Jest nas kilka miliardów ludzi o różnym kolorze skóry, ale wielu nie czuje tego, że Ty jesteś ich Ojcem. Wielu z nich nie przyjdzie na myśl, by powiedzieć:
OJCZE NASZ, KTÓRYŚ JEST W NIEBIE.
To znaczy, że nie zobaczymy Go w czterowymiarowym ziemskim świecie. Czterowymiarowym, bo trzy wymiary przestrzeni + czas. Pan Bóg jest ponad czasem i przestrzenią. Jest Duchem. Dlatego mieszka w niebie. To znaczy jest wszędzie. Ale nie wszyscy mogą Go zobaczyć.
Kartka z pieśnią „Der Mond ist aufgegangen”
„Księżyc wstał
Świecą małe złote gwiazdki
Na niebie jasnym i czystym”
Jeden z najpopularniejszych niemieckich tekstów wokalnych. Pisarz Florian Russi określił ją jako jedno z najpiękniejszych świadectw religijności i człowieczeństwa.
Ta kartka jest odwzorowaniem Psalmu 19,2 „Niebiosa głoszą chwałę Boga, dzieło rąk Jego nieboskłon obwieszcza”. To jest jeden z najwyraźniejszych biblijnych stwierdzeń, że sama natura ukazuje wielkość Pana Boga. Im więcej dowiadujemy się o wszechświecie, tym wyraźniej możemy zobaczyć dzieło Pana Boga. Ponieważ „Niebiosa opowiadają chwałę Boga”, możemy śmiało angażować się i używać wszelkich narzędzi naukowych aby badać świat. Im więcej wiemy o świecie nas otaczającym, tym większą chwałę oddajemy Panu Bogu. Im więcej odkrywamy, tym więcej mamy dowodów na to, że On jest odpowiedzialny za naturę i jej prawa. Człowiek potrzebuje Biblii i osobistej wiary w Pana Chrystusa, aby mieć właściwą relację z Panem Bogiem. Potrzebujemy jedynie uczciwie popatrzeć na otaczający świat, aby uświadomić sobie, że Pan Bóg istnieje.
„Ojcze! Nie ma słowa słodszego dla uszu, ust i serca ludzkiego.
Odczuwał to doskonale pewien zacny starzec:
Spotkał on raz podróżnego, a zapytany, czy często się modli, odrzekł:
- Wszak to tak wielkie szczęście modlić się! Wieczorem, klęcząc na progu mej chaty, patrzę na zachodzące słońce i powtarzam, Ojcze, Ojcze!
- I to cała twoja modlitwa?
- A czy istnieje inna, która by tyle treści w sobie zawierała? Nieraz, wypowiedziawszy to jedno słowo, milknę i widząc stada powracające z pastwiska, aby dać nam swą wełnę, karmić nas swym mlekiem, czuję, że modlitwa moja jest prawdziwa i najlepszą i przez cały wieczór rozmyślam nad treścią tego jednego słowa: Ojcze! – Patrzę na niebo i widzę chmury przesuwające się po nim i zasypujące ziemię kroplami życiodajnego deszczu, dzięki któremu zazielenią się łąki i dojrzewają plony i znów powtarzam Ojcze! Ojcze! Ty żyjesz wiecznie, nie starzejesz się nigdy; ludzie nie mogą pozbawić cię życia, tak jak zabili moje biedne dzieci.
Mówiąc tak biedny starzec, rozpłakał się, pochylił głowę na piersi i słyszano, jak szeptem powtarzał słowo: Ojcze! Ojcze!”
