Strona 4 z 16
Kalendarz Majów jest innym bardzo znanym ze wszystkich proroctw. Opisuje dokładnie dni naszego obecnego czwartego okresu, od 11 sierpnia 3114 roku pne do 21 grudnia 2012 roku. 21 grudnia 2012 r. według kalendarza Majów to koniec ludzkiej cywilizacji.
21 grudnia 2012 r. miało miejsce tak zwane „wyrównanie galaktyczne”, w którym Słońce, Księżyc i wszystkie inne planety naszego Układu Słonecznego znajdowały się idealnie na jednej linii względem centrum naszej galaktyki. To wydarzenie odbywa się co 26 000 lat i jest bardzo wyjątkowe.
Jakie fizyczne i energetyczne skutki to miało na Ziemi, jest nadal zagadkowe. Wielu uważało rok 2012 za początek „Nowej Świadomości”, początek nowego, bardziej świadomego tego wieku, do obecnego okresu przejściowego dramatycznych przemian.
Kraj: Fidżi
Rok emisji: 2012
Wartość nominalna: 10 dolarów
Metal: Ag 925, srebrny
Średnica: 54 x 32 mm
Waga: 20 gramów
Stan: satynowany
Specjalne: wkładka szklana z nadrukiem 5C
Nakład: 1000 monet
Już nie proroctwo o Sądzie Ostatecznym a wyznanie wiary podczas Mszy Świętej czy odmawiania Różańca Świętego daje chrześcijaninowi możliwość publicznej, regularnej deklaracji tego, w co wierzy. Są to biblijne prawdy chrześcijańskiej wiary a przez jej odmawianie deklarujemy, że należymy do wspólnoty, która wyznaje to samo. I stąd nasza pewność, że Sąd Ostateczny będzie tym końcowym etapem życia tu na ziemi. Skupię się na dwóch medalach opisujących Credo. W sumie komplet to siedem sztuk, ale dla niniejszego artykułu mówiącym o końcu świata przedstawię dwa medale, zawierające teksty:
Pierwszy z tekstem „Wierzę w jednego Boga, Ojca Wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi”;
Drugi również zawierający tekst mówiący właśnie o Panu Jezusie, który „Siedzi po prawicy Ojca. I powtórnie przyjdzie w chwale sądzić żywych i umarłych”.
Są to medale niemieckie z serii Apostolskie Symbole Wiary;
- podstawowy metal - miedź
- pozłacany
- lustrzanka
- kolor z zielonymi kryształkami Swarowskiego
- średnica - 4 cm
- waga rzeczywista - 30,6 g
- rok produkcji 2018.
Credo apostolskie gromadzi wierzących ze wszystkich kontynentów. Uważa się, że jest to uniwersalne wyznanie wiary, które zawiera wszystkie ważne zasady wiary. Chrześcijanie modlili się o cenne podsumowanie swojej wiary od V wieku i przekazywali ją kolejnym pokoleniom.
Skoro tak mocno deklarujemy wiarę w Pana Jezusa, to i musimy zastanowić się dlaczego Pan Jezus przyszedł na ten świat. W Liście do Galatów św. Paweł napisał: „Gdy jednak nadeszła pełnia czasu, Bóg zesłał Syna Swego, zrodzonego z niewiasty, zrodzonego pod Prawem, aby wykupił tych, którzy podlegali Prawu, abyśmy mogli otrzymać przybrane synostwo” (4,4-5). Od pewnego momentu w dziejach ludzkości, ludzie żyją nadzieją zbawienia, ratunku, pewnością, że Pan Bóg ześle Zbawiciela. Stwórca na wszystkie sposoby daje znać, że nie zapomniał o swoim umiłowanym stworzeniu. Powołuje patriarchów i proroków, którzy głoszą Słowo w imieniu Pana Boga. Patrząc na obietnicę Starego Przymierza możemy śmiało odpowiedzieć: Pan Bóg jest zawsze wierny swoim obietnicom. Boża Dziecina przychodzi, aby człowiek, który oddalił się od Pana Boga z powrotem do Niego wrócił. Już Izajasz mówił „Dlatego Pan sam da wam znak: Oto Panna pocznie i porodzi Syna, i nazwie Go imieniem Emmanuel” (Iz 7,14). Mówiąc w skrócie Pan Jezus przyszedł by nas zbawić. Urodził się tu na ziemi, dorastał, przekazywał mądrość jak żyć by być zbawionym i umarł za nas, za nasze grzechy.
Bardzo wymowna jest kartka zawierająca prawdę o narodzeniu Pana Jezusa. Korzeń Jesse i Drzewo Świata (Przyjście Mesjasza, Króla sprawiedliwego).
Tłem dla poniższej kartki są słowa z Księgi proroka Izajasza 11,1, która mówi: „I wyrośnie różdżka z pnia Jessego, wypuści się odrośl z jego korzeni”.
Ta obietnica odnosi się do faktu, że Pan Bóg pośle Zbawiciela do narodu żydowskiego, który przyniesie sprawiedliwość i pokój napełniony Duchem Bożym. Dotrze to nie tylko do Izraela, ale także do narodów, ponieważ Izajasz kontynuuje:
„Owego dnia to się stanie: Korzeń Jessego stać będzie na znak dla narodów. Do niego ludy przyjdą po radę i sławne będzie miejsce jego spoczynku”. Pan Jezus jest Obiecanym, który przyszedł na świat, aby przynieść światło Pana Boga. Pan Jezus jest obiecaną latoroślą z korzenia Izajasza. Tak zwany korzeń Jessego jest częstym motywem sztuki chrześcijańskiej, zwłaszcza średniowiecza. Mając na uwadze obraz, możemy teraz zobaczyć, co to znaczy:
Narodziny Pana Jezusa są opisane w taki sposób, że z korzenia wyrasta mała latorośl. Wraz ze swoim wzrostem przeciwstawia się zimnu i ciemności. Zagrożone przez zewnętrzne siły, dziecko wytrwale znajduje siłę, aby nosić życie w sobie i przekazywać życie.
Korzeń Jessego (a imię to tłumaczy się jako „dar Boży”) sięga fragmentu z Księgi Izajasza, w którym ten pierwszy prorok Izraela obiecuje przyszłego Mesjasza jako sprawiedliwego sędziego i zbawiciela ubogich. On przyniesie Boży sąd, ale także zwrot czasów ostatecznych ku powszechnemu pokojowi, sprawiedliwości i zbawieniu. Jesse jest zwykle pokazany leżąc i śpiąc, z którego grzbietów kiełkuje drzewo – i jego potomków, wyrażając w ten sposób, że Mesjasz wyłoni się z królewskiej rodziny Dawida, których przodkowie są przedstawieni jako pół-postacie z monarchicznymi szatami wyłaniającymi się z koron kwiatowych połączonych z pniem gałęziami a gałęzie to Dawid, Salomon, Izajasz i Jeremiasz. Wszyscy ci prorocy trzymają zwoje z wersetami, które rozumiano jako odnoszace się do Dziewicy. Zakończenie i ukoronowanie drzewa jest suwerennym przedstawieniem Maryi z Dzieciątkiem Jezus w ramionach, jako kontynuacja pnia, z Panem Chrystusem będącym jej kwiatem, o młodzieńczych rysach, ukazując w ten sposób swoją wszechobecność i znaczenie.
Drzewo Jessego jest symbolem przypominającym nam prawdę, którą kościół chrześcijański znał kiedyś, ale od tego czasu zapomniał. Warto wrócić do korzeni.
Pierwszy model korzenia Jesse pojawia się w XI wieku.
Na kolejnych stronach seria plakiet mówiących o wydarzeniach z życia Pana Jezusa oraz zestaw kartek mówiących o pobycie Pana Jezusa na ziem.
Plakiety religijne podpisane przez znanego portugalskiego rzeźbiarza EUCLIDES VAZ (1916-1991) „E.VAZ79” na rewersie plakiety z opisem i numerem na rancie plakiety „GRAVARTE * LISBONA * PORTUGAL”.
Wymiary - 8.5x7 cm
Grubość - 0,5 cm
WAGA - 255g
Materiał – tombak patynowany
Na awersie fragment Ewangelii dotyczący danej plakiety.
Według zdarzeń z życia Pana Jezusa plakiety są ułożone chronologicznie.
1. Zwiastowanie
2. Boże Narodzenie
3. Ucieczka do Egiptu
4. Nauczanie w świątyni
5. Chrzest Pana Jezus
6. Uzdrowienie trędowatego
7. Wjazd do Jerozolimy
8. Ustanowienie Eucharystii
9. Sąd Piłata
10. Zmartwychwstanie
Poniżej KRÓLESTWO JEMENU 1968 - Spotkanie imama z papieżem Pawłem VI w Jerozolimie, obraz z życia Pana Chrystusa, kompletny zestaw 30 znaczków w dwoch arkusikach.
Prawie 400 lat temu historia Pasji rozpoczęła się w Oberammergau. Zaraza szalała w wielu częściach Europy i nie zatrzymała się w Oberammergau. Sztuka pasyjna w Oberammergau jest najsłynniejszą na świecie sztuką pasyjną. W kilkugodzinnym przedstawieniu mieszkańcy Oberammergau odtwarzają ostatnie pięć dni życia Pana Jezusa. Jeden z największych teatrów plenerowych na świecie
Aby położyć kres nędzy, mieszkańcy Oberammergau postanowili złożyć ślub. W 1633 roku przysięgli wykonywać cierpienia i śmierć Pana Chrystusa co dziesięć lat, pod warunkiem, że nikt nie umrze na dżumę. Wieś została usłyszana, więc mieszkańcy Oberammergau odegrali pierwszą sztukę pasyjną w 1634 roku. Mieszkańcy Oberammergau do dziś dotrzymują obietnicy.
Przedstawienie pasyjne rozpoczyna się od wjazdu do Jerozolimy i opowiada historię Męki Pańskiej poprzez Wieczerzę Pańską aż do ukrzyżowania, a kończy zmartwychwstaniem.
Pasja podzielona jest na dwanaście scen. Sceny od 1 do 6 tworzą pierwszą część, która rozpoczyna się po południu. Po trzygodzinnej przerwie wieczorem pojawiają się sceny od 7 do 12.
Każda scena poprzedzona jest występem chóru z żywym obrazem (tableau vivant – przedstawienie obrazów osób żyjących). Żywe obrazy są kontemplatywno-interpretacyjne, przy akompaniamencie orkiestry i chóru, typologiczne odniesienia do Starego Testamentu. Jako obrazy dewocyjne oferują przestrzeń do zatrzymania się i refleksji.
Chociaż gra przedstawia tylko ostatnie dni życia Pana Jezusa, wykonawcy zajmują się całą Ewangelią, szczególnie przesłaniem Pana Jezusa i Jego obrazem człowieka. Na pierwszym planie jest wezwanie Pana Jezusa do radykalnego nawrócenia i Jego oddanie się każdemu człowiekowi. Pan Jezus ukazuje się w Izraelu rządzonym przez Rzym, w świecie naznaczonym sprzecznościami społecznymi, uciskiem i wyzyskiem. Każdy pojawiający się niepokój był tłumiony w zarodku przez Piłata. Ludzie tęsknili za wyzwoleniem spod panowania rzymskiego i mieli nadzieję na Mesjasza. W tym świecie Pan Jezus mówi o absolutnym przykazaniu miłości bliźniego, które obejmuje wszystkich, zarówno niewolników, jak i ciemiężycieli. Wezwanie Pana Jezusa do radykalnego przemyślenia jest wezwaniem do położenia kresu nienawiści i przeciwdziałaniu nienawiści, przemocy i przeciwdziałaniu przemocy.
Pokazano, że Pan Jezus był mocno zakorzeniony w swojej żydowskiej tradycji. Przemawia do kapłanów jako pobożny Żyd. Śpiewa „Sh'ma Israel”, „Słuchaj, Izraelu! Pan, Bóg nasz, jest tylko Panem!” i napomina kapłanów, którzy przede wszystkim troszczą się o przestrzeganie obrzędów i nakazów religijnych, słowami: „Zostawcie na boku to, co najważniejsze w Prawie, to znaczy sprawiedliwość, miłosierdzie i wiarę”.
Dla nas Pan Jezus jest zadziornym młodym Żydem, który został przybity do krzyża za swoje przesłanie, które jest nadal aktualne. Pokazuje się Pana Jezusa, który z niesamowitą konsekwencją opowiada się za wiarą w swojego Pana Boga, który jest Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba.
Koperty FDC upamiętniające Pasję z 1960 roku.
