Strona 1 z 9
Gdy Józefa sprzedano do Egiptu, miał lat szesnaście.
Widocznie powolna śmierć brata, konającego z głodu i pragnienia, nie wydała się braciom aż tak zła w porównaniu z własnoręcznym zamordowaniem go. Dlatego też gdy już Józefa wrzucili do studni - spokojnie zasiadają do spożycia posiłku.
Tymczasem nadciągnęła karawana kupców, którym bracia, za namową Judy postanowili sprzedać Józefa. Tekst Biblii w jednym miejscu podaje, że byli to Ismaelici (czyli pochodzący od Abrahama i Hagar, służącej Sary), a w innym, że Madianici (czyli wywodzący się od Abrahama i Ketury, poślubionej po śmierci Sary). Być może wynika to z pomieszania obu tych szczepów, albo też z dwóch różnych tradycji.
Mimo błagań Józefa o litość zostaje on sprzedany kupcom w niewolę za 20 srebrników.
W międzyczasie pozostali synowie Jakuba Józefa, nie mając odwagi sami stanąć przed ojcem, wysyłają posłańca z wieścią o śmierci Józefa.
Po raz kolejny Jakubowi przyszło doświadczyć bólu oszustwa. Tego, który niegdyś sam oszukał swojego ojca Izaaka, teraz oszukują jego synowie. Wina zawsze sprowadza karę. Jednakże Pan Bóg dla przeprowadzenia swoich planów potrafi posłużyć się i wykorzystać także ludzkie słabości.
Był średniego wzrostu, bardzo wysmukły, układny, ruchliwy ciałem i duszą. Był zupełnie innym aniżeli bracia. Każdy musiał go kochać. Gdyby mu ojciec nie dawał takiego pierwszeństwa, musieliby go bracia miłować.
Siedem grzechów głównych to grzechy, które tradycyjnie uważane są za źródło wszystkich innych grzechów, błędów i wad. Trzy z nich omawia poniższa kartka, są to zazdrość, gniew i lenistwo.
Zazdrość
1. Zazdrość to smutek, który odczuwa się na sam widok dobra bliźniego.
2. Zazdrość jest wielkim grzechem, ponieważ:
a - jest bezpośrednio przeciwne miłości bliźniego;
b - sprawia, że ten, który jest jego niewolnikiem zazdrości, jest podobny do demona, bo to z powodu zawiści szatana grzeszymy. Każdy chrześcijanin może być pod wpływem demona, może to być jakaś dziedzina jego życia, w której stracił wolność. W tych zastrzeżonych dziedzinach szatan wciąż może wywierać wpływ na nas i trzymać nas w niewoli.
3. Zazdrość to ciągłe tortury i udręki. Gryzie i pożera serce tego, kto nie umie odpuścić.
4. Zazdrość rodzi wiele innych grzechów: niesłuszne podejrzenia, oszczerstwa, plotki, niezgoda, nienawiść, a nawet
zabójstwo.
5. Cnotą przeciwną zawiści jest miłość braterska, która sprawia, że dzielimy smutki i radości bliźniego, jakby były naszymi własnymi.
6. Środki na zazdrość to:
a - pamiętać, że wszyscy jesteśmy braćmi w Panu Jezusie Chrystusie;
b - modlić się za tych, którzy nas skrzywdzili, stracili nadzieję i tych których kochamy również oraz czynić im dobrze;
c - pokora, jedna z praktyk, do której musimy się solidnie we wszystkim przykładać;
Gniew
7. Gniew to nieuporządkowany stan duszy, co prowadzi nas do gwałtownego odrzucenia czegoś co nam się nie podoba.
8. Złość nie jest grzechem, gdy jest spowodowana celem przeciwstawienia się złu i rozstrzygnięcia go przez inne działanie.
9. Pierwszy odruch gniewu nie jest grzechem, gdy przychodzi bez zastanowienia, ale musimy go stłumić, gdy tylko to zauważymy.
10. Najczęstsze przyczyny gniewu to: duma i uparte przywiązanie do siebie przyzwyczajeń.
11. Gniew prowadzi nas do bluźnienia świętemu imieniu Pana Boga, aby pomścić się na bliźnim, obrażać go, uderzyć, a czasem nawet zabić
12. Przeciwną cnotą gniewu jest łagodność, która sprawia, że z cierpliwością znosimy tę złą przywarę.
13. Środki na złość to:
a – częste powroty do życia Pana Jezusa, który reprezentuje łagodność i cierpliwość w swoim życiu, w swojej męce i dalej krzyżu ;
b - przyzwyczaić się raczej do milczenia i nie robienia niczego, gdy czujemy się głęboko poruszeni.
14. Istnieje uzasadniony i święty gniew, dlatego nie jest on skierowany wobec człowieka, lecz wobec grzechu przez niego popełnionego, to jest ten np. który motywował naszego Pana przeciwko profanacji świątyni, czy postawa ojca lub matki ku zbuntowanym dzieciom.
Lenistwo
15. Lenistwo to niekontrolowana miłość do odpoczynku i tchórzostwo, które powoduje, że zaniedbujemy nasze obowiązki.
16. Istnieją dwa rodzaje lenistwa:
a - lenistwo duchowe, które prowadzi nas do zaniedbywania naszych obowiązków religijnych;
b - czasowe lenistwo, które prowadzi nas do zaniedbywania naszych obowiązków państwowych, domowych.
17. Lenistwo nas zmiękcza, wystawia na wszystkie rodzaje zła przez zmuszanie nas do pomijania obowiązków, nawet najistotniejszych. Ono jest matką wszystkich wad; powoduje to głównie bezczynność i stratę czasu, źródło ignorancji i nieudolność; wytwarza niestałość i bezużyteczność życia.
18. Przeciwną cnotą lenistwa jest pracowitość, która prowadzi nas do wypełniania wszystkich naszych obowiązków z odwagą i precyzją.
19. Aby przezwyciężyć lenistwo, musimy:
a - pamiętać że praca jest prawem nałożonym przez Pana Boga na wszystkich ludzi;
b - zróbmy z życia zasadę by być lojalnym, uczciwym i rzetelnym w stosunkach z ludźmi ;
c - nie przebywć zbyt długo w łóżku;
d - nie tracić niepotrzebnie żadnej chwili swojego czasu;
Omówienie kartki:
Góra tego obrazu przedstawia sprzedanego Józefa przez jego braci. Ci, zazdrośni o jego cnotę, rzucili go do studni, z intencją niech zginie. Ale wkrótce po tym, wyciągnęli go i sprzedali kupcom izmaelickim, którzy zabrali go do Egiptu.
W środku obrazu widzimy Ezawa, który zmęczony wraca z pola z pustymi rękami, Ezaw spotkał swojego brata Jakuba gotującego smakowitą czerwoną potrawę i poprosił o pomoc. Ten jednak za miskę soczewicy zażądał niesamowicie wysokiej ceny: przywileju pierworództwa. Pierworództwo oznaczało podwójny udział w majątku rodziców. Jakub zażądał więc połowy udziału Ezawa aby otrzymać jego błogosławieństwo. Po tym jak Jakub otrzymał błogosławieństwo należące się Ezawowi, pierworodny dowiedział się o oszustwie, znienawidził brata i postanowił go zabić.
Na dole jest przedstawiony leniwiec na swoim polu, które pokryte jest kamieniami i cierniami, w przeciwieństwie do sąsiada, który dba o swoje pole.
Ruben był także układniejszym aniżeli drudzy, zaś Benjamin był człowiekiem bardzo wielkim i niezgrabnym, lecz dobrodusznym i potulnym. Józef nosił włosy na 3 pasma rozdzielone; po każdej stronie głowy było jedno pasmo, trzecie z karku w formie długiej i krużowatej się zwieszało. Gdy został władcą Egiptu, nosił włosy ostrzyżone, lecz później znowu długie.
Razem z pstrym surdutem Jakub oddał Józefowi także kości Adama, jakkolwiek Józef nie wiedział co to było. Jakub dał mu je jako klejnot zasłaniający, wiedząc dobrze, że bracia go nie miłowali. Józef owe na piersi zawieszone kości nosił w woreczku skórzanym, u góry okrągłym. Gdy bracia go sprzedali, ściągnęli z niego tylko pstry surdut i suknię zwyczajną; lecz na gołym ciele jeszcze jedną nosił opaskę i rodzaj szkaplerza na piersiach, zaś pod tym ów woreczek wisiał.
