Strona 3 z 5
Razem z Maryją miano jeszcze 7 innych dziewic zwolnić ze świątyni, by je za mąż wydać. Święta Anna była z tej przyczyny w Jerozolimie u Maryi. Nie chciała ona świątyni opuścić, lecz oznajmiono jej, że musi poślubić męża. Widziałam sędziwego kapłana, który chodzić już nie mógł, jak go niesiono do miejsca najświętszego. Składano ofiarę kadzenia. Ów kapłan siedząc, modlił się z rolki, a wśród widzenia spoczęła ręka jego na owym miejscu księgi proroka Izajasza, w którym napisano jest o korzeniu Jessego, z którego różdżka wyjdzie (J 11,1.) Potem widziałam, że wszystkich mężów z pokolenia Dawidowego w kraju zawezwano do świątyni. Przybyło ich mnóstwo w szatach świątecznych, którym Maryję przedstawiono. Widziałam wśród nich jednego z okolicy Betlejem, młodzieńca bardzo pobożnego, który zawsze gorąco modlił się o to, by do przyjścia Mesjasza mógł się przyczynić. Pragnął gorąco poślubić Maryję. Lecz gdy Maryja płakała, żadnego nie życząc sobie męża, widziałam, że arcykapłan każdemu z tych mężów podał gałązkę i że każdy swą gałązkę podczas modlitwy i ofiarowania w ręku trzymać musiał. Potem złożono wszystkie gałązki w miejscu najświętszym, gdyż ten, którego by gałązka zakwitła, miał zostać mężem Maryi. Tymczasem ów młodzieniec, w jednym z przedsionków świątyni, wołał z rozszerzonymi ramionami do Boga i płakał bardzo, gdy ani jego gałązka, ani też żadna inna nie zakwitła. Potem opuścili mężowie świątynię, a ów młodzieniec, poszedłszy na górę Karmel, gdzie od czasów Eliasza zawsze pustelnicy mieszkali, żył tutaj, modląc się o przyjście Mesjasza.
Obraz zaręczyn Najświętszej Maryi Panny z Józefem przedstawia kartka z Psałterza we Fryburgu. Co prawda są tam dwa obazy z tego Psalterium, bo drugi poniżej zaręczyn to Zwiastowanie. Jedno z czterech wielkich świąt Najświętszej Maryi Panny.
Korzenie obchodów Święta Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny obchodzone 25marca znajdujemy w V w. w Konstantynopolu, skąd rozprzestrzeniło się na resztę schrystianizowanych terenów, by około 660 roku zostać ustanowione w Rzymie. Obchodzić go zaczęto albo niewiele przed, albo już po soborze w Efezie (431). Pierwsze sakramentarium, które uwzględnia to Święto, to Sakramentarium Papieża Gelazjusza († 496), następnie znajdujemy je w Sakramentarzu św. Grzegorza († 604). Dopiero jednak Synod w Toledo (656) określił to Święto jako obowiązujące w całym Kościele powszechnym.
Takie pozdrowienie Archanioła Gabriela, podkreślone słowami z ust Gabriela, które docierają do ucha udręczonej Dziewicy, oraz rolę Gabriela niosącego gałązkę oliwną, symbol pokoju, aby ogłosić pojednanie Boga Ojca z ludzkością po pierwszym upadku przedstawiam na walorach filatelistycznych i medalach w temacie „Różaniec” w menu witryny na stronie 2 http://www.epopejamillenium.pl/rozaniec?start=1
Także interesujący temat zaręczyn zawarty na kartce jest przedstawiony poniżej. W wieku dwunastu lat arcykapłan Zachariasz zgromadził wszystkich wdowców Izraela w świątyni, gdzie mąż Marii miał być wybrany znakiem od Pana Boga. W tym procesie Józef zostaje wybrany i ślubuje zaopiekować się Maryją.
Sama Biblioteka Kantonalna i Uniwersytecka ( BCU ) we Fryburgu, założona w 1848 r., dokumenty należące do dziedzictwa kulturowego Fryburga, takie jak rękopisy, druki, dokumenty audiowizualne i fundusze prywatne między innymi i Psalterium, sa tu przetrzymywane.
Psalterium, przeznaczone do użytku Dominikanów. Święci wpisani w kalendarz sugerują możliwe pochodzenie południowoniemieckie lub czeskie. Przede wszystkim rodzaj dekoracji iluminowanych inicjałów wskazuje na czeskie pochodzenie i datowanie na pierwszą połowę 15 wieku.
Widziałam, że kapłani jeszcze raz w rozmaitych szukali rolkach, czy czasem jeszcze nie istnieje jaki potomek Dawida, który się nie stawił. Ponieważ zaś w rolkach sześciu braci z Betlejem, jako pochodzących od Dawida, naznaczonych było, z których jeden był nieznany i wszelkie wieści o nim zaginęły, przeto wywiadywali się o niego, i w ten sposób wykryli miejsce pobytu Józefa, który 6 mil od Jerozolimy, przy Samarii, w pewnej małej miejscowości nad rzeczką pracował pod innym majstrem jako cieśla. Mieszkał tutaj sam jeden w pewnym domku nad wodą. Doniesiono mu, iż do świątyni przybyć musi. Przyszedł w swym najlepszym ubiorze. Dano mu również gałązkę, a gdy ją na ołtarz chciał położyć, wykwitł z jej czubka biały kwiat, podobny do lilii. Widziałam światłość, jakby Ducha Świętego, na niego zstępującego. Zaprowadzono potem Józefa do komnaty, w której była Maryja, a ona przyjęła go jako męża swego.
Ślub przypadł, zdaje mi się według naszej rachuby, na 23 stycznia. Obchodzono go w Jerozolimie, przy górze Syjon, w pewnym domu, gdzie często podobne uroczystości się odbywały. Owe siedem dziewic, które razem z Maryją ze świątyni zwolniono, już się porozjeżdżały. Zawezwano je na powrót do świątyni, po czym towarzyszyły Maryi po ślubie w uroczystym pochodzie do Nazaret, gdzie Anna cały jej domek urządziła. Wesele trwało 7 lub 8 dni. Uczestniczyły w nim niewiasty i dziewice, towarzyszki Maryi podczas jej pobytu w świątyni, prócz tego liczni krewni Joachima i Anny, również dwie córki z Gofny. Zabito mnóstwo jagniąt i ofiarowano Bogu.
Sakrament małżeństwa
Małżeństwo jest sakramentem, który jednoczy prawnie mężczyznę i kobietę, daje im łaskę wspólnego życia po chrześcijańsku.
To Pan Bóg ustanowił małżeństwo od początku świata, a Pan Jezus Chrystus podniósł go do godności sakramentu.
Najświętsze małżeństwo, jakie kiedykolwiek istniało to św. Józefa z Najświętszą Dziewicą.
Aby małżeństwo było ważne, musi:
1. nie ma przeszkód, które by to uniemożliwiły zawarcie związku ;
2. aby zostało odprawione przed proboszczem parafii męża, żony i w obecności kilku świadków.
Najczęstsze przeszkody, które unieważniają małżeństwo to pokrewieństwo i związek do czwartego stopnia oraz pokrewieństwo duchowe, co wynika np. z chrztu między ojcem chrzestnym i jego córką chrzestną, między matką chrzestną a chrześniakiem.
Kościół nakazuje, aby zapowiedzi były ogłaszane wcześniej, by odkryć przeszkody, które mogłyby temu zapobiec.
Czasami możemy uzyskać od Papieża i Biskupów dyspensę od przeszkody do zawarcia małżeństwa, gdy istnieją ku temu wystarczające powody.
Aby należycie przyjąć sakrament małżeństwa, muszą narzeczeni mieć chrześcijańskie intencje i poglądy, przygotować się przez modlitwę, dobrą spowiedź i Komunię św.
Małżeństwo w stanie grzechu śmiertelnego jest:świętokradztwem, które często przyciąga przekleństwo Pana Boga dla rodzin.
Ludzie, którzy są zjednoczeni tylko przed urzędnikiem cywilnym nie są małżeństwem przed Panem Bogiem: żyją w nałogu grzechu śmiertelnego i są niegodni przyjęcia sakramentów i pochówku kościelnego.
Osoby będące w związkach małżeńskich powinny zachować nienaruszalną wierność, pomagać sobie nawzajem w swoich potrzebach, znosić nawzajem swoje wady i dawać swoim dzieciom chrześcijańską edukację.
Małżeństwo jest nierozerwalne: nie może być przerwane, dopiero przez śmierć jednego z małżonków. To co Pan Bóg zjednoczył w miłości, człowiek nie może tego rozdzielić.
Pierwszym dobrem małżeństwa jest rodzina, tj. dzieci urodzone przez prawowitą żonę. Apostoł Paweł podnosi to tak wysoko, że w swoich listach pisze: „Zbawiona zaś zostanie przez rodzenie dzieci”. Jeśli oni wytrwają w wierze.
Istnieje stan doskonalszy niż małżeństwo: jest to dziewictwo chrześcijańskie, które przyjmuje się w sposób, za którym podążał Pan Jezus Chrystus.
Rodzice, którzy zabraniają swoim dzieciom przyjąć życie zakonne, kiedy ci są powołani przez Pana Boga, czynią się bardzo winnymi i narażają na nieszczęście swoje dzieci.
Objaśnienie tabeli
Widzimy pośrodku tego świętego obrazu Józefa poślubiającego Najświętszą Dziewicę w obecności arcykapłana w Świątyni Jerozolimskiej. Kwiaty, które święty Józef trzyma w dłoni, przypominają sposób, w jaki został wybrany na męża Świętej Dziewicy. Kiedy Maryja osiągnęła pełnoletność aby wyjść za mąż, arcykapłan zgromadził młodych ludzi z rodziny Dawida, by spośród nich dziewczyna wybrała sobie męża. Zachariasz zadecydował, żeby kandydaci do jej ręki złożyli w ofierze suche gałązki. Postanowiono też, że kandydat, którego różdżka zakwitnie, zostanie mężem przyszłej Matki Jezusa. Według apokryficznego przekazu zakwitła tylko jedna gałązka: wyłoniła się z niej lilia. Była to gałązka świętego Józefa. Co więcej, na jego głowie lub, według jeszcze innej wersji opowieści, na owej należącej do niego różdżce spoczęła biała gołębica i sam Józef był pokryty listowiem białego kwiatu podobnego do lilii. Po prawej widzimy młodego mężczyznę, który, żałując, że nie został wybrany, połamał gałązkę, którą otrzymał od arcykapłana.
W lewym górnym rogu obraz przedstawia, młodego Tobiasza i Sarę przygotowują się do ślubu w czasie żarliwej modlitwy. Widzimy anioła Rafaela goniącego za demonem Asmodeuszem, który zabił pierwszych siedmiu mężów Sary, z powodu złych usposobień, z którymi chcieli zawrzeć małżeństwo, co wyjednało Tobiaszowi i Sarze ochronę anioła, przez postanowienie służenia Panu Bogu w stanie małżeństwa. Siedmiu niedoszłych mężów, zapewne krewnych, zostało uśmierconych, zanim doszło do zbliżenia małżeńskiego. Każdy związek kończył się w chwili, gdy zaczynało pojawiać się w nim coś dobrego. W naszych czasach, jak nietrudno zauważyć, to dość powszechny problem. Ogromnie wielu ludzi nie potrafi przejść z fazy zakochania do poważnego i wiążącego budowania relacji.
U dołu obrazu widzimy dwoje katolików, którzy biorą ślub w obecności księdza.
Ten obraz przedstawia u góry, po prawej Adama, a obok niego Ewa, którą Pan Bóg ukształtował z jednego z żeber Adama. Pan Bóg im błogosławi i mówi do nich: „Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną; abyście panowali nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi”.
