Epopeja Millenium - Jan chrzci Jezusa

Strona 2 z 4

Wysepka chrztu była częścią skalista, częścią okryta murawą. W środku wznosił się niewielki pagórek, a na nim stało drzewo o rozłożystych konarach. Wierzchołki dwunastu drzew, zasadzonych dokoła wyspy, połączone były z konarami drzewa środkowego, a między drzewami zasadzone były szpalerem małe krzewy. Całość wyglądała, jak jedna wielka altana.

Wraz z Jezusem zeszło ku studni dziesięciu Jego uczniów, którzy w ostatnim czasie Go nie odstępowali i stanęli na krawędzi studni. Jezus zdjął w namiocie płaszcz, pas i żółtą suknię wełnianą rozpinaną z przodu, a spiętą pętlicami, wreszcie wąski wełniany zawój, który noszono zwykle na szyi, i na piersiach na krzyż składano, a w nocy, lub podczas niepogody naciągano na głowę. Pozostał tylko w brunatnej tkanej koszuli, którą nosił na samym ciele. Zszedłszy na brzeg studni, ściągnął koszulę przez głowę. Teraz miał na sobie tylko przepaskę około bioder, owijającą obie nogi z osobna aż do kolan. Suknie odebrał od Niego Saturnin i oddał je stojącemu na skraju wyspy Łazarzowi.

Jezus tymczasem wszedł do wodę, sięgającej Mu aż do piersi. Lewą ręką trzymał się drzewa, a prawą położył na piersi; rozluźnione końce przepaski unosiły się lekko na wodzie. Jan stał od strony południowej, trzymając w ręku czarę z szerokim brzegiem o trzech wyżłóbieniach. Schyliwszy się, nabrał wody i w trzech strumieniach wylał ją na głowę Pana. Jeden strumień padał na tył głowy, drugi na środek, a trzeci na przód głowy i na twarz.

Chrzest jest sakramentem, który wymazuje grzech pierworodny, który czyni nas chrześcijanami, dziećmi Pana Boga i Kościoła. Chrzest zmywa również grzech rzeczywisty.

Obowiązkiem rodziców jest, gdy dziecko narodziło się, jak najszybciej przedstawić go na chrzcie, gdyż możliwe, kiedy dziecko umrze bez chrztu, może być wykluczone z Raju.

W przypadku konieczności, każdy może i powinien chrzcić.

Kto przyjmuje chrzest, zobowiązuje się do przestrzegania przykazań Bożych i kościelnych oraz wyrzeka się diabła, jego przepychu i uczynków.

Objaśnienie tabeli

Chrzest Pana Jezusa Chrystusa, który jest przedstawiony w środku tego obrazu, wyraźnie zaznacza efekty jakie Chrzest wywołuje w nas. Kiedy nasz Pan był chrzczony przez św. Jana Chrzciciela w wodach Jordanu, dał się słyszeć głos Pana Boga: „To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie!” Duch Święty zstąpił na Niego w postaci gołębicy i otworzyły się niebiosa. Kiedy jesteśmy ochrzczeni, Pan Bóg adoptuje nas na swoje dzieci; Duch Święty zstępuje do nas dzięki swojej łasce i stajemy się dziedzicami królestwa niebieskiego.

Na dole tego obrazu widzimy księdza który chrzci dziecko. Biała suknia trzymana przez Anioła, w którą przyodziany jest ochrzczony, oznacza, że dusza ochrzczonego jest przyozdobiona łaską i niewinnością, jak szata, która czyni ją piękną i miłą dla oczu Pana Boga.

Dziecko, które umiera zaraz po urodzeniu, ochrzczone idzie od razu do nieba. To właśnie reprezentuje obraz, u góry po prawej, gdzie widzimy duszę dziecka, które zmarło po chrzcie i jest niesione do nieba przez święte Anioły.

Chrzest jest tak niezbędny do zbawienia, że nawet same dzieci nie mogą wejść do nieba po smierci, chyba że są ochrzczeni. Dlatego widzimy na tym obrazie u góry z lewej strony duszę dziecka, które zmarło bez chrztu, udając się do regionu w nieznane, gdzie na zawsze będzie pozbawione szczęścia niebiańskiego.

Nie pamiętam już dokładnie słów, jakie wymawiał Jan przy chrzcie; mniej więcej brzmiały one: „Niech Jehowa przez Cherubinów i Serafinów zleje na Ciebie wszelkie błogosławieństwo i udzieli Ci mądrości, rozumu i mocy.” Ostatnich trzech słów nie słyszałam dobrze, lecz w każdym razie rozchodziło się tu o dary dla umysłu, duszy i ciała, których potrzeba każdemu, aby mógł przynieść Panu w ofierze umysł, duszę i ciało, uświęcone i oczyszczone z wszelkich zmaz grzechowych.

Menu

Gościmy

Licznik odwiedzin

Jan chrzci Jezusa

Spis treści