakiś słów przez mentora, jest głównie obserwacją przykładu życia drugiego człowieka.
150 lat Norweskiego Towarzystwa Biblijnego, a na czele założonego w 1816 przez Kościół luterański stoi obecnie pastor Kościoła adwentystów, Tor Tjeransen. Towarzystwo stawia sobie za cel tłumaczenie i rozpowszechnianie Pisma Świętego w Norwegii. Współpracuje ze 146 innymi krajowymi Towarzystwami Biblijnymi na całym świecie.
Nederland - Holandia
Stary Testament bez Psalmów, to pierwsza książka w języku niderlandzkim, napisana pojedynczymi literami.
Język holenderski może się poszczycić wczesnymi przekładami (P. Comestor, G. Groote), a pierwsza drukowana Biblia – obejmowała ST bez Psalmów – wydana została drukiem w 1477 roku w Delft.
Fresk: Gustaw Waza otrzymuje pierwszy egzemplarz Biblii. Johan Gustaf Sandberg, Katedra w Uppsali. Pierwsze tłumaczenie całego Pisma Świętego na język szwedzki w 1541 roku. Gustaw Waza udzielił wsparcia finansowego zarówno przy pracach wstępnych nad tłumaczeniem, jak i w kosztach druku wykorzystując do tego środki uzyskane z wpływów kościelnych.
Chile 1969 rok. 400. rocznica hiszpańskiego tłumaczenia Biblii. IV STULECIE BIBLII HISZPAŃSKIEJ
Podczas pobytu na wygnaniu, w Londynie, Antwerpii, Frankfurcie, Orleanie i Bergerac, finansowany z różnych źródeł, Reina zaczął tłumaczyć Biblię na język hiszpański.
Krok po kroku stawał się prawdziwym członkiem Luteran. Około 1580 roku opublikował Katechizm, w sensie Katechizmu Lutra, po łacinie, francusku i niderlandzku.
Casiodoro de Reina (1520-1594) był teologiem luterańskim, który (być może wraz z kilkoma innymi) przetłumaczył Biblię na język hiszpański w 1569 roku.
Poniżej obraz znaczków poczty lotniczej przedstawiającego otwartą księgę, wydrukowanego przez litografię i wydanych przez Chile, 2 grudnia 1969 r. dla upamiętnienia 400. rocznicy publikacji hiszpańskiej Biblii Casiodoro de Reina.
Pierwsza cała Biblia w języku hiszpańskim została wydrukowana w Bazylei w 1569 roku, autorstwa Casiodoro de Reina, chociaż niektórzy uważają, że ta Biblia była zbiorowym wysiłkiem niektórych mnichów ze wspólnoty San Isidoro w Hiszpanii, którzy, prowadzeni przez Casiodoro de Reyna, uciekli przed inkwizycją i prześladowaniami. Była to pierwsza wersja kompletnej Biblii w języku hiszpańskim (w tym apokryfów) i jest znana jako „Biblia del Oso” – „Niedźwiedzia Biblia” z powodu miodożernego niedźwiedzia na stronie tytułowej.
Dzieje się tak za sprawą urządzenia drukarki na stronie tytułowej: niedźwiedzia sięgającego po miód z pszczelego gniazda wiszącego na drzewie. Na ziemi otwarta Biblia wyświetla cztery hebrajskie litery świętego imienia Bożego. Obraz został zidentyfikowany jako urządzenie drukarskie Samuela Bienera lub Apiariusa („pszczelarza”), szwajcarskiego drukarza działającego w Bazylei. Niedźwiedź najwyraźniej odnosi się do heraldycznego zwierzęcia rodzinnego miasta Biener, Berna, a pszczoły odnoszą się do jego imienia. Ale głębsze znaczenie obrazu ujawnia cytat z Psalmu 119,103: „Jak słodka jest dla mego podniebienia Twoja mowa: ponad miód dla ust moich” – alegoryczny obraz pragnienia słowa Bożego. Jest też taki tekst z Księgi Izajasza 40,8: „Słowo Boga naszego trwa na wieki”. Do swojego tłumaczenia Reina wykorzystał najstarsze i najbardziej wiarygodne teksty dostępne w tym czasie.
Aby to osiągnąć, Reina był przygotowany na wszelkiego rodzaju niebezpieczeństwa, a nawet śmierć. Jego gorliwość jest przykładem dla wszystkich dzisiaj, kiedy staramy się nieść Ewangelię Pana Jezusa Chrystusa wszystkim ludziom. Cieszymy się, że możemy kontynuować dzieło Boże szerzenia Słowa Bożego w naszych czasach i pokoleniu, tak jak uczynił to Casiodoro de Reina dla siebie.
Kolekcja medali - BIBLIA - NAJWAŻNIEJSZA KSIĘGA CHRZEŚCIJAŃSTWA
Seria medali z Ziemi Świętej przywołuje najbardziej interesujace i fascynujace wydarzenia biblijne. Projektantem medali biblijnych jest Aharon Shevo – jeden z najwybitniejszych medalierów na świecie. Każdy medal w kolekcji platerowany jest najczystszym srebrem próby Ag 999/1000. Po platerowaniu powierzchcie awersów i rewersów zostały poddane procesowi oksydowania. Starostestamentową tematykę kolekcji podkreśla fakt, iż medale dzięki zastosowaniu odpowiednich procesów technologicznych nabieraja patyny i niezwykłego historycznego charakteru.
Emitentem i producentem „Biblia Najważniejsza Księga Chrzescijaństwa” jest Mennica Ziemi Świętej.
Kolekcja zawiera 24 medale, o wspólnym rewersie, przybliżające wydarzenia biblijne.
Specyfikacja techniczna:
Materiał - brąz platerowany Ag999
Średnica - 39,7 mm
Stempel - zwykły
Waga - 26 gr
Każdy medal jest oznaczony numerem, który odpowiada certyfikatowi autentyczności umieszczonymi poniżej medali, a który w skrócie opowiada historię zawartą na medalu.
Medal nr 1
Medal nr 2
Medal nr 3
Medal nr 4
Medal nr 5
Medal nr 6
Medal nr 7
Medal nr 8
Medal nr 9
Medal nr 10
Medal nr 11
Medal nr 12
Medal nr 13
Medal nr 14
Medal nr 15
Medal nr 16
Medal nr 17
Medal nr 18
Medal nr 19
Medal nr 20
Medal nr 21
Medal nr 22
Medal nr 23
Medal nr 24
Syrakuzy - Jedno z największych i najpopularniejszych miejsc turystycznych na Sycylii.
Narodowe Muzeum Archeologiczne
O zbawieniu mówiły rozmaite cuda np. wskrzeszenie młodzieńca z Nain (sarkofag Adelfii). Na tym sarkofagu widzimy także wjazd Pana Jezusa Chrystusa do Jerozolimy i Jego narodzenie. Boże Narodzenie zdobiło zwykle pokrywę sarkofagu, stanowiąc pierwsze ogniwo triumfu Zbawiciela nad śmiercią, jakim było Jego przyjście na świat.
Słynny sarkofag Adelphii. Znalezione w katakumbach św. Jana w Syrakuzach, datowane na IV wiek. Szczegóły pokazują sceny z Biblii. Ciało w środku należało do rzymskiej szlachcianki o imieniu Adelphia.
Ten sarkofag został znaleziony w 1872 roku podczas wykopalisk w katakumbach S. Giovanniego. Datowany jest na ok. 350 r. Zdobią go sceny ze Starego i Nowego Testamentu. Mały napis na pokrywie głosi, że został on wykonany dla Adelfii przez jej męża Waleriusza, czyli urzędnika późnego Cesarstwa Rzymskiego. Ponieważ centralny medalion przedstawia parę, a rozmiar pokrywy nie pasuje idealnie do rozmiaru pudełka, zasugerowano, że pokrywa i pudełko miały odrębne pochodzenie i zostały połączone przez Waleriusza, któremu św. Augustyn poświęcił jeden ze swoich traktatów w 419 roku.
Dwie skrzydlate postacie posiadają oprawiony napis: HIC ADELFIA POSITA C F CONPAR BALERI COMITIS, "Tutaj leży Adelphia C.F., małżonka Comes Valeriusa".
POKRYWA – prawa strona: Zawiera miedzy innymi: Po lewej stronie Mędrcy zbliżają się do żłóbka, a pierwszy wskazuje na gwiazdę, która zaprowadziła ich do Betlejem. Dary Mędrców są na talerzach, ale między każdym talerzem a trzymającą go ręką wydaje się być kawałek złożonego materiału. Scena pokazuje kosz plecionych trzcin i dwa zwierzęta jedzące tuż przy Dzieciątku Jezus. Nad żłóbkiem znajduje się dach wsparty na słupkach bez ścian. Dopełnieniem sceny po prawej stronie jest bosy pasterz i Dziewica Maryja nosząca tunikę i pallę. Siedzi na formacji skalnej wyrzeźbionej tak, aby wyglądała jak tron z podłokietnikiem.
POKRYWA – lewa strona: Przedstawia między innymi - Zwiastowanie, Najświętszą Maryję prowadzoną do tronu w Niebie, Intronizację.
SCENY WYRZEŹBIONE NA SARKOFAGU:
Górny rejestr, od lewej do prawej:
- Pan Bóg przydziela Adamowi i Ewie zadania: Ten panel pokazuje Pana Boga przydzielającego Adamowi i Ewie zadania związane z rolnictwem i przędzeniem.
- Pan Jezus, Piotr i Kogut: Sceny takie jak ta są często uważane za odnoszące się do przepowiedni Pana Jezusa, że Piotr zaprze się go tej samej nocy.
- Hemorrhoissa: W tym epizodzie kobieta, która cierpiała na krwotoki przez wiele lat, ma nadzieję, że zostanie uzdrowiona przez dotknięcie rąbka szaty Pana Jezusa. Jego słowa do niej w Wulgacie to Confide filia fides tua te salvam fecit: „Odwagi córko, twoja wiara cię uratowała” – odpowiedni sentyment do sarkofagu kobiety.
Obraz ma wszystkie elementy z innymi przykładami w 4-wiecznych sarkofagach: młody Pan Jezus trzymający zwój i rozmawiający z uczniem, podczas gdy kładzie rękę na głowie kobiety, która dotyka rąbka jego togi.
- Mojżesz otrzymuje Prawo: Po lewej stronie Pan Bóg podaje bliźniacze tablice Prawa. Jest on równoważony przez prawą stronę, gdzie jego ręka sięga w dół, aby powiedzieć Abrahamowi, aby nie składał w ofierze Izaaka. Mojżesz nosi sandały, tunikę i paliusz. Podobnie jak Pan Jezus, jest on przedstawiony jako młody człowiek bez brody.
- Ofiara Izaaka: Ręka Abrahama jest zatrzymana przez Pana Boga, podczas gdy maleńki Izaak klęczy przed płonącym ołtarzem.
- Uzdrowienie niewidomego: Ze zwojem w lewej ręce Pan Jezus dotyka oczu mężczyzny.
- Mnożenie chleba i ryb: Mając do wykarmienia 5000 ludzi i tylko pięć chlebów i dwie ryby, Pan Jezus błogosławi chleb prawą ręką, a rybę lewą. Wtedy jest wystarczająco dużo dla wszystkich. Na zdjęciu kosze u jego stóp są z resztkami. Na bochenkach znajdują się krzyże, co jest nawiązaniem do Eucharystii.
Dwaj mężczyźni po obu stronach Jezusa reprezentują Apostołów, którzy mieli za zadanie rozdawać żywność. Podobnie jak Pan Jezus, noszą tuniki i pallia.
- Zmartwychwstanie córki Jaira: Pan Jezus trzyma zwój, aby zaznaczyć swój autorytet, a Jair, urzędnik synagogi, trzyma ten, który jest nieco mniejszy. Jezus wskazuje swoją laską na dziewczynę, aby odniosła się do jego słów z Ewangelii: „Mała dziewczynko, wstań”. Aby wyjaśnić, że nie żyła, artysta przedstawia jej łóżko jako sarkofag z „prążkowanym” wzorem falistych linii powszechnych w starożytnym Rzymie.
Dolny rejestr, od lewej do prawej:
- Szadrach, Miszach i Abed-Nego: Zazwyczaj trzej żydowscy młodzieńcy z Księgi Daniela są pokazani w ognistym piecu recytującym wielkie modlitwy wyszczególnione w tym rozdziale, ale tutaj popełniają zbrodnię, która doprowadziła do ich kary: król Nabuchodonozor kazał zrobić złoty posąg i nakazał, aby wszyscy w kraju go czcili. Ci młodzi Żydzi odmówili. Widzimy ich tutaj wykonujących gesty „Jestem tutaj” wobec króla i jego idola. Bożek jest wyraźnie obrazem samego Nabuchodonozora. Najprawdopodobniej byłaby to aluzja do niedawno odrzuconej rzymskiej praktyki kultu cesarza.
W Księdze Daniela Nabuchodonozor zagląda do pieca i mówi, że widzi nie trzech ludzi, ale czterech, „a postać czwartego jest jak Syn Boży”.
- Kana: To jest cud w Kanie Galilejskiej. Kiedy wino skończyło się na uczcie weselnej, Pan Jezus kazał sługom napełnić wodą sześć dużych stągwi i zanieść je do głównego zarządcy, który znalazł je napełnione winem.
W tym panelu sarkofagu sześć słoików jest reprezentowanych przez trzy małe naczynia na podłodze. Przedramię Pana Jezusa i różdżka symbolizująca Jego boską moc oderwały się. Drugi człowiek jest prawdopodobnie Apostołem, ale mógłby być głównym zarządcą.
- Pokłon Trzech Króli: Ta Adoracja Trzech Króli jest o wiele bardziej zgodna z ikonografią obowiązującą w tamtym czasie niż ta na pokrywie tego sarkofagu. Mędrcy noszą frygijskie czapki, trzymają dary w gołych rękach, a dziecko siedzi na kolanach matki, która jest zakryta i zasiada na tronie.
- Adam i Ewa: Postać w tle po lewej stronie powinna być Panem Bogiem, a jego gest z dwoma palcami prawdopodobnie reprezentuje przykazanie z Księgi Rodzaju „Z każdego rajskiego drzewa będziesz jadł, ale z drzewa poznania dobra i zła nie będziesz jadł”. Adam robi gest wobec Ewy, która ma zamiar zjeść owoc. Wąż jest jak zwykle zwinięty wokół drzewa. U podstawy drzewa znajduje się snop pszenicy, przedstawiający Boży nakaz, aby „W pocie oblicza twego będziesz jadł chleb" (I Ks. Mojżeszowa 3:19).
- Niedziela Palmowa: To wydarzenie jest zapisane we wszystkich czterech ewangeliach. Pan Jezus jedzie na małym ośle, jeden człowiek kładzie dla niego swój płaszcz na drodze, a innyjest na drzewie tnie liście palmowe, aby rozsiewać się na jego drodze.
Dwaj mężczyźni po lewej i prawej stronie mogą być uczniami, a ponieważ Ewangelie podkreślają radosne przyjęcie Pana Jezusa, mogą reprezentować lud Jerozolimy, zwłaszcza, że ten po prawej wydaje się trzymać zagubioną różdżkę lub zwój, który może symbolizować jego władzę w mieście.
Istnieje możliwość, że człowiek na drzewie jest przedstawiony w sposób przypominający Zacheusza, który wspiął się na drzewo, aby obserwować wejście Pana Jezusa do Jerycha wcześniej tego samego dnia.
Rok św. Pawła lub Annus Paulinus obchodzony jest z okazji drugiego tysiąclecia od narodzin św. Pawła, co historycy umieszczają między 7 a 10 rne. Uroczystości zostały zapowiedziane przez papieża Benedykta XVI w 2007 r., w uroczystość apostołów św. Piotra i św. Pawła. Rok św. Pawła rozpoczął się 28 czerwca 2008 r., a zakończył 29 czerwca 2009 r.
Ten, który jest powszechnie znany jako „Apostoł Narodów”, nie znał Pana Jezusa za życia, w Jerozolimie czy na drogach Galilei, jak dwunastu apostołów. Spotkał Pana Chrystusa tylko jako Zmartwychwstałego. Szaweł (tak nazywał się przed nawróceniem) otrzymał rygorystyczne nauczanie Prawa od rabina Gamaliela. Szaweł urodził się w Tarsie (dzisiejsza wschodnia Turcja) i był obywatelem rzymskim; po swoim nawróceniu z wielką pasją poświęcił się głoszeniu Słowa Bożego, zwłaszcza nie-Żydom: najpierw w Antiochii i Azji Mniejszej, potem w Grecji i Rzymie. Paweł jest najbardziej znaną postacią pierwszego pokolenia chrześcijan, zarówno ze względu na liczbę listów, które napisał, jak i historię jego życia opowiedzianą przez Łukasza w Dziejach Apostolskich. Na znaczkach miniarkuszy przedstawiono niektóre istotne momenty z życia św. Pawła: Nawrócenie na drodze do Damaszku; głoszenie, które jest punktem podparcia jego dzieła; uwięzienie, które poprzedza męczeństwo. Wszystkie obrazy pochodzą z gobelinów z warsztatu Pietera van Aelsta zachowanych w Pinakotece Muzeów Watykańskich i inspirowanych karykaturami Raffaello Sanzio.
Na pamiątkę obchodów Roku św. Pawła również MaltaPost. wydaje zestaw znaczków, które odtwarzają tytułowe posągi tego apostoła. Cztery tytułowe posągi reprodukowane na znaczkach znajdują się w Hal-Safi (0,19 €), Munxar (0,68 €), Rabacie na Malcie (1,08 €) i w Valletcie (3,00 €). Sam posąg przedstawia św. Pawła w lewej ręce trzymającą Biblię opartą na mieczu obosiecznym, a prawą rękę wysoko uniesioną. U jego stóp leży legendarny wąż wyłaniający się z ognia.
Posąg św. Pawła autorstwa Sigismondo Dimecha i Salvatore Dimecha (1845) upamiętnia katastrofę statku w 60 rne, kiedy mówi się, że przyniósł wiarę chrześcijańską na Wyspy Maltańskie.
Wielu uczonych uważa, że Paweł był na pokładzie egipskiego statku zbożowego wypełnionego kukurydzą lub pszenicą, z 275 innymi osobami na pokładzie, z których wielu było niewolnikami. To nie był dla niego luksusowy rejs; był więźniem przewiezionym do Rzymu na proces. Popełniał „niewypowiedzianą zbrodnię” nauczania Dobrej Nowiny, która uwalniała winnych, karmiła głodne, podnosiła na duchu kobiety, wzmacniała niewolników, wzmacniała naukę, która denerwowała wszystkich zwykłych tyranów i moce.
Gdy Paweł dopłynął do brzegu Malty, spędził tu 3 miesiące nauczając Ewangelii i uzdrawiając chorych prawie 2000 lat temu i z tego powodu jest tu ponad 360 kościołów, wiele z nich poświęconych Apostołowi. Paweł jest patronem tego wyjątkowego wyspiarskiego narodu, wciąż uważanego za „najbardziej religijny kraj w Europie”.
Znaczki, zaprojektowane przez Paula Psailę, mają nominał 0,19 euro (0,08 lm), 0,68 euro (0,29 lm) i 1,08 euro (0,46 lm). Zestaw zawiera również miniaturowy arkusz o nominale 3,00 euro (Lm1.29c).
Rok Kolbiański 2010 – 2011, który rozpoczął się 14 sierpnia 2010 r. a trwał do 15 sierpnia 2011 r. jest odpowiedzią na wezwanie Sługi Bożego Kard. Stefana Wyszyńskiego: „Nie gaście ducha Ojca Maksymiliana”. Święty Papież Jan Paweł II nazwał św. Maksymiliana „Patronem naszych trudnych czasów”. I coś w tym jest, bo musimy sobie odpowiedziec na pytanie ile w nas jest człowieczeństwa i czy potrafimy kochać nad życie. Św. Maksymilian jest moim ulubionym świętym. Jemu tez poświęciłem jedną ze wcześniejszych stronic w tym artykule „Przez krzyz do zbawienia”. Co prawda każdy święty zasługuje na szacunek, uznanie, naśladownictwo, ale w tym przypadku, kiedy to naśladowania Pana Jezusa jest dosłowne, zanika granica pomiędzy ziemią a niebem. Wizja Raju jest tak realna, popularnie mówiąc aż do bólu.
Medal – 2011 - Rok Świętego Maksymiliana
Wymiary – Średnica 38 mm; Waga 13 g;
Awers – Napis - 70 rocznica męczeństwa. W tle ogrodzenie obozu koncetracyjnego.
Rewers - Logo TFP - Tradycja, Rodzina i Własność (Tradition, Family and Property – TFP). Organizacja pozarządowa, została założona w São Paulo 26 lipca 1960 przez Brazylijczyków. Towarzystwo opiera się na tradycji katolickiej i walce z ideami masońskimi, socjalistycznymi i komunistycznymi. W Polsce to środowisko skupione jest wokół Stowarzyszenia Kultury Chrześcijańskiej im. ks. Piotra Skargi.
Heraldyczny lew, symbol TFP, łączy w bardzo przyjemny sposób trzy cechy: siłę, ruch i lekkość. Nie przekazuje idei ciężkiego, mięsożernego, dzikiego lwa. Przeciwnie, przypomina elegancję, wierność i hart ducha. Łamiący się lew stojąc z podniesionymi przednimi łapami, wskazuje postawę gotowości do obrony Kościoła i cywilizacji chrześcijańskiej w każdych okolicznościach.
Kolejnym elementem jest położenie głowy. Trzyma ją wysoko, górująco. Patrzy w twarz wrogowi, podczas gdy pazury ruszają do ataku. Ogon tworzy rodzaj łuku zwycięstwa, jakby chciał powiedzieć: po ataku następuje zwycięstwo.
Kolejnym wyróżniającym się elementem jest talia. Zamiast figury brzucha, popiersie lwa wychodzi z talii prawie jak fontanna. A nogawki otwierają się symetrycznie i bardzo elegancko.
Ten lew oczarowuje dobrych i drażni złych. Symbolizuje Boże zagrożenie dla rewolucjonistów i komunistów, a jednocześnie jest także symbolem i zachętą dla tych, którzy chcą walczyć za Matkę Bożą.
W królestwie zwierząt lew reprezentuje majestat i odwagę. W Piśmie Świętym Lew z plemienia Judy odnosi się do naszego Pana Jezusa Chrystusa i Jego wiecznego królowania nad niebem i ziemią.
Ten lew jest oznaczony małym krzyżykiem, który jest grecką literą zwaną „Thau”. Ten krzyż, czyli „Thau”, przypomina epizod opowiedziany w Piśmie Świętym, w którym anioł zaznaczył „Thau” czoło wszystkich tych, którzy nie podporządkowali się zepsuciu zwyczajów, które istniały w tym czasie. Ci nonkonformiści - która jest postawą, która zasadza się na tym, że człowiek ma zaufanie do swoich uczuć i przekonań, w związku z tym ma też odwagę bronienia ich i stawania w opozycji do poglądów innych ludzi, czasami płacili za to wysoką cenę. Nonkonformiści to ludzie, którzy czasem mogą być źle oceniani czy odrzucani, ale oni nie obawiają się takiej reakcji. To jest po prostu ich styl życia - byli później uratowani od kary, którą Pan Bóg zesłał na ludzi w tym czasie”.
Tym razem przeżywamy Rok Wiary 2012 – 2013.
Oficjalną ikoną Roku Wiary został ogłoszony wizerunek Chrystusa Pana z katedry w Cefalù, na Sycylii. Obraz ten przedstawia Zbawiciela jako Pantokratora, Króla Wszechświata.
Rok Wiary chce przyczynić się do nawrócenia na nowo do Pana Jezusa i odkrycia wiary, aby wszyscy członkowie Kościoła stali się wiarygodnymi i radosnymi świadkami Zmartwychwstałego Pana w dzisiejszym świecie, poszukującym "bramę wiary:. Ta "brama" otwiera człowiekowi oczy na Jezusa Chrystusa, który jest z nami <<przez wszystkie dni, aż do skończenia świata>> (Mt 28,20).
Wiele podejmowanych w Roku Wiary inicjatyw doprowadziło do ożywienie modlitwy i życia sakramentalnego nie tylko wśród młodzieży, ale w całej wspólnocie Kościoła.
Rok Wiary, ogłoszony przez Papieża Benedykta XVI, rozpoczął się 11 października 2012 r. i zakończył 24 listopada 2013 r., w uroczystość Pana naszego Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata. Papież jako datę rozpoczęcia wybrał 11 października 2012 r., ponieważ w tym dniu przypadają dwie ważne rocznice: 50. rocznica otwarcia Soboru Watykańskiego II i 20. promulgacji Katechizmu Kościoła Katolickiego. W liście apostolskim Porta Fidei Ojciec Święty na kilku rycinach podaje świecące przykłady wiary dwóch tysięcy lat chrześcijaństwa: przez wiarę Maryja przyjęła słowo Anioła, apostołowie zostawili wszystko, aby pójść za Mistrzem, społeczności, męczennicy oddali życie. Mężczyźni i kobiety w każdym zakątku świata codziennie poświęcają swoje istnienie Panu Chrystusowi i dają świadectwo swojej wierze w Pana Jezusa w rodzinie, życiu publicznym, w wypełnianiu charyzmatów i posług, do których zostali powołani. A zatem rok refleksji, ale przede wszystkim odnowionej ewangelizacji, aby wszyscy, którzy rozpoznają siebie w Kościele, dawali świadectwo o żywym Panu Chrystusie i wskazywali innym narodom drzwi wiary. Alegoryczne przedstawienie wiary w oleju na płótnie z 1507 r. autorstwa Raffaello Sanzio, zachowane w Pinacotece Muzeów Watykańskich i predelli „Ołtarza Baglioni” jest obrazem wybranym przez Urząd dla uczczenia tego wydarzenia i umieszczonym w mini-arkuszu trzech tryptyków.
Miniaturka zawierająca: 3 tryptyki
Od 8 grudnia 2015 r. do 20 listopada 2016 r. trwał w Kościele katolickim Nadzwyczajny Jubileusz Miłosierdzia Bożego.Zapowiedział to Ojciec Święty Franciszek w trakcie nabożeństwa pokutnego, któremu przewodniczył 13 marca w Bazylice św. Piotra w Watykanie.
Papież tak mówi: - W Roku Jubileuszowym nie chodzi o to, by teoretycznie rozważać co to jest miłosierdzie i je definiować, ale o to, by je przeżyć. W orędziu na Wielki Post Franciszek posługuje się obrazem Pana Jezusa, który umywa nogi uczniom i bardzo mocno podkreśla, że to nie jest tylko przykład: ot, jednorazowo Pan Jezus dał nam przykład umywania nóg. Tylko papież mówi, że chodzi o doświadczenie ciągłe i aktualne. Kiedy aktualnie doświadczamy miłosierdzia, wtedy możemy się nim dzielić z innymi.
Ewangeliarz Ottona III – iluminowany ewangeliarz wykonany około 1000 roku w klasztorze Reichenau dla króla niemieckiego i cesarza rzymskiego Ottona III. Manuskrypt jest bogato ilustrowany, zawiera 29 całostronicowych miniatur ze scenami z Nowego Testamentu, zaś każda ewangelia poprzedzona jest portretem danego ewangelisty i kartą z incipitem.
Pan Chrystus obmywający stopy swoim uczniom.
Hasłem Roku Miłosierdzia były słowa „Miłosierni jak Ojciec”, zaś szczególnym znakiem tego czasu łaski była pielgrzymka, mająca przypominać, że „również miłosierdzie jest celem, który mamy osiągnąć, a który wymaga zaangażowania i poświęcenia”. Rok Jubileuszowy był również wezwaniem do przebaczenia i dawania, którego uobecnieniem i realizacją są uczynki miłosierne co do ciała i co do duszy.
W bulli ogłaszającej Rok Święty, papież napisał: „Jest moim gorącym życzeniem, aby chrześcijanie zastanowili się podczas Jubileuszu nad uczynkami miłosierdzia względem ciała i względem ducha. Będzie to sposób na obudzenie naszego sumienia, często uśpionego w obliczu dramatu ubóstwa, a także na wchodzenie coraz głębiej w serce Ewangelii, gdzie ubodzy są uprzywilejowani przez Boże miłosierdzie. Przepowiadanie Jezusa przedstawia te uczynki miłosierdzia, abyśmy mogli poznać, czy żyjemy jak Jego uczniowie, czy też nie. Odkryjmy na nowo uczynki miłosierdzia względem ciała: głodnych nakarmić, spragnionych napoić, nagich przyodziać, przybyszów w dom przyjąć, chorych nawiedzać, więźniów pocieszać, umarłych pogrzebać. I nie zapominajmy o uczynkach miłosierdzia względem ducha: wątpiącym dobrze radzić, nieumiejętnych pouczać, grzeszących upominać, strapionych pocieszać, urazy chętnie darować, przykrych cierpliwie znosić, modlić się za żywych i umarłych. Nie możemy uciec od słów Pana i na ich podstawie będziemy osądzeni”. Właśnie uczynki miłosierdzia i ich praktykowanie powinny być trwałym owocem tego świętego czasu. Nie chodzi mi tylko o te wyżej wymienione, znane z katechizmu (nawiasem mówiąc chyba coraz mniej znane wśród młodego pokolenia), ale szerzej, o całą gamę innych — można by powiedzieć, że bardziej współczesnych, a równie konkretnych — które będę w nas kształtować wyobraźnię miłosierdzia i pomogą poznawać, jakim jest nasz Bóg. Oby „nadchodzące lata były przepojone miłosierdziem i byśmy wychodzili na spotkanie każdej osoby, niosąc dobroć i czułość Boga!”
Holenderska pocztówka z reprodukcją obrazu z pocz. XVI w. anonimowego niderlandzkiego mistrza, przedstawiającego siedem uczynków miłosiernych: pocieszanie więźniów, nakarmienie głodnych, napojenie spragnionych, nawiedzanie chorych, przyodzianie nagich, ugoszczenie podróżnych, pogrzebanie zmarłych i modlenie się za żywych i umarłych ...
W roku 2015 przypada 10. rocznica śmierci i pierwsza rocznica kanonizacji "wielkiego Polaka", Ojca Świętego Jana Pawła II. Sejm RP 5 grudnia 2014 r. ogłosił rok 2015 Rokiem św. Jana Pawła II w Polsce. Rok ten był wielką nadzieją na odrodzenie wiary i świadomości społecznej rodaków, jeszcze większego ich związania się z Panem Bogiem, Kościołem i Ojczyzną.
Św. Jan Paweł II jest również patronem naszej wolności – w czasie zniewolenia przez reżim mówił za nas, którzy mieliśmy zakneblowane usta, ale też pouczał nas, co znaczy być Polakiem, który jest chrześcijaninem.
Motywem przewodnim obchodów roku są słowa Jana Pawła II wypowiedziane przed laty na Jasnej Górze: „Czuwam - to znaczy także: czuję się odpowiedzialny za to wielkie, wspólne dziedzictwo, któremu na imię Polska. To imię nas wszystkich określa. To imię nas wszystkich zobowiązuje”.
Chciałem tu nawiązać to bardzo ważnej, trafnej i wielkiej inicjatywy jaką jest to, że obywatele trzech Państw: Polski (Gmina Istebna), Czech (Gmina Herczawa) i Słowacji (Gmina Czerne) - sąsiedzi, których łączy przyjaźń, wspólna historia i kultura oraz Trójstyk potrafili i dalej kontynuują inicjatywę jaką jest wspólna Msza św. Jest to pewnego rodzaju pokonywanie barier i uprzedzeń, a modlitwa na Trójstyku chociaż ma wymiar symboliczny, jest przykładem dla współczesnej Europy, jak budować wzajemne relacje na solidnych fundamentach wiary. Zazwyczaj uroczystościom towarzyszy procesja, która wychodzi z polskiego Trzycatka, słowackiego Čiernego i czeskiej Hrčavy w kierunku miejsca przecięcia się granic.
W roku 2018 świętowana była jubileuszowa X Msza Trzech Narodów. W miejscu niegdyś pilnie strzeżonym, będącym symbolem nieprzekraczalnych granic i bezwzględnego reżimu trzy narody podają sobie ręce we wspólnej modlitwie o pokój i jedność.
Mszy św. w roku 2015, Roku Jana Pawła II przewodniczył biskup Frantisek Lobkowicz, ordynariusz ostrawsko - opawski, koncelebrowali biskupi: żyliński Tomasz Galis i bielsko- żywiecki Piotr Greger. W liturgii udział wzięli także proboszczowie, księża i wierni z przygranicznych diecezji.
Z okazji tej siódmej już Uroczystej Mszy Świętej Trzech Narodów w Roku Św. Jana Pawła II została zorganizowana "Poczta z Trójstyku". Głównymi organizatorami byli: Urząd Pocztowy w Istebnej, Polski Związek Filatelistów Oddział w Rudzie Śląskiej oraz Gminny Ośrodek Kultury w Istebnej. Z okazji uroczystości między innymi wydana została okolicznościowa koperta. Przesyłki opatrzone zostały dwoma dodatkowymi stemplami: "2015 Rokiem Jana Pawła II" oraz "nadano z Trójstyku granic POLSKI, CZECH, SŁOWACJI w Jaworzynce zn.gr. I/1". Koperty okolicznościowe były wydawane również w innych latach tej wielkiej inicjatywy.
W związku z setną rocznicą śmierci Brata Alberta Konferencja Episkopatu Polski ustanowiła w diecezjach polskich Rok Świętego Brata Alberta w okresie do 25 grudnia 2016 r do 25 grudnia 2017 r.
Św. Brat Albert zmarł w Krakowie 25 grudnia 1916 roku.
Obchody Roku św. Brata Alberta rozpoczęła Msza św. w Katedrze na Wawelu w dniu 25 grudnia 2016 o g. 10-tej pod przewodnictwem Kard. Stanisława Dziwisza.
Adam Chmielowski – Święty Brat Albert – został ustanowiony przez Sejm patronem 2017 r. w uznaniu jego wybitnych zasług w działalności niepodległościowej oraz na polu pracy społecznej i artystycznej. W uchwale zaznaczono, że w 2016 r. przypada 100. rocznica śmierci zakonnika, zaś w 2017 r. mija 130 lat, od kiedy zaczął on nosić habit zakonny. Jego wielki talent oraz poświęcenie dla drugiego człowieka przyczyniły się do utrwalenia wśród Polaków najważniejszych postaw społecznych oraz dały im nadzieję na niepodległość i sprawiedliwość społeczną na kolejne dziesięciolecia – czytamy w uchwale. Sejm w tej samej uchwale ustanowił patronem roku 2017 Honorata Koźmińskiego, kapucyna ogłoszonego błogosławionym przez Jana Pawła II w 1988 roku.
Aby upamiętnić 120 w swojej historii Rok Święty Compostela
2021-2022, Correos - państwowa spółka odpowiedzialna za świadczenie usług pocztowych w Hiszpanii, wprowadziła do obiegu znaczek przedstawiający Floreano, mityczną postać zrodzonej z pióra rysownika José Angela Rodrígueza Lópeza. Floreano wyszedł z wyobraźni autora ponad 30 lat temu i od tego czasu stał się jedną z najpopularniejszych postaci w galicyjskiej prasie, pojawiając się codziennie w gazecie Faro de Vigo.
Ilustracja tego znaczka przedstawia wizerunek Floreano, ubranego w pelerynę pielgrzyma, laskę i tykwę - roślinę tropikalną z rodziny dyniowatych, podtrzymywanego znakiem wskazującym na Camino de Santiago.
Xacobeo, znany również jako Rok Jakubowy, Rok Święty lub Rok Jubileuszowy, obchodzony jest tylko wtedy, gdy święto Apostoła Santiago 25 lipca przypada w niedzielę. Ten zbieg okoliczności występuje w różnych odstępach lat, co 5 lub 6 lat, a czasami trzeba czekać do 11 lat, aby móc przeżyć Rok Święty.
Santiago de Chile Compostela ma przywilej bycia „Świętym Miastem” wraz z dwoma innymi miejscami na świecie: Rzymem i Jerozolimą. Ta rocznica pochodzi z początku XII wieku i została przeprowadzony przez Kaliksta II. Santiago stanowi drogę łączącą Europę z Hiszpanią.
Inny znaczek z Hiszpanii przdstawiający drogę wodną do Compostela. Pokrywają się Camino de Santiago i Canal de Castilla, będąc również jedynym odcinkiem szlaku jakobińskiego, który można pokonać żeglując. Na znaczku widać pielgrzyma plecami przechodzącego przez Kanał, a powyżej ślad trasy szlaku jakobińskiego, który przechodzi przez to magiczne i cudowne miejsce.
Camino de Santiago pozostawia swoje owoce we Frómista jako szpitale dla pielgrzymów i też wiele średniowiecznych arcydzieł, które można podziwiać na ulicach i szlakach. Canal de Castilla, przejście przez Camino de Santiago w Frómista, jedno z najważniejszych miejsc.
Wraz z legendą o cudzie i Żydach wyróżnia się historia San Telmo, któremu przypisuje się również cud „Ognia San Telmo”, który pojawia się na niebie, aby statki, mogły dotrzeć do bezpiecznego portu.
Patron pielgrzymów na polskim znaczku pocztowym. Poniżej karnet.
Autorka projektu, artystka plastyk Marzanna Dąbrowska, przedstawiła na znaczku kobietę z plecakiem, do którego przymocowana została muszla św. Jakuba – symbol wszystkich pielgrzymujących do Santiago de Compostela.
Oprócz znaczka Poczta Polska wydała kopertę FDC (pierwszego dnia obiegu), na której przedstawiono figurę świętego Jakuba Apostoła z Bazyliki Mariackiej w Gdańsku (XV wiek) oraz mapę Europy z wybranymi szlakami pielgrzymek do Santiago de Compostela. Przy powstawaniu tej emisji Poczta Polska ściśle i owocnie współpracowała z aktywnymi ośrodkami Camino w Polsce: Domem Zakonnym Braci Mniejszych Kapucynów w Gdańsku, Archidiecezją Gdańską oraz kościołem Św. Jakuba Apostoła i zakonem oo. Dominikanów w Sandomierzu.
Święty jest patronem Hiszpanii i jej kawalerii; Szczególnie chroni garbarzy, weterynarzy, jeźdźców, a swoją odwagą chroni kilka miast na całym świecie, niektóre nawet noszą jego imię na Kubie, w Chile, Republice Dominikany i Argentynie (prowincja Santiago del Estero), między innymi.
1965 Hiszpania. Rok Święty Compostelański. Apostoł Jakub.
Jakub, zwany Jakubem Większym. Apostoł Jezusa z Nazaretu, urodzony w Betsaidzie (Galilea), zmarły w Jerozolimie w I wieku.
Był starszym bratem Jana Apostoła. Był jednym z pierwszych, którzy otrzymali powołanie Pana Jezusa Chrystusa, kiedy łowił ryby w jeziorze Genezaret ze swoim bratem.
Odegrał szczególną rolę w czasie cudu uzdrowienia córki Jaira i był jednym z uczniów najbardziej cenionych przez Jezusa Chrystusa.
1Pts Pielgrzym Apostoł Jakub.
2Pts Postać pielgrzyma.
Z tej okazji Roku Świętego pielgrzymi mogą odwiedzić grób Apostoła w katedrze w Santiago, uzyskać odpust zupełny lub odpuszczenie wszystkich grzechów. Kościół katolicki nazywa to zwycięstwem Jubileuszu, co można zrobić tylko w pięciu miastach na świecie: Compostela, Rzymie, Jerozolimie, Santo Toribio i Caravaca de la Cruz.
Rok Święty Compostelan ma swoje własne obrzędy. Najbardziej znane jest otwarcie Drzwi Świętych, w którym to czasie oficjalnie rozpoczyna się Rok Jubileuszowy. Srebrnym młotkiem arcybiskup uderza trzy razy w ścianę, która otacza Drzwi Święte, jako symbol twardości drogi, która tam prowadzi.
Po tym rytuale prosi Apostoła o pozwolenie wejścia, a następnie mur zostaje zburzony.
W roku 1970 i 1971 Rok Święty Compostelański. Poczta w Hiszpanii wydaje znaczną ilośc różnych znaczków przedstawiajacych miejsca związane z Santiago de Compostella.
1Pts Katedra w Santiago. Jedna z najważniejszych świątyń pielgrzymkowych, miejsce docelowe drogi Świętego Jakuba. Według tradycji miejsce spoczynku św. Jakuba Większego jednego z dwunastu apostołów, uczniów Pana Jezusa Chrystusa. Fasada wieży Quintana i Berenguela, gdzie znajdują się Drzwi Święte.
1,5Pts Pielgrzym przed Compostela. Pielgrzym pada na twarz przed wejściem na górę Gozo.
2Pts Katedra Lugo. Katedra Najświętszej Marii Panny, lepiej znana jako Katedra Lugo, jest kościołem rzymskokatolickim i bazyliką w Lugo w Galicji, w północno-zachodniej Hiszpanii. Znajduje się tu Kaplica Madonny o Wielkich Oczach, zaprojektowana przez Fernanda Casas y Novóa, twórcy fasady świątyni z Santiago de Compostela.
2,5Pts Velafranca del Bierzo. Villafranca del Bierzo – hiszpańska gmina w Kastylii i León. Leży 187 km od Santiago de Compostela i znajduje się między Ponferrada i O Cebreiro na szlaku pielgrzymkowym Drogi św. Jakuba do Santiago de Compostela.
3Pts Katedra Astorga. Katedra Astorga jest kościołem rzymskokatolickim w Astorga w Hiszpanii. Ogłoszona jako Pomnik Narodowy w 1931 roku, jest jedną z najbardziej ukochanych katedr na Camino de Santiago.
3,5Pts San Marcos de León. Convento de San Marcos był klasztorem w León w Hiszpanii, który jest dziś działającym luksusowym hotelem. Zawiera również konsekrowany kościół i muzeum i jest jednym z najważniejszych zabytków renesansu w Hiszpanii. Początki tej budowli sięgają XII wieku, w czasach Alfonsa VII z Leónu. Jego siostra, infantka Sancha Kastylijska, przekazała darowiznę w lipcu 1152 r. na budowę skromnego budynku na obrzeżach otoczonego murami miasta, nad brzegiem rzeki Bernesga, gdzie przebywali „ubodzy Chrystusa”. Był to szpital-świątynia schronienia dla pielgrzymów podróżujących do Camino de Santiago.
4Pts San Tirso de Sahagún, Kościół San Tirso de Sahagún jest budynkiem religijnym, już nie czczonym, zbudowanym w XII wieku, jest pomnikiem historyczno-artystycznym, punktem orientacyjnym Camino de Santiago.
5Pts San Martín de Fromista. Kościół św. Marcina z Tours we Frómista, prowincja Palencia w Hiszpanii, został zbudowany w XI wieku w stylu romańskim. Znajduje się na Drodze św. Jakuba do Santiago de Compostella.
1971 Compostelan Rok Święty. Wydanie z 24 lipca
50 cts Obraz znaczka przedstawiającego główne hiszpańskie szlaki pielgrzymkowe. Szlaki jakobiańskie.
6Pts Ulga Pielgrzyma w Szpitalu Królewskim w Burgos. Szlak Camino de Santiago biegnie przez Burgos.
7Pts Katedra Santo Domingo de la Calzada. Rzymskokatolicka Katedra we wsi Santo Domingo de la Calzada w prowincji La Rioja w Hiszpanii. Jest on poświęcony Zbawicielowi i Najświętszej Maryi Pannie. Santo Domingo de la Calzada znajduje się na Camino de Santiago. Nazwa miasta pochodzi od św. Dominika de la Calzada, który pomagał pielgrzymom podróżującym przez dzielnicę.
7,50Pts Krużganek w klasztorze Santa María la Real. Santa María la Real to klasztor w małym miasteczku Nájera w gminie La Rioja w Hiszpanii. Pierwotnie fundacja królewska, została przekazana przez Alfonsa VI zakonowi kluniackiemu. Był to ważny przystanek pielgrzymkowy na Camino de Santiago.
8Pts Posąg Chrystusa, Puente La Reina. Puente la Reina leży między Pampeluną a Estellą na szlaku pielgrzymkowym Drogi św. Jakuba do Santiago de Compostela. Jest to pierwsze miasto po skrzyżowaniu Drogi Francuskiej (hiszp. Camino Francés), najpopularniejszej trasy, oraz Drogi Aragońskiej.
9Pts Kościół Najświętszej Marii Panny z Eunate. To XII-wieczny kościół katolicki o konstrukcji romańskiej, położony około 2 km na południowy wschód od Muruzábal, Nawarra, Hiszpania, na Drodze św. Jakuba.
10Pts Krzyż Roncesvalles. Krzyż na szczycie kolegiaty w Roncesvalles. Królewska Kolegiata Nuestra Señora de Roncesvalles (Matka Boża z Roncesvalles) jest jednym z najważniejszych hospicjów na drodze pielgrzymiej do Santiago.
Poniższe znaczki nawiązują do motywów lub szczególnych momentów w historii pielgrzymek. Jakubowy Rok Święty 1993.
Znaczek 17 peset przedstawia transport ciała Apostoła w mitycznej łodzi prowadzonej przez jego uczniów Anastasio i Teodoro do Galicji z Palestyny. To fragment ołtarza z XV wieku, ofiara angielskiego proboszcza, który przybył do Santiago.
Znaczek 28 peset przedstawia biskupa Teodomiro, który ostrzeżony o odkryciu ciała Apostoła, w roku 813, zbliża się do tego miejsca, aby na własne oczy zweryfikować fakty, a ilustracja pochodzi z XII-wiecznego rękopisu który jest zachowany w mieście.
W IX wieku gwiazda na niebie ujawniła lokalizację grobu apostoła Jakuba. Tam zbudowano jego sanktuarium, katedrę w Composteli. Pod ołtarzem spoczywają szczątki apostoła Jakuba Większego. Niektórzy ludzie nie wierzą, że szczątki są naprawdę jego kości; Jednak papież Leon XIII w 1884 r. bullą zaakceptował autentyczność tych relikwii.
Znaczek 45 peset przedstawia Świetego Apostoła jako rycerza, obrońcy armii latynoskich. Jest przedstawiony na białym koniu, ponieważ pojawił się w bitwie pod Clavijo, jednej z najsłynniejszych, w 844 roku, z krzyżem w ręku i mieczem. Jego wizerunek jest potężną tarczą i symbolem prymatu przed Maurami, inspirując zakon rycerski, który nosi jego imię. Jego odwaga okazywała się przy innych okazjach, z cudownymi objawieniami. Kiedy Święty Santiago pojawił się na silnym i pięknym białym koniu, na jego widok chrześcijanie byli zachęceni, a niewierni byli tak przerażeni, że tchórzliwie odwrócili się plecami, uciekając bezładnie, pozostawiając pole pełne mauretańskich trupów i płynących strumieni ich krwi, które, jak mówią, dotarły do rzeki Ebro.
Okolicznościowy znaczek turystyczny nr 40101 Rok Święty Compostelański 2021
Droga do Santiago de Compostela (Camino), wyznaczona muszlą czy żółtą strzałką staje się najbardziej rozpoznawalnym w Europie szlakiem pielgrzymkowym. Od 15 lat w Polsce rozwija się sieć Dróg św. Jakuba, istnieje ich obecnie ponad 7000 km. Przy tych Drogach, dzięki staraniom czcicieli św. Jakuba, przyjaciołom dróg jakubowych, Caminowiczom i Bractwom Jakubowym erygowano dotychczas, dekretami biskupów diecezjalnych, siedem sanktuariów św. Jakuba. Sanktuaria św. Jakuba w Polsce: przy Dolnośląskiej Drodze św. Jakuba - Jakubów (diecezja zielonogórsko – gorzowska), przy Pomorskiej Drodze św. Jakuba – Lębork (diecezja pelplińska), przy Beskidzkiej Drodze św. Jakuba – Szczyrk (diecezja bielsko-żywiecka), przy Małopolskiej Drodze św. Jakuba – Więcławice Stare (archidiecezja krakowska), przy Drodze Via Regia: Małujowice (archidiecezja wrocławska) i Brzesko (diecezja tarnowska) oraz przy Drodze Camino Polaco – Toruń (diecezja toruńska).
Znaczek turystyczny nr 198 Kościół św. Jakuba Apostoła w Brzesku.
Budowę murowanego kościoła parafialnego p.w. św. Jakuba Ap. w Brzesku rozpoczęto w roku 1529. Zleceniodawcą tej budowy był miejscowy proboszcz Marcin z Rajbrotu oraz brzescy rajcy. Niszczony przez obce wojska i pożary, kościół był wielokrotnie przebudowywany. Największemu zniszczeniu uległ w pożodze w 1904 r. i później został odbudowany w stylu neogotyckim. Brzeska fara jest budowlą jednonawową z przylegającą do niej, od strony południowej, kwadratową wieżą. Wnętrze jakubowej fary zdobią, wykonane na początku XX wieku w Austrii w Tyrolu neogotyckie ołtarze. W jednym z nich znajduję się obraz Matki Bożej Różańcowej, zwaną „Brzeską” z XVII w. Obok kościoła znajduje się pomnik św. Jakuba Ap. postawiony w 2004 r. na pamiątkę Roku Jakubowego. Św. Jakub Starszy Apostoł, decyzją Stolicy Apostolskiej w roku 2010, został ogłoszony Patronem Miasta Brzeska. Brzesko jest duchowym centrum koordynującym organizację Małopolskiej Drogi św. Jakuba „Via Regia” na odcinku Korczowa – Kraków. Od strony północnej, w latach osiemdziesiątych XX wieku, dobudowano do kościoła nowoczesną nawę - obecnie kościół p.w. NMP Matki Kościoła.
No. 153 - Nyska droga św. Jakuba – Głuchołazy
Nyska Droga św. Jakuba została wyznaczona w 2010 roku. 100 kilometrowa trasa prowadzi od Jakubowej Studni w Głuchołazach, przez Nysę, Pakosławice, Kopice, Lewin Brzeski do Skorogoszczy, gdzie łączy się z Drogą św. Jakuba Via Regia. U podnóża Góry Parkowej w Głuchołazach, nieopodal szlaku, znajduje się OW Czerwony Kozioł - miejsce szczególnie przyjazne pielgrzymom i osobom zainteresowanym jakubową drogą. W 2012 roku na terenie ośrodka odsłonięto pomnik św. Jakuba. Rzeźba powstała dla upamiętnienia XXX Rocznicy Aktu Europejskiego, ogłoszonego przez Jana Pawła II w Santiago. Autorem figury wykonanej z piaskowca jest znany artysta rzeźbiarz Marian Krzysztof Lewczak. Obok monumentu stoi słupek kilometrowy, określający odległość z Głuchołaz do Santiago de Compostela – 3506 km.
