Strona 3 z 8
Nie widziałam, jakoby jedli owoc ustami, jak po dziś dzień; jednakże owoc pośród nich znikał.
Powodem wygnania Adama i Ewy z raju nie był wcale ich grzech, ale niechęć do zwrócenia się do Pana Boga ze skruchą. Zgodnie z interpretacją tego fragmentu Pisma przez świętych ojców, powtarzane przez Pana Boga pytania do Adama i Ewy miały na celu nakłonienie ich do uświadomienia sobie ich grzechu i szczerej skruchy, która uchroniłaby ich od dalszych nieszczęść. „Gdyby (Adam) powiedział: „Zmiłuj się nade mną, Boże, i przebacz mi”, to ponownie pozostałby w raju i nie byłby narażony na trudności, których doświadczył później. Jednym słowem, odpokutowałby za wszystkie lata, które spędził w piekle ”- mówi św. Symeon Nowy Teolog. Ale to niestety w tamtym czasie okazało się ciężarem nie do zniesienia dla Adama i Ewy. A powodem tego jest pycha i zrodzona z niej niechęć do uznania pełnej miary odpowiedzialności za popełniony grzech.
Szczere „przepraszam” staje się, niestety, tym samym nieznośnym ciężarem dla współczenego człowieka. Nie, jesteśmy oczywiście gotowi powiedzieć: „Wybacz mi, Panie”, zwłaszcza jeśli chodzi o spowiedź, podczas której ksiądz wydobywa z nas „odpowiedzi na wiele rzeczy”. Ale często nie jesteśmy gotowi wziąć odpowiedzialności za wszystko, co nam się przydarza, i „ukryć się” przed Panem Bogiem.
Widziałam, że Ewa już zgrzeszyła, kiedy wąż siedział na drzewie; albowiem miała własną wolę. Dowiedziałam się przy tym o rzeczach, których dokładnie wypowiedzieć nie potrafię. Wąż zdawał się być postacią i figurą ich woli, na wzór istoty, z którą wszystko czynić i dokazać mogli. Ich wolę opanował szatan.
Liberia - zwierzęta z Biblii. Historia węża z obrazu Adama i Ewy. Arkusz pamiątkowy
Nawet wąż zdołał znaleźć miejsce w arce Noego. Wiemy, ponieważ wąż pojawia się ponownie na pustyni, w surowym pustynnym krajobrazie, który jest przeciwieństwem Edenu. Tym razem wąż nie jest sprawcą grzechu, ale modelem boskiego totemu, któremu powierzono moc rozproszenia śmiertelnej plagi wśród wędrujących Izraelitów. Najbardziej znieważane stworzenie Boże, skazane na jedzenie prochu, w jakiś sposób zaczyna odgrywać rolę zbawczą.
W Nowym Testamencie Pan Jezus przekształca tę historię w ewangelię przez analogię: „i jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak i Syn Człowieczy musi być wywyższony”. Podróż węża od najniższego z niskich do najwyższych z wysokich jest szczególnym zjawiskiem.
Wąż osiągnął swoją dzisiejszą formę, jako stworzenie bez kończyn pełzające po jego podziemiu, dopiero po tym, jak został przeklęty - co nasuwa często zadawane pytanie teologiczne: "Jak wyglądał, zanim został przeklęty?".
Sama Biblia oferuje niewiele wskazówek. Oprócz ujawnienia, że mógł rozmawiać bezpośrednio z Adamem i Ewą, jedyne odniesienie do przedklętego węża (Rdz 3: 1) stwierdza: „A wąż był bardziej subtelny niż jakiekolwiek zwierzę polne, które Pan Bóg stworzył”.
Kiedy jednak został przeklęty, św. Michał, według apokryficznej ewangelii św. Barnaby odciął mu ręce i nogi, dając w ten sposób znanego dziś węża bez kończyn. Pan Bóg odebrał mu również moc ludzkiej mowy, rozszczepiając jego język, tak że potem mógł tylko syczeć.
Jeszcze innym aspektem tego biblijnego wydarzenia, które wywołało znaczny spór teologiczny, jest to, czy wąż był rzeczywiście tylko, tj. cielesnym zwierzęciem, czy też był szatanem pod postacią węża, a nawet węża kontrolowanego przez szatana. Z tego toku myślenia wynika to, czy przekleństwo Boże rzeczywiście zostało nałożone na węża, czy też rzeczywiście zostało nałożone na szatana.
Wybór obrazów przedstawiających „Grzech pierworodny”, które przedstawiają węża Edenu jest trudny do zobrazowania, opisu.
Przez spożywanie owocu nie był jeszcze spełniony grzech; lecz ten owoc drzewa zwieszającego gałęzie swoje ku ziemi i tak zawsze nowe wydający rozsadki, które tak samo i po upadku się rozmnażają, mieścił w sobie pojęcia o własnomocnym rozpłodzie i zmysłowym zaszczepieniu, odłączającym od Boga. Tak więc wskutek spożywania owocu zakazanego, razem z nieposłuszeństwem wstąpiło w naturę ludzką oddalanie się stworzenia od Boga, zasadzanie w sobie i przez siebie, i samowolne pożądanie. Skutkiem spożywanego owocu był przewrót, poniżenie natury, grzech i śmierć.
