Nad głową Dziewicy, siedzącej na tęczy, stanęła gwiazda, która nagle ze swego położenia wyszedłszy, przed nimi na niebie się unosiła. A przy tym usłyszeli, jak nigdy jeszcze, głos i zawiadomienie, że nastąpiło w Judei narodzenie Dzieciątka, tak długo przez nich i ich proroków oczekiwanego i że za tą gwiazdą mają postępować. Już w ostatnich dniach przed świętą nocą widzieli ze swych wież rozmaite obrazy na niebie, i jak królowie do tego Dzieciątka przychodzili i cześć mu oddawali. Dlatego teraz zebrawszy bez zwłoki swe skarby, wyruszyli w podróż z darami i podarkami. Nie chcieli być ostatnimi. Widziałam, że po kilku dniach wszyscy trzej zeszli się w drodze.
Widziałam, że 3997 rok świata jeszcze się nie skończył, gdy się Jezus narodził. Owe niespełne cztery lata od Jego narodzenia aż do końca czwartego tysiąclecia, później zupełnie zapomniano, i rozpoczęto potem nową rachubę lat o cztery lata później.
Chrystus więc narodził się niespełna osiem lat wcześniej od naszej rachuby czasu. Jeden z konsulów w Rzymie nazywał się wówczas Lentulus, był on przodkiem męczennika i kapłana Mojżesza, którego relikwie są tu u mnie, a który był za czasów św. Cypriana; od niego tez pochodził ów Lentulus w Rzymie, który był przyjacielem św. Piotra.
Chrystus narodził się w roku 45 panowania cesarza Augusta. Herod w ogóle aż do swej śmierci panował 40 lat; siedem lat był wprawdzie jeszcze zależnym, lecz dręczył już kraj bardzo i licznych okrucieństw dopuszczał się. Umarł mniej więcej w szóstym roku życia Chrystusa. Zdaje mi się, że śmierć jego chowano przez pewien czas w tajemnicy. Umarł w sposób okropny, a w ostatnim czasie spowodował rozmaite zabójstwa i nędzę. Widziałam go czołgającego się po wielkim pokoju, wysłanym poduszkami. Miał oszczep przy sobie, by nim żgać ludzi, doń się zbliżających. Jezus narodził się mniej więcej w 34-tym roku jego panowania. Dwa lata przed wstąpieniem Maryi do Świątyni, kazał Herod rozpocząć prace budowlane przy Świątyni. Nie była to budowa nowej Świątyni, tylko tu i ówdzie niektóre części zmieniano i upiększano.
Narodzenie Chrystusa nastąpiło w roku, w którym Żydzi liczyli rok na 13 miesięcy. Było to pewnie takie rozwiązanie, jak z naszymi latami przestępnymi. Zdaje mi się też, że Żydzi dwa razy do roku mieli miesiące o 21 i 22 dniach. Widziałam też, jak kilkakrotnie niejedno w ich kalendarzach zmienione zostało. Było to po wyjściu z niewoli, kiedy również prowadzono budowę przy Świątyni.
Często słabniemy duchowo, mierząc naszą wartość innymi niż Boże kryteriami. Jednak prawda pozostaje prawdą – Pan Bóg nas kocha. Nieśmiertelny, przedwieczny, wszechpotężny Pan Bóg stworzył każdego z nas z miłości. Wyznajmy wiarę w tę prawdę i podziękujmy Panu Bogu za Jego miłość do nas, a następnie odpoczywajmy w Jego obecności, prosząc, by napełnił nas swoją łaską. W miarę jak będziemy doświadczać miłości Pana Boga, odkryjemy w sobie pragnienie wysławiania Go i pełnienia Jego woli przez cały dzień.
