Strona 5 z 11
 |
 |
W Nazarecie życie Świętej Rodziny płynęło cicho i spokojnie. Jezus wyrósł na pięknego i silnego chłopca. Niczym nie różnił się od swych rówieśników, ukrywał bowiem swe boskie pochodzenie. Brał udział w zajęciach domowych, był posłuszny, chętnie wykonywał polecenia Maryi i Józefa. Wykonywał zajęcia zwykłe i powszednie. Pomagał przybranemu Ojcu w różnych zajęciach, ucząc się zawodu cieśli, a Maryja prowadziła dom i wprowadzała Jezusa w życie społeczności ludzkiej, tym samym Jezus dawał olbrzymie świadectwo dla czci swojego Ojca i Matki.
Życie świętej Rodziny jest wzorem dla wszystkich rodzin. Panowała tam wielka miłość i wzajemne poszanowanie.
Organizacja Narodów Zjednoczonych ogłosiła rok 1999 Międzynarodowym Rokiem Osób Starszych pod hasłem „Społeczeństwo otwarte dla wszystkich pokoleń”. Dni poświęcone zagadnieniu starzenia się są okazją do intensywniejszego propagowania postulatów mających na celu poprawę sytuacji osób dojrzałych: walki z dyskryminacją, zapobiegania niepełnosprawności, zapewnienia odpowiedniej opieki zdrowotnej i równego udziału w rozwoju kulturalnym i ekonomicznym społeczeństw. Trzeba podejmować zadania w środowiskach lokalnych, które przyniosą pomoc i radość Seniorom, a także pozwolą im aktywnie włączyć się w życie innych pokoleń.
Nasze czasy – bez wątpienia – są epoką długowieczności. Do 2025 roku 25 % ludności w wieku powyżej 60 lat dożyje przynajmniej 80-tki, tak wynika z opracowań naukowców, pod warunkiem, że nie damy się pokonać epidemii. W dużej mierze zależy to od nas wszystkich: noszenie maseczki z zakładaniem jej na usta i nos ( bo tak tylko na usta, to jakby spodnie czy spódnicę opuscić do kolan i tak się poruszać), bardzo częste mycie rąk, ich dezynfekcja przy wchodzeniu i wychodzeniu np. ze sklepów (co bardzo mało osób to czyni), zachowanie odległości od innych osób i w miarę możliwości jak najmniej opuszczać mieszkanie, by nie dawać szansy wirusowi na rozprzestrzenianie się. To może być trudne, bo organizm się buntuje, umysł się buntuje, ale to jest konieczne do czasu wynalezienia szczepionki, która całkowicie zlikwidowałaby ten wirus. Bo to co w tej chwili się dzieje to nie jest druga fala, to dopiero pierwsza się rozwija. Myślę, że trzeba podjąć następne kroki i badać rokrocznie, tych wszystkich, którzy wyzdrowieli po ataku wirusa, bo ten wirus mógł się utajnić i będzie mutował, by po trzech czy pięciu latach wrócić właśnie po raz drugi. Trzeba wszystko zrobić by znależć szczepionkę do unicestwienia tego „inteligentnego stwora”. I dlatego to IV przykazanie mowi między innymi, by pomagać tym starszym ludziom, aby długo żyli na ziemi. Przykazanie to zwraca naszą uwagę na więź międzypokoleniową; na to, że żadne pokolenie nie może się obejść bez innych pokoleń. Nie mogą starsi ludzie być tak traktowani, jakby byli niepotrzebni. Rodziną w szerszym znaczeniu jest również Kościół, ojczyzna i cała ludzkość. Chrześcijanin ma zatem troszczyć się o rozwój i umocnienie Kościoła. Powinien też wypełniać swoje obowiązki wobec ojczyzny i według swoich możliwości, troszczyć się o los wszystkich ludzi zamieszkujących naszą planetę.
Za pomocą tej kampanii Międzynarodowego Roku Seniora społeczność międzynarodowa pragnie zwrócić uwagę na rosnący na całym świecie odsetek osób starszych w całej populacji. Tylko w krajach OECD odsetek osób starszych wzrasta W większości pozostałych krajów świata odsetek ten wzrósł nawet cztero-, pięciokrotnie.
Myślę, że warto wspomnieć o tej organizacji OECD, której celem jest wspieranie państw członkowskich w osiągnięciu jak najwyższego poziomu wzrostu gospodarczego i stopy życiowej obywateli.
Polska złożyła wniosek o przyjęcie do OECD 1 lutego 1994 roku. 8 czerwca 1994 roku rozpoczęły się negocjacje między krajem, a organizacją. 11 lipca 1996 roku kandydatura została przyjęta, a oficjalnym członkiem Polska stała się 22 listopada 1996 roku.
Siedziba OECD znajduje się w Château de la Muette w Paryżu we Francji. OECD jest finansowana ze składek państw członkowskich w różnych stawkach. OECD powstała na bazie Organizacji Europejskiej Współpracy Gospodarczej, a ta została utworzona w 1948 roku w celu administrowania pomocą amerykańską i kanadyjską w ramach Planu Marshalla i odbudowy Europy po II wojnie światowej. W 1961 roku przemianowano ją na OECD. Do jej zadań należy stymulowanie rozwoju gospodarczego i handlu światowego.
W tej chwili OECD robi bardzo ważną robotę, bo np. rekomenduje pewne poprawki dla naszego kraju:
„Aby położyć podwaliny pod przyszły wzrost, Polska musi przyśpieszyć rozwój energii odnawialnej, promować szerszy rozwój umiejętności cyfrowych i menedżerskich oraz upewnić się, że znajduje się na zrównoważonej trajektorii fiskalnej na przyszłość” – zauważył sekretarz generalny OECD Mathias Cormann, który prezentował raport w Warszawie.
Ponadto, w ocenie autorów raportu znaczące będzie zapewnienie efektywnego wydatkowania środków z budżetu państwa – zaproponowali oni m.in. poszerzenie podstawy dochodów budżetu państwa i poprawienie efektywności niektórych wydatków.
A to chyba „kuleje” w naszym kraju.
Koperta Pierwszego Dnia Obiegu 14. sierpień 1986
25 lat Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD)
Koperta została ofrankowana stemplem okolicznościowym. Znaczek przedstawia symboliczną organizację OECD (Strzałki wyrastające z powierzchni mają symbolizować wymianę i handel, ale także wzrost i ekspansję. Siatka jako system porządkowy jest przykładem koordynacji i współpracy OECD).
Zmiana wieku - struktura niesie ze sobą jednocześnie szanse i zagrożenia. Starsi ludzie wzbogacają społeczeństwo swoim doświadczeniem, wiedzą oraz pomocą materialną i praktyczną. Jednakże jasne jest również, że starzenie się społeczeństwa jako całości będzie miało głęboki wpływ na świat pracy, placówek oświatowych, budownictwa mieszkaniowego i wreszcie systemów zabezpieczenia społecznego.
Celem Międzynarodowego Roku jest zatem zwrócenie uwagi na zmieniającą się strukturę wiekową i jej konsekwencje już na wczesnym etapie oraz przybliżenie potrzeb i obaw osób starszych w świadomości społecznej, aby społeczeństwo to mogło stać się „społeczeństwem dla wszystkich grup wiekowych”.
Znaczek Republiki Federalnej Niemiec z 1999 r. na okładce pierwszego dnia obiegu.
Motyw znaczka: Ręka seniora i ręka malucha
Tekst na znaczku: Międzynarodowy Rok Seniora, Organizacja Narodów Zjednoczonych, Niemcy
 |
 |
Znaczki wydrukowane w Danii przedstawiają rodzinę, pasażerów w pociągu, osoby starsze w społeczeństwie, 1983 r., starość, która u seniorów nieubłaganie postępuje.
Starsi ludzie często mają ograniczone zdolności regeneracyjne i są bardziej podatni na choroby i urazy niż młodsi dorośli. Borykają się z problemami społecznymi związanymi z emeryturą, samotnością i uprzedzeniami, dyskryminacją lub zastraszaniem osób i grup ze względu na ich wiek. Dbajmy o te osoby.
 |
 |
WŁOCHY - LUDZIE STARSI I ICH PROBLEMY 1985 rok. Znaczek z którego wypływaja setki pytań, jak zyć w wieku starszym?
Niezwykle trudno stwierdzić, kiedy starość się rozpoczyna, ponieważ jest ona zjawiskiem dość indywidualnym oraz podlegającym autoocenie, zależnym od świadomości jednostki. Być starym oznacza: dostrzegać, że coraz mniej jest ludzi starszych od nas, a za to coraz więcej młodszych; – być starym oznacza: stwierdzać, że coraz więcej osób nas wyprzedza, kiedy idziemy ulicą; – być starym oznacza: zwiększyć ilość wizyt u lekarzy i specjalistów; – być starym oznacza: coraz częściej wybierać się na cmentarze, aby towarzyszyć bliskim osobom, naszym rówieśnikom, w drodze na miejsce ostatecznego spoczynku; – być starym oznacza: coraz częściej zastanawiać się, czy pójść już do domu seniora lub domu opieki, czy jeszcze nie.
Do najważniejszych problemów ludzi starszych można zaliczyć samotność, chorobę, inwalidztwo, życie w ubóstwie, poczucie nieprzydatności.
Osoby starsze boją się nie tylko chorób i niepełnosprawności, ale także osamotnienia i nietolerancji, gdyż w dzisiejszych czasach panuje „kult młodości”.
Starość jest okresem trudnym, człowiek musi zostać do niej odpowiednio przygotowany. Ludzie starsi staja się coraz mniej sprawni, coraz więcej chorują.
Ale mogą i być pozytywne postawy osób starszych. Starość jest też niewątpliwie okresem spokoju, swobody i czasu wolnego, który można wykorzystywać w sposób twórczy i pożyteczny. Starsi ludzie mają możliwość rozwijania swoich zainteresowań. Mogą podróżować, oddawać się lekturze prasy lub literatury, uprawiać ogródek, utrzymywać kontakty towarzyskie ze znajomymi czy też pomagać dzieciom w prowadzeniu domu i wychowywaniu wnuków.
Jednak zarówno z potocznych obserwacji życia seniorów, jak i z analizy danych empirycznych wynika, że sposób spędzania czasu wolnego na emeryturze koresponduje najczęściej z wcześniejszymi zainteresowaniami, preferencjami i
potrzebami osób starszych w tym zakresie oraz z utrwalonym w poprzednich fazach życia stylem ich codziennego funkcjonowania. Zatem osoby aktywne za młodu, także i okres starości starają się przeżyć czynnie, oddając się w zaciszu domowym ulubionym zajęciom i rozwijając swoje hobby lub poszukując dostępnych w ich środowisku instytucji społecznych, których celem jest integracja i aktywizacja seniorów oraz organizacja ich czasu wolnego, takich jak Uniwersytety Trzeciego Wieku czy Kluby Seniora.
Moje jest takie założenie i motto, im człowiek starszy tym bliżej Pana Boga. Jakoś z tym stwierdzeniem łatwiej żyć.
Jan Paweł II pisał w Testamencie: „W miarę jak zbliża się kres mego ziemskiego życia, wracam pamięcią do jego początku, do moich Rodziców……." Nawet zdjęcie swoje mamy trzymał na biurku w pałacu Apostolskim w Watykanie.
Kardynał Dziwisz tak wspomniał: „Nie ulega najmniejszej wątpliwości, że duchowa postawa przyszłego papieża i świętego uformowała się w rodzinie, dzięki wierze rodziców. Mogliby i oni stać się przykładem dla współczesnych rodzin i patronami naszych rodzin” argumentował to mówiąc o ewentualności wszczęcia procesu beatyfikacyjnego i kanonizacyjnego rodziców papieża.
Św. Jan Paweł II tak pisał o swoim tacie: „Mogłem na co dzień obserwować jego życie, które było życiem surowym. Z zawodu był wojskowym, a kiedy owdowiał, stało się ono jeszcze bardziej życiem ciągłej modlitwy. Nieraz zdarzało mi się budzić w nocy i wtedy zastawałem mego Ojca na kolanach, tak jak na kolanach widywałem go zawsze w kościele parafialnym.”
W innej homilii Jan Paweł II mówił: „Po synowsku całuję próg domu rodzinnego, wyrażając wdzięczność Opatrzności Bożej za dar życia przekazany mi przez moich Rodziców, za ciepło rodzinnego gniazda, za miłość moich najbliższych, która dawała poczucie bezpieczeństwa i mocy, nawet wtedy, gdy przychodziło zetknąć się z doświadczeniem śmierci i trudami codziennego życia w niespokojnych czasach”.
Myślę, że z postawy naszego świętego Papieża możemy brać przykład a medal przedstawiający Jego rodziców niech nam zawsze przypomina o IV przykazaniu "Czcij ojca swego i matkę swoją", które mówi o wzajemnych relacjach dzieci i rodziców.
Moneta mosiężna, medal – Rodzice Jana Pawła II
Awers: Rodzice Jana Pawła II Emilia i Karol Wojtyła
Rewers: Dom Pielgrzyma Częstochowa
Średnica: 30 mm
Metal: Mosiądz
Waga: 12 g
Dwa medale, które w swojej treści zawierają się w czwartym przykazaniu. Dzień Ojca i Dzień Matki, to święta będące wyrazem szacunku dla rodziców. Dzień Ojca to święto, które jest tak samo ważne jak Dzień Matki.
Obchody Dnia Matki sięgają czasów starożytnych Greków i Rzymian. Na wiosnę szczególnym kultem otaczano wtedy matki-boginie, które symbolizowały płodność i urodzaj. Bardziej bliskie nam współcześnie obchody pojawiły się ponownie w XVII wieku w Anglii.
Tradycja Dnia Ojca nie jest tak długa, ani nie zyskała tak dużej popularności na świecie jak Dzień Matki. Obchody Dnia Ojca zostały zapoczątkowane w Stanach Zjednoczonych po tym, jak ogromnym sukcesem okazały się święta honorujące matki. W USA ojcowie mogli cieszyć się swoim dniem po raz pierwszy w 1910 roku.
Piękny antyczny i rzadki brązowy medal Dnia Ojca 1985. Medal ten został wykonany w 1985 roku przez wybitnego portugalskiego rzeźbiarza Cabrala Antunesa, laureata krajowych i międzynarodowych nagród.
Medal ma średnicę 10 cm i grubość 4 mm. Waży 322 gramy.
Wspaniały tekst na rewersie medalu, mówiący o wielkim przywiązaniu ojca do syna i syna do ojca.
„Mój tata:
Chcę, abyś był moim towarzyszem przez wiele lat - i abyś był sternikiem budowanego przez nas statku.
Dokładnie jak cała i silna wolność, będziemy czymś więcej niż drzewem i korzeniem, które obejmują się prawdą aż do śmierci!”
A. Sousa Freitas
António Sousa Freitas pisał dzieła literackie, był autorem zbioru wierszy. W 1969 roku założył portugalskie Biuro Medalionów, gdzie pracował z rzeźbiarzem Cabralem Antunesem, będąc wielkim motorem kolekcjonerstwa w tej dziedzinie w Portugalii, który został uznany zarówno przez kolekcjonerów, jak i przez samo państwo.
BRĄZOWY MEDAL, Portugalia - nawiązujący do Dnia Matki autorstwa rzeźbiarza Cabrala Antunesa. Awers z przedstawieniem macierzyństwa i rewers z wierszem A. Sousy Freitas. Wymiary: 98 mm. 1986 rok.
Matka przytulająca nagie dziecko - gołębica i kwiaty w tle.
Moja mama
W moich gestach pokładam nadzieję i w głosie nowe słowa
całą miłość - harmonię, oddać w Twoje ręce w tym dniu!
Mam uśmiech i płacz i też mam czułość najczystszej melodii,
zostawić na kolanach w tym dniu!
W duszy mam gwiazdy i zielone oczy, zielone z radości,
odpocząć w Twoich włosach w tym dniu!
Order Serca Matkom Wsi / Centralny Związek Kółek Rolniczych - Plebiscyt "Gospodyni".
Odznaczenie to nadawane jest przez Krajowy Związek Rolników Kółek i Organizacji Rolniczych. Order jest zaszczytnym wyróżnieniem dla kobiet żyjących na wsi, za ich poświęcenie włożone w wychowanie dzieci i jednoczesne prowadzenie gospodarstw rolnych, często połączone jeszcze z aktywnością społeczną w swoim lokalnym środowisku. Jest to symbol uznania za pracowitość, cierpliwość, wytrwałość i wiele wyrzeczeń poniesionych dla dobra ojczyzny i przyszłych pokoleń.
Rok: 1979,
Materiał: tombak patynowany,
Wymiary: Ø70,
Projekt: Piotr Gawron,
Wykonanie: Mennica Państwowa,
Nakład: 5000 szt.
Współcześnie trudno o jasną definicję dobrej matki. Dawniej obraz ten wydawał się prostszy do zrekonstruowania. Kobieta przynależała do przestrzeni domowej, a do jej najważniejszych obowiązków należała opieka nad dziećmi, domem oraz zarabiającym na rodzinę mężem. W wyniku zmian kulturowo-gospodarczych model ten uległ jakimś przemianom. Aktualnie, tak się uważa, dobra matka co prawda wciąż w dużym stopniu odpowiada za dom i dzieci, ale obowiązki te dzieli pomiędzy siebie i męża lub partnera, co okazuje się koniecznością wynikłą z jej aktywności zawodowej. Chociaż nie końca to się tak ma, bo matki mają trochę wiecej tych obowiązków domowych pośrednio związanych z wychowywaniem dziecka i opieką nad nim, takich jak gotowanie, sprzątanie, pranie, czy robienie zakupów itd. Myślę, że takie rozwiązanie to jest niesprawiedliwe, w związku z czym uważam, że rodzice, zwłaszcza ci pracujący, powinni dzielić się obowiązkami domowymi na pół.
Matki narzekają na małą ilość wolnego czasu, chociaż nigdy nie stwierdziły, że żałują swojego poświęcenia wobec dziecka.
Pozornie w Polsce matka jest ważną figurą, która zasługuje na szacunek. W rzeczywistości traktowanie kobiet wychowujących dzieci pozostawia w naszym kraju wiele do życzenia.
Jeden z odczytów na Krajowej Naradzie Matek, o której niżej wspomnę brzmiał „Walka o szczęście twego dziecka – to walka o pokój i socjalizm”, tak w dzisiejszych czasch to motto powinno brzmieć „Walka o szczęście twego dziecka – to walka o pokój i równouprawnienie”.
W dniach 5-6 czerwca 1955 roku odbyła się zorganizowana przez Ligę Kobiet w Warszawie Krajowa Narada Matek, której towarzyszyły dyskusje i narady.
Notatka dotycząca zwołania Krajowej Narady Matek:
Miłość matki do syna i odwrotnie może doprowadzić do pięknych momentów w życiu.
Mimo głębokiej pobożności wyniesionej z domu rodzinnego oraz zaszczepionego mu przez matkę nabożeństwa do Najświętszej Maryi Panny Wacław Koźmiński stracił wiarę i zaparł się Pana Boga. Wobec kolegów przechwalał się wówczas ze swego niedowiarstwa, wstydził się znaku krzyża świętego, wyśmiewał rzeczy święte, księży i zakonników, cytował książki zakazane i bluźniercze wiersze, a jeśli nawet przyszedł do kościoła to tylko w tym celu, by szydzić z Pana Boga.
W stanie zupełnej niewiary ukończył Wacław gimnazjum dnia 27 czerwca 1844 r. i rozpoczął studia w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie na Wydziale Budowniczym.
W kwietniu 1846 r. został aresztowany i osadzony w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej z oskarżeniem o spisku przeciw carowi. Po ciężkim śledztwie połączonym z torturami fizycznymi i moralnymi zachorował na tyfus i był bliski śmierci. Warunki więzienne doprowadziły go do całkowitego zwątpienia o istnieniu Pana Boga. A jednak tam właśnie w pewnym momencie doznał łaski odkrycia Pana Boga na nowo. Wkrótce okazało się, że jest niewinny.
W czasie pobytu Koźmińskiego w Cytadeli Warszawskiej matka zrozpaczona stanem zdrowia swego syna modliła się codziennie przed obrazem Matki Bożej Częstochowskiej w kościele paulińskim o zdrowie i łaskę wiary dla niego.
Po zmaganiach z chorobą, a także z Bogiem i samym sobą, 15 sierpnia 1846 r., w święto Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny Wacław przeżył nawrócenie i zaczął powracać do zdrowia. O tym fakcie pisze w swoim Notatniku duchowym: "...Matka Boża, ubłagana przez moją Matkę (bo sam nie myślałem o poprawie) przyczyniła się do Pana Jezusa, iż przyszedł do mnie do celi więziennej i łagodnie do wiary przyprowadził".
Uniewinniony dnia 27 marca 1847 r. opuszcza Cytadelę Warszawską. Wychodzi z więzienia uradowany łaskami wewnętrznymi i odzyskanym skarbem wiary z przeświadczeniem, że Pan Bóg zawrócił go od wrót śmierci i potępienia, a teraz w cudowny sposób przywrócił mu wolność.
Po wyjściu na wolność, 20 kwietnia, Wacław odbył spowiedź generalną z całego życia i zaczął prowadzić surowe, ascetyczne życie.
Pełen wdzięczności Panu Bogu za otrzymany dar wiary jako dziewiętnastoletni młodzieniec 8 grudnia 1848 r. wstąpił do franciszkańskiego Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów w Warszawie.
21 grudnia 1848 r. rozpoczął nowicjat w Lubartowie, gdzie też otrzymał kapucyński habit i nowe imię Honorat.
Do konfesjonału ojca Honorata przybywali ludzie nie tylko z okolic, ale również z Litwy, Ukrainy i Podola. Z całą wyrazistością ujawnił się w tym czasie jego charyzmat jako spowiednika, kierownika duchowego i kaznodziei.
Ojciec Honorat zmarł w opinii świętości 16 grudnia 1916 roku. 16 października 1988 roku papież Jan Paweł II ogłosił go błogosławionym.
Bł. Honorat Koźmiński tak pisał:
Wydaje mi się, że nadszedł czas, kiedy doskonałość chrześcijańska musi wyjść poza wąski krąg klauzury. I niech nikt nie myśli, że żyjąc w świecie nie można dążyć do doskonałości. Matka Boża jest przykładem i modelem życia ukrytego, które słusznie nasze kongregacje wybrały do naśladowania.
Obraz w ołtarzu Bł. Honorata. Widok kościoła OO. Kapucynów, Relikwiarz. Sanktuarium Bł. Honorata Koźmińskiego w Nowym Mieście nad Pilicą.
Czwarte przykazanie to nie tylko wezwanie by czcić ojca i matkę ale również by rodzice miłowali swoje dzieci.
A obowiązki rodziców wobec dzieci są bardzo duże:
1. Ojciec i matka są obowiązani:
a) zapewniać potrzeby swoim dzieciom;
b) aby je wychowywać po chrześcijańsku;
c) aby im dać dobry przykład.
2. Pierwsza powinność ojców i matek wobec swoich dzieci jest kochać je wszystkie jednakowo z chrześcijańską czułością i bez słabości do nich.
3. Ojcowie i matki muszą pilnować swoje dzieci jako drogocenne skarby powierzone im przez Pana Boga i z którego to zadania zażąda od nich dokładnego rachunku.
4. Mówiąc, że ojcowie i matki muszą wychowywać po chrześcijańsku swoje dzieci należy:
a) uczyć ich głównych tajemnic wiary i modlitwy;
b) wysłać je tam, gdzie prowadzene są nauki katechizmu i o ile to możliwe, do szkoły, w której mogą otrzymać lekcje religii;
c) uczyć kochać Pana Boga i uciekać od grzechu;
d) gdy tylko osiągną dojrzały wiek nie sprzeciwiać się ich powołaniu.
5. Przed pójściem dzieci swoją drogą, ojciec i matka muszą się modlić, aby poznać wolę Pana Boga, udzielając swoim dzieciom dobrych rad i zostawić im mądry wybór pójścia za wezwaniem Pana Boga, czy to do kapłaństwa, czy do życia religijnego.
6. Ojciec i matka muszą czuwać nad postępowaniem swoich dzieci, aby je strofować i karcić, kiedy coś zrobią źle, ale bez gniewu i na ich oczach uczynić je lepszymi przez obowiązek dawania dobrego przykładu, czyli ojciec i matka muszą wypełniać swoje obowiązki religijne: modlitwa, uczestnictwo we Mszy św., sakramenty i unikać wszystkiego, co mogłoby zmuszać dzieci do grzechu, takie jak bluźnierstwa, oszczerstwa, nieuczciwe słowa i kpiny przeciwko religii.
Objaśnienie tabeli:
Pośrodku tego obrazu widzimy świętą Annę uczącą Najświętszą Dziewicę czytać już od małego dziecka. Za Maryją stoi święty Joachim, jej ojciec, który kontempluje ją z czułością.
Górna część obrazu przedstawia po prawej stronie Blanche z Kastylii, która uczy św. Ludwika modlić się i mówiąc do niego: „Mój synu, wolałabym zobaczyć twoją śmierć, niż patrzeć, jak popełniasz grzech śmiertelny”.
U góry obrazu, po lewej stronie, lord zmusza swojego syna, by poprosił o przebaczenie biednego człowieka, którego on nie honorował.
Dolna część tabeli pokazuje nam, w osoba arcykapłana Helego, przykład strasznych kar, na które narażeni są rodzice którzy zaniedbują korygowanie swoich dzieci. Heli miał dwóch synów, Chofni i Pinchasa, którzy byli niezłymi gagatkami. Podczas składania ofiar kradli, to co należało się Panu Bogu, cudzołożyli z kobietami służącymi w Namiocie Spotkania, swoim zachowaniem sprawiali, że ludzie nie składali lub składali ofiarę byle jak.
Heli zwracał uwagę na ich nieprawość, jednak nie wyciągał wobec nich żadnych konsekwencji. Wtedy nieznany z imienia prorok przepowiedział śmierć Chofniego i Pinchasa w tym samym dniu oraz karę, jaka spadnie na cały ród Helego. Przepowiednię tę powtórzył później Samuel.
Chofni i Pinchas zabrali Arkę Przymierza na bitwę z Filistynami. Bitwa zakończyła się dotkliwą klęską Izraelitów. Arka została przechwycona, a obaj bracia zginęli. Na wieść o tym Heli spadł z miejsca, na którym siedział i zmarł, natomiast żona Pinchasa zmarła podczas porodu, nazywając wcześniej swego syna Ikabod, ponieważ mówiła: "Odstąpiła sława od Izraela."
Tak jak wspomniałem wcześniej nie da się Dnia Matki ani nawet Dnia Kobiet nie ująć w tym przykazaniu.
Sposób, w jaki matka kocha swoje dziecko, czy nie czujesz, że to cud? Bezkompromisowa, niezrównana, bezinteresowna miłość, jaką matka darzy swoje dzieci, jest czystym cudem od Pana Boga. Miłość, która nie chce niczego w zamian, ale daje miłość.
Dzień Matki to dzień obchodzony w celu uhonorowania matek w różnych krajach.
W niektórych krajach wybrano Dzień Matki, łącząc go z dniem ważnym dla większości religii, np. dzień Najświętszej Maryi Panny w krajach katolickich lub urodziny córki proroka Mahometa w Iranie. Niektóre kraje zmieniły go na swoje historyczne dni, jak na przykład Boliwia, która wybrała specjalny dzień wojny, w którym uczestniczyły również kobiety.
Każdego roku Irańczycy obchodzą Dzień Matki 23 dnia księżycowego miesiąca islamskiego Jamadi al-Thani, który upamiętnia rocznicę urodzin Hadhrat Fatimy, córki Proroka Islamu.
Hadhrat Fatima, powszechnie znana jako Fāṭimah al-Zahrā (zm. 11/632) była córką Proroka Muhammada i Lady Khadija oraz żoną Imama Alego. Jest jedną z Czternastu Nieomylnych w wierzeniach Dwunastu Szyitów.
Jest określana jako wzór do naśladowania dla wszystkich muzułmańskich kobiet.
W języku arabskim słowo „Fatima” oznacza oddzielony. Nazywa się Fatima, ponieważ jej wyznawcy są oddzieleni od piekła ze względu na jej charakter. Zahra oznacza „lśniący, jasny i lśniący”. Szósty imam szyitów, Imam Sadiq, powiedział: „Kiedy nasza matka Fatima Zahra modliła się, świeciła niebiosami, tak jak gwiazdy świecą ludziom na ziemi”.
Zdaniem szyickiej szkoły myślenia Fatima posiada status nieomylności. Zgodnie z tym wersetem Świętego Koranu, Bóg chciał, aby Ahl al-Bayt został oczyszczony z wszelkiego rodzaju brudu i nieczystości i zgodnie z wieloma tradycjami z obu szkół myślenia, Fatima jest jednym z odniesień tego wersetu.
Znaczek przedstawiony poniżej został zaprojektowany i wydrukowany przez Pocztę Iranu za zgodą Ministra Komunikacji i współpracy z Centrum Spraw Kobiet i Rodziny.
Znaczek upamiętniający urodziny Hadhrat Zahry, został wydrukowany z okazji Dnia Matki i odsłonięty podczas ceremonii w Klubie Payam 16 czerwca 2009 roku.
Nawiązując do Święta Dnia Matki nie sposób wspomnieć o ważnych atrybutach „Mleko Matki”. Poniżej ulotka wydana przez Departament Ochrony Zdrowia Matki i Dziecka w 1941 roku, która w bardzo przejrzysty sposób przedstawia walory mleka matki.
Kolejnym znaczkiem wydanym przez pocztę Iranu w 2017 roku jest znaczek dotyczący Międzynarodowego Dnia Kobiet. Na znaczku wizerunek Fatimy Zahry, córki proroka Mahometa. Znaczek upamiętniający narodziny Hadhrat Fatimy i Dzień Kobiet w sztuce w nakładzie 165 tysięcy znaczków, wydrukowany w drukarni Ghadir w Teheranie.
Najważniejszym elementem tej okazji w Iranie, który odróżnia ją od sposobu, w jaki inni obchodzą Dzień Kobiet, jest to, że zbiega się ona z datą urodzin wielkiej postaci islamskiej – Lady Fatimy Zahra. Ta zbieżność dwóch wielkich okazji: święta kobiecości, kobiecości i płodności; a urodziny Fatimy podkreślają znaczenie Dnia Kobiet w Republice Islamskiej.
Dlatego, aby uczcić wszystkie urocze kobiety – matki, babcie, prababcie i wszystkie matki przed nimi – które zasługują na najwyższy szacunek, wzywa się do świętwania urodzin Hadhrat Fatimy i Dzień Kobiet, wspominając wspaniałą historię tego islamskiego wydarzenia i tradycje z nim związane.
Finlandia 1975 Międzynarodowy Rok Kobiet
Kontynuując temat kobiet w dzisiejszym społeczeństwie chciałbym przedstawić początek lepszego ich traktowania czyli ich wyzwolenia.
Według kanonicznych Ewangelii Pan Jezus oczyścił Marię z jej siedmiu demonów (że, z Marii Magdaleny wyszło siedem demonów, oznacza, że została uwolniona z niezwykle poważnego przypadku opętania. „Liczba siedem wyraża symbolicznie pełnię, zupełność lub intensywność”, wypędzenie siedmiu demonów wskazuje na opętanie o wyjątkowej skali złośliwości), a ona pomogła mu finansowo w Galilei; według Łukasza, kobiety, które Pan Jezus uzdrowił, z kolei zaopatrywały Go ze swoich „zasobów”. Maria prawdopodobnie pochodziła z zamożnego miasta Magdala nad Jeziorem Galilejskim. Ze względu na to, że był to dom dla kwitnącego przemysłu rybnego, a także farbiarskiego i tekstylnego, Mary mogła pochodzić z zamożnej rodziny – lub sama odnosić sukcesy jako kobieta biznesu.
Maria Magdalena mogła swobodnie podróżować po kraju z Panemm Jezusem i jego uczniami. Maria Magdalena była nie tylko jedną z najbardziej oddanych naśladowczyń Pana Jezusa, która towarzyszyła Mu przez całą drogę od Galilei do Jerozolimy, od służby aż po krzyż i grób, ale także utrzymywała Go z własnych środków
Była jednym ze świadków Ukrzyżowania i pierwszą osobą, która widziała Go po Zmartwychwstaniu.
Być może zaskakujący jest fakt, że pierwsze wielkie wyzwolenie kobiet w historii ludzkości miało miejsce w czasach starożytnych. Jego inicjatorem nie był jednak żaden ze słynnych filozofów lub mężów stanu w Atenach lub w Rzymie, ale prosty Człowiek z Galilei, który ustanowił nowe i prawdziwie rewolucyjne standardy traktowania kobiet na równych zasadach z mężczyznami. Starożytni Grecy i Rzymianie nadal tkwili w rzeczywistości, w której kobiety były ludźmi drugiej kategorii i były własnością mężczyzn, nawet jeśli miały oficjalny status żony wolnego obywatela. Tylko od ówczesnego mężczyzny, jako głowy domu, zależało to, czy uzna za swoje to dziecko, które poczęło się z jego sprawy i czy zapewni mu wychowanie, czy też je porzuci. Ponadto prawowite żony miały zwykle swoją ściśle określoną przestrzeń w domu, oddzieloną od męża. Nawet więcej, w tym samym domu mogły mieszkać lub towarzysko przebywać także inne kobiety: konkubiny, towarzyszki zabaw na ucztach (zazwyczaj zwykłe prostytutki), a także młode niewolnice, które często były po prostu dziewczynkami porzuconymi na ulicach lub placach miast przez matki-prostytutki.
Ze swojej strony kobiety hojnie odpłacały się za to Panu Jezusowi – nie tylko brzęcząc monetami, choć i tego aspektu nie należy lekceważyć. Ktoś przecież musiał płacić za wyżywienie i zakwaterowanie sporej grupy na koniec każdego dnia. Kobiety były po prostu lepszymi towarzyszkami i uczennicami Pana Jezusa pod wieloma względami: były nieustraszone w niebezpieczeństwie, wierniejsze w swojej miłości, bardziej oddane w wierze. Ich czołowa postać to Maryja, Bogarodzica, a zaraz potem Maria Magdalena. Gdy przyjrzymy się bliżej roli Marii Magdaleny, to możemy odkryć ze zdumieniem, że musiała postawić pozostałych mężczyzn na nogi po stracie ich Mistrza. Wtedy dopiero zrozumieli, że Pan Jezus nie był czczym gadułą i że królestwo Boże nie było wymyśloną bajką. Jej Pan i Mistrz, którego większość uczniów opuściła, ostatecznie zmartwychwstał, a ona była pierwszym świadkiem tego niezwykłego wydarzenia. W końcu sam Pan Jezus musiał poprowadzić rękę ostatniego tępego człowieka – apostoła imieniem Tomasz – w środek swoich ran, aby łuski niedowiarstwa spadły z oczu jego i innych wątpiących.
Kobiety odgrywały również ważną rolę w ówczesnym, pierwotnym Kościele. Imiona niektórych dzielnych chrześcijanek są odczytywane do dziś w Pierwszej Modlitwie Eucharystycznej, powstałej w starożytności: są to Felicyta, Perpetua, Agata, Łucja, Agnieszka, Cecylia, Anastazja. Za każdą wymienioną imiennie kobietą i męczennicą kryje się wspaniała historia.
Kobiety w Kościele pełnią zadanie nie mniej ważne niż mężczyźni, co widać na przykładzie Maryi. Ewa stała się matką wszystkich żyjących.
Jako «matki wszystkich wierzących», kobiety posiadają szczególne dary i zdolności. Bez ich wrażliwości nauczanie, zwiastowanie Ewangelii, działalność charytatywna, duchowość i duszpasterstwo w Kościele byłyby jednostronne i «kulawe»”.
Jednym z powodów, dla których dyskryminacja kobiet jest wciąż obecna w życiu wielu z nas, są utrwalone w społeczeństwie stereotypy związane z płcią. Podwójne obciążenie kobiet pracą zawodową i obowiązkami domowymi stanowi jedną z głównych barier na ich ścieżce kariery i jest trudnością w osiągnięciu rzeczywistej równości płci.
Nawet w chwili obecnej wśród księży odnosi się wrażenie, że są antykobiecy.
Warto podkreślić także tę smutną prawdę: w Kościele istnieje klerykalizm i jest to „prawdziwe wypaczenie Kościoła” (papież Franciszek). Niestety, wciąż są duchowni, którzy nie rozumieją, że ksiądz powinien być kimś, kto umywa ludziom nogi – na wzór Pana Jezusa. Kapłan powinien jedynie służyć jako pokorny sługa. W Kościele nie ma systemu dwuklasowego. Święcenia kapłańskie nie są przepustką do klasy premium, a już na pewno nie są mandatem do prowadzenia arbitralnych rządów.
Matka z dzieckiem, znaczek pocztowy (charytatywny) zaprojektowany przez duńską artystkę i pisarkę Dea Trier Mørch, wydany przez Danię 22 września 1988 r. z okazji 5. rocznicy powstania Narodowej Rady Niezamężnej Matki i Jej Dziecka.
W 2016 r. co czwarte nowo narodzone dziecko urodziło się jako nieślubne. Zdarzyło się to po raz pierwszy w historii Polski. Prawo nie dzieli już dzieci na ślubne i pozamałżeńskie, ale było tak jeszcze kilkadziesiąt lat temu. Różnica oznaczała często życie lub śmierć.
Najgorsze, co mogło spotkać kobietę w latach międzywojennych, to nieślubne dziecko. Potępiały ją za to rodzina, Kościół, całe społeczeństwo. Pomoc państwa była minimalna, a los nieślubnych dzieci można było z góry przewidzieć.
Kuba 1980, Rocznica Federacji Kobiet. 20-lecie.
23 sierpnia 1960 roku w Hawanie powstała Federacja Kobiet Kubańskich, która stanowi jedną z ważniejszych organizacji masowych istniejących na Kubie.
FMC, jak jest popularnie znana pod swoim akronimem, zrzesza setki tysięcy kobiet i reprezentuje ich interesy oraz dąży do włączenia i rozwoju kobiet we wszystkie zadania społeczeństwa kubańskiego.
Jednocześnie w pełni działa na rzecz rozwoju pełnej równości płci oraz szkolenia kobiet i pełnienia maksymalnych obowiązków w sferze politycznej, a także w rządzie, ministerstwach i różnych instytucjach, a także w innych organizacjach masowych i społecznych.
Federacja Kobiet Kubańskich współpracuje z różnymi ministerstwami i agencjami rządowymi, a także aktywnie uczestniczy w Komisjach Koordynacyjnych ds. Zatrudnienia Kobiet, których celem jest zwiększenie udziału kobiet w rynku pracy i unikanie dyskryminacji przy zatrudnianiu.
Nie musi to być Dzień Matki, aby powiedzieć Mamie, jak bardzo ją kochasz. Nasze Matki zasługują na to, by wiedzieć, jak bardzo są kochane i doceniane.
Z przodu znajduje się sylwetka matki i dziecka w sercu, z tekstem „Matka taka jak ty jest darem od Boga. Jesteś naprawdę doceniany”. Na odwrocie znajduje się napis „Kocham Cię Mamo!" / Jej dzieci wstają i nazywają ją błogosławioną; Jej mąż też, a on ją chwali”. Przypowieści Salomona 31:28.
Werset ten uczy, że cechy charakteru jej dzieci są miarą jej własnych cnót. Często dzieci, które początkowo się buntują, po zakończeniu okresu dzieciństwa, wracają po pewnych doświadczeniach życiowych i zauważają: „Z powodu wieloletniego przykładu mojej matki, nauczyłem się kochać jej Boga” lub „Moja matka jest najbardziej współczującą osobą, jaką znam”. Choć dojście dziecka do takiego wniosku może trwać całe lata, to jednak dzieci cnotliwej kobiety w końcu powstają i błogosławią ją.
Medal pamiątkowy „Kocham Cię, Mamo – średnica 4 cm.
Medal pamiątkowy „Złota Mama”. A głównym zadaniem każdej pamiątki jest zachowanie pamięci o miejscu, w którym się odwiedzone, lub o osobie, która podarowała ten przedmiot.
Na jednej stronie znajduje się napis "Złota Matka", na drugiej - "Dla Mamy na szczęście". Podarowanie takiej monety najdroższej osobie na ziemi oznacza życzenie jej, aby była zawsze szczęśliwa.
Jak przekazać uczucia, które mamy do Mamy. To najdroższa, najbliższa i najbardziej ukochana osoba na ziemi. Cóż mogę powiedzieć, Mama jest centrum Wszechświata. Dorastamy i nawet nie myślimy o tym, co Mama do nas czuje. Dla nas Jej miłość jest czymś oczywistym, co jest od urodzenia. A Matki są pochłonięte naszymi troskami i największą radością dla nich jest to, że nas uszczęśliwiają. Teraz jesteśmy dorośli i pozbyliśmy się dziecięcego egoizmu. Rozumiemy, że Matki oddały nam całe swoje życie, a teraz przyszedł czas na naszą miłość i wdzięczność.
Średnica: 4 cm
Grubość: 0,3 cm
Piękne medale upamiętniające „Dzień Matki”. Wszystkiego najlepszego z okazji Dnia Matki. Złote monety - medale „Kocham Cię”.
Dzień Matki to dzień, w którym świętujemy i honorujemy kobiety, które wywarły niezatarty wpływ na nasze życie – nasze matki, babcie, teściowe i postacie matek. Te niezwykłe kobiety ukształtowały nasze życie swoją bezwarunkową miłością, przewodnictwem i niezachwianym wsparciem. Byli naszymi filarami siły na dobre i na złe, i zawsze byli tam, aby nas podnosić na duchu i dopingować.
Niezależnie od tego, czy są biologiczne, adopcyjne czy wybrane, te kobiety odegrały integralną rolę w naszym życiu i ważne jest, aby okazywać naszą wdzięczność i miłość. Skorzystajmy z okazji, aby podziękować im za całą ciężką pracę, poświęcenie i nieskończoną miłość, którą obdarzali nas przez te wszystkie lata.
Średnica: 4 cm
Waga: 28 g
