Księga Rodzaju 32; 25-33 Walki Jakuba z aniołem.
Anioł pociesza Pana Jezusa w czasie modlitwy.
Św. Łukasz pisze o dwóch aniołach, którzy nagle pojawili się w grobie już po przybyciu tam niewiast (Łk 24, 23).
Ten obraz przedstawia zmartwychwstanie naszego Pana Jezusa Chrystusa.
Ewangelia mówi, że kilka świętych niewiast, które widzimy po lewej stronie, przyszło, aby zabalsamować ciało Pana Jezusa, gdy nagle nastąpiło wielkie trzęsienie ziemi: anioł Pański, zstępujący z nieba, przyszedł odwrócić kamień i usiadł na nim.
Przygotowani strażnicy pozostali martwi. Gdy święte kobiety weszły do grobu, przestraszyły się na widok anioła. Ale on im powiedział: „Nie bójcie się, szukacie Jezusa z Nazaretu, który został ukrzyżowany; zmartwychwstał, nie ma go tutaj, tutaj jest miejsce, gdzie został umieszczony”.
Ołtarz w w katedrze w Molde (motyw ten po raz pierwszy namalował w kościele w Kampen). Axel Ender. Motywem przewodnim jest anioł, który spotyka kobiety przy grobie Pana Jezusa i mówi im, że On już nie umarł, ale zmartwychwstał. Obecnie obraz zawieszony w kościele Sundby koło Kopenhagi.
Anioł nie pozwala Abrahamowi zabić jego syna Izaaka (Rdz 22, 11).
Jedną z fundamentalnych historii judaizmu jest Akeda („związanie Izaaka”), w której patriarcha Abraham, na prośbę Pana Boga, zabiera swojego syna Izaaka na górę Moria, aby złożyć go w ofierze (Rdz 22). Chociaż anioł w ostatniej chwili powstrzymuje rękę Abrahama, nie jest to w stanie złagodzić grozy tej historii.
Abraham - ofiarowanie Izaaka. Medal fi 80 mm, tombak, pięknie patynowany. Medal portugalski, z głębokim reliefem, sygnowany ARMINDO VISEU. Waga 182 g.
Obraz Święta Katarzyna reprodukowany na znaczku prezentowanego wydania należy do cennych dzieł w zbiorach sztuki europejskiej Słowackiej Galerii Narodowej w Bratysławie. Pochodzi z kolekcji hrabiego Jána Pálffy'ego iw 1907 roku został z pewnymi wątpliwościami oznaczony jako dzieło włoskiego malarza z XVII wieku. Dopiero w 1977 roku profesjonalne badania (dr K. Vaculík) przypisały obraz malarzowi Simonowi Vouetowi, a przypisanie to zostało również zaakceptowane przez literaturę zagraniczną. Na znaczku jest kompozycja atrybutów świętej (złamane koło, miecz, gałązka palmy).
Po pojmaniu była przymuszana do złożenia ofiary bogom. Odmówiła, wyznając wiarę w Pana Boga Jedynego. Wówczas cesarz zarządził dysputę między Katarzyną a pięćdziesięcioma tamtejszymi filozofami i retorami. Katarzyna pokonała swoich adwersarzy, udowadniając prawdziwość chrześcijaństwa i doprowadziła wielu z nich do wiary w Pana Chrystusa. Miała wtedy 18 lat. Cesarz rozgniewany obrotem sprawy skazał ją na tortury: smagano ją żyłami wołowymi tak, że jej ciało było jedną wielką raną; morzono ją głodem; łamano jej kości. Modlitwa Katarzyny sprawiła, że podczas miażdżenia kołem zstąpił anioł i spowodował, że rozpadło się ono w rękach kata. Na widok jej bohaterstwa w czasie znoszenia mąk miało nawrócić się kilkuset żołnierzy i oprawców. Ostatecznie wykonano wyrok śmierci przez ścięcie prawdopodobnie między rokiem 307 a 312.
Poczta Słowacji w roku 2003 wydała ten arkusik ze św. Katarzyną Aleksandryjską.
Jakub widzi we śnie drabinę pełną aniołów zstępujących na ziemię z nieba i wstępujących do nieba z ziemi (Rdz 28,12).
Anioł Pański wybawia św. Piotra z więzienia (Dz 12, 7-11).
Anna i Joachim byli bezdzietni. Małżonkowie daremnie modlili się i dawali hojne ofiary na świątynię, aby uprosić sobie dziecię. Joachim, będąc już w podeszłym wieku, udał się na pustkowie i tam przez dni 40 pościł i modlił się o Boże miłosierdzie. Wtedy zjawił mu się anioł i zwiastował, że jego prośby zostały wysłuchane, gdyż jego małżonka Anna da mu Dziecię, które będzie radością ziemi.
I oto Anioł Pański stanął i rzekł: „Anno, Anno. Wysłuchał Pan Bóg modlitwę twoją. Poczniesz i porodzisz, a potomstwo twoje będzie przepowiadane po całej ziemi". rzekła Anna: "Na Boga żywego, czy zrodzę chłopca, czy dziewczynkę, zawiodę je w darze Panu, Bogu mojemu, i dziecko to będzie Mu służyło po wszystkie dnie swego żywota” (Protoewangelia Jakuba 4, 35-41).
W 1585 roku Maerten de Vos namalował rodzinę Świętej Anny. Legenda o życiu św. Anny powstała w XIII wieku. Według tej legendy Anna wyszła za mąż trzykrotnie. Miała córkę z każdego małżeństwa. Była już starszą kobietą, kiedy urodziła Maryję, matkę Chrystusa. Na obrazie Maryja siedzi pośrodku z Dzieciątkiem na kolanach. Obok niej jest jej kuzynka Elżbieta, a nie jak zwykle jej matka, Święta Anna. Jej syn Jan Chrzciciel stoi przed Elżbietą. W starszym małżeństwie po prawej stronie pasażu poznajemy Annę i jej pierwszego męża Joachima oraz ich córkę Marię. Z przodu po lewej i prawej stronie są przyrodnie siostry Marii. Z tyłu widzimy od lewej do prawej Zebedeusza, Zachariasza i Józefa, mężów przyrodniej siostry Marii, Elżbiety i Marii. Widok w centrum ukazuje scenę spotkania Maryi i Elżbiety.
Poniżej najpiękniejszy chyba medal jaki można sobie wyobrazić zarówno pod względem tematycznym jak i artystycznym.
Gdy Eliasz odpoczywał pod drzewem janowca odezwał się doń głos anioła : "Wstań, jedz; bo jeszcze daleką drogę masz" (1Krl 19:5).
Nawet w bardzo trudnych i niebezpiecznych sytuacjach anioł może interweniować.
Kiedy Nabuchodonozor postawił złoty posąg i nakazał składać mu pokłon, młodzieńcy i prorok Daniel odmówili, aby nie obrazić prawdziwego Pana Boga. Karą było wrzucenie do rozpalonego pieca. Od żaru zginęli ci, którzy wykonali rozkaz króla i wrzucili Szadraka, Mieszaka i Abel-Nega do nadmiernie rozpalonego pieca, ale młodzieńcom nic się nie stało. Przechadzali się wewnątrz pieca w towarzystwie anioła i błogosławili Pana Boga. Król Nabuchodonozor wyznał, że nie ma innego Boga oprócz tego, którego wyznają młodzieńcy (Dn 3).
Nabuchonozor i młodzieńcy w piecu, oryginał 1798 rok, grafika francuska, odcisk na grubym szlachetnym papierze, karta 19 x 26 cm, płyta 16 x 12,5 cm.
I inny przypadek interwencji anioła.
Daniel i legowisko lwów - Danielowi nic się nie stało, bo wierzył Daniel 6,23 „Mój Bóg posłał swego anioła i on zamknął paszczę lwom; nie wyrządziły mi one krzywdy, ponieważ On uznał mnie za niewinnego; a także wobec ciebie nie uczyniłem nic złego»”.
Pan Bóg może również zesłać widzenie aniołów jak to miało miejsce w przypadku św. Anieli Merici.
Aniela wcześnie straciła rodziców i siostrę, z którą była bardzo związana. Przyjmuje się, że śmierć siostry wywarła na nią bardzo duży wpływ. W swym świadectwie Antonio Romano zeznał: „Pragnąc wiedzieć, czy dusza jej siostry została wyniesiona do błogosławionego posiadania wiecznej chwały, wznosiła do Boga codzienne modlitwy. Wtedy pewnego dnia, gdy znajdowała się na polu posiadłości, blisko Desenzano i odmawiała za siostrę swoje codzienne modlitwy, oto około południa zobaczyła w przestworzach orszak aniołów, wśród których znajdowała się dusza jej ukochanej siostry, bardzo szczęśliwej i triumfującej. I nagle ta armia aniołów znikła; ale obraz duszy pozostał w pamięci. I dlatego, ciągle myśląc o tej wizji, oddawała się żarliwiej postom i modlitwom”.
Doświadczenie śmierci bliskich wiąże się dla św. Anieli ze słynnym widzeniem „schodów”, które zapowiadało powstanie Towarzystwa św. Urszuli. „Pewnego razu, gdy była uniesiona w duchu, myślała, że otwiera się niebo i że wychodzi z niego wspaniały orszak aniołów i dziewic, na przemian po dwoje, razem grających i śpiewających”.
Trudne przeżycie żałoby, dzięki szczególnej łasce Ducha Świętego, zaowocowało w niej mocnym ukierunkowaniem ku chwale nieba i ku oczekiwaniu na spełnienie tego, co Pan Bóg w swej opatrzności dla niej przewidział.
Obdarzona była darem mądrości i charyzmatem proroctwa.
Dorota żyła w III wieku. W owych czasach w całym cesarstwie trwały prześladowania chrześcijan, które rozpoczął cesarz Dioklecjan. Na rozkaz Aprycjusza, namiestnika Cezarei, Dorotę aresztowano i poddano torturom. Jednak ona nie wyrzekła się wiary i odmówiła złozenia ofiary pogańskim bogom. Aprycjusz posłał więc do niej jej siostry, Krystę i Kalikstę, które torturowane wyparły się Pana Jezusa i złożyły ofiarę pogańskim bożkom. Dorota oparła się namowom sióstr. W dodatku przekonała je, by powróciły na łono Kościoła. To rozwścieczyło Aprycjusza, który nakazał uśmiercić Dorotę. Dorota przyszła na miejsce egzekucji z twarzą pogodną i radosną, oświadczając tłumowi ludzi, którzy drwili z niej, że zmierza do ogrodów pełnych owoców i kwiatów. Wśród zgromadzonych znajdował się urzędnik o imieniu Teofil. „Jeśli tak jest oblubienico Chrystusa” – rzekł on do Doroty – „przyślij mi trochę owoców z twojego ogrodu nowożeńców !”.gdy Dorota uklękła, by przyjąć śmiertelny cios miecza, zjawił się anioł z koszem jabłek i róż. Dorota poprosiła anioła, by zaniósł kosz. Kiedy Teofil zobaczył kosz zawołał „Prawdziwie Bogiem jest Jezus!” i został chrześcijaninem. Również i on zginął z rozkazu Aprycjusza.
Dafni – niegdyś klasztor, obecnie muzeum państwowe, położony w Chaidari, w aglomeracji Aten, w Attyce, w Grecji. Zdobiące go mozaiki zaliczane są do arcydzieł średniowiecza. Przedstawione sa tutaj między innymi trzy postacie świętych: Święty Mikołaj. Święty Elefteriusz oraz Święty Abercjusz i na tym świętym chciałem skupić swoją uwagę, ze względu na spotkania z Aniołem.
