Heliodor na polecenie króla syryjskiego Seleukusa IV usiłował zagarnąć skarbiec Świątyni Jerozolimskiej, ale uczynił to z namowy rządcy świątyni Szymeona, który przez nienawiść ku arcykapłanowi Oniaszowi III, zapewnił króla, że skarby te mogą się dostać w jego ręce. Bóg sam, na gorące prośby arcykapłana i ludu, przeszkodził temu zamiarowi, gdyż w chwili, kiedy Heliodor w otoczeniu zbrojnego orszaku wchodził do świątyni, wystąpił przeciwko niemu w postaci jeźdźca, który, uderzywszy go koniem, obalił na ziemię, po czym dwaj Aniołowie, jako młodzieńcy, przyskoczyli doń i ochłostali go niemiłosiernie. Heliodora na wpół żywego wyniesiono ze świątyni, na prośby jednak Oniasza odzyskał zdrowie. Powróciwszy do króla, gdy w dodatku miał we śnie widzenie, podczas którego dwaj chłostający go w świątyni młodzieńcy oznajmili mu, za co był ukarany, oświadczył królowi: "Jeżeli masz którego nieprzyjaciela, albo zdrajcę królestwa, poślij go tam, a ubiczowanego przywitasz, jeżeli jeno wróci, gdyż na onym miejscu jest prawdziwie jakaś moc Boża".
Poniżej, po lewej stronie Achab chciał kupić od Nabota winnicę, która leżała obok pałacu królewskiego, oferując mu w zamian inną winnicę lub pieniądze. Nabot nie przystał na tę propozycję, co mogło wynikać z jego przywiązania do dziedzictwa przodków i żydowskich przepisów dotyczących sprzedaży ziemi. Izebel, podszywając się pod swego męża, Achaba, rozesłała listy do starszyzny i dostojników miasta, w których nakazywała podstawić dwóch fałszywych świadków. Z rzekomego rozkazu królewskiego oskarżyli oni Nabota o obrazę Boga i króla. Uznano go winnym i ukamienowano. Następnie Achab zagrabił jego winnicę.
Posłany przez Boga prorok Eliasz potępił tę zbrodnię i zapowiedział nieuchronną zagładę całego rodu Achaba, w tym gwałtowną śmierć Izebel.
Po prawej stronie widzimy św Éloi de Noyon, (św. Eligiusza z Noyon). Eligiusz otrzymał zlecenie wykonania ze złota tronu dla króla Chlotara II wysadzanego drogimi kamieniami. Wg legendy z ilości dostarczonego mu złota wykonał nie jedno lecz dwa krzesła tronowe ku wielkiemu zdziwieniu i zadowoleniu króla.
Dzięki swojej sumienności zyskał bardzo duże zaufanie co przełożyło się na jego pozycje zawodową. Został bowiem wyniesiony na kierownika mennicy. Jemu także powierzono skarb królewski.
Widzimy tu przykład, że dobro bliźniego jest najważniejsze i pragnienie przywłaszczenia i chęć zdobycia czyjejś własności nie idą w parze z 10 przykazaniem. To przykazanie zabrania nam niesprawiedliwego pragnienia dobra innych i zazdroszczenia im.
Synowie Jakuba poszli paść trzody daleko od domu. Stęskniony i niespokojny o nich ojciec posłał Józefa, aby dowiedział się, jak sobie radzą. Gdy bracia zobaczyli nadchodzącego Józefa, powiedzieli: „Oto nadchodzi ten, który miewa sny! Teraz zabijmy go i wrzućmy do którejkolwiek studni, a potem powiemy: Dziki zwierz go pożarł” (Rdz 37, 19-20). Najstarszy syn Jakuba, Ruben, chcąc uratować Józefa namówił braci, by go nie zabijali, tylko wrzucili do wyschniętej studni, jakich było wiele w okolicy. Bracia zdarli z Józefa jego piękną suknię i wrzucili go do głębokiej studni. Daremnie prosił ich o litość – drwili tylko z niego. Tak się zdarzyło, że akurat przechodziła tamtędy karawana kupców, którzy zdążali do Egiptu. Sprzedawali on wonne korzenie, żywicę, pachnące olejki, ale handlowali także niewolnikami. Jeden z braci wpadł na pomysł, aby sprzedać im Józefa. Kupcy zapłacili za chłopca dwadzieścia sztuk srebra i zabrali ze sobą do Egiptu, zamierzając tam sprzedać go drożej.
Oprócz pożądania żony bliźniego u Izraelitów wymienia się też dom, pole, niewolnika, niewolnicę, wołu i osła. Pozbawienie go którejś z nich łatwo mogło wpędzić członka ludu wybranego w nędzę albo w niewolę. W ludzkich żądzach zawiera się niszczycielska i złowroga moc. Wyraża się ona w zawiści, chciwości, łakomstwie, zachłanności, zazdrości, samolubstwie. Pismo Święte przestrzega: "A ci, którzy chcą się bogacić, wpadają w pokusę i w zasadzkę oraz w liczne nierozumne i szkodliwe pożądania. One to pogrążają ludzi w zgubę i zatracenie. Albowiem korzeniem wszelkiego zła jest chciwość pieniędzy" (1 Tm 6, 9-10). My musimy to trochę rozszerzyć: "Nie pożądaj żadnej rzeczy bliźniego twego" oznacza więc: staraj się przychodzić drugiemu z pomocą i nie zaniedbuj dzielenia się bogactwem ostatecznym, do którego otrzymałeś dostęp przez wiarę, i staraj się to czynić z całym szacunkiem dla godności bliźniego. "Nie pożądaj" - zostaw każdemu to, co należy do niego, i ciesz się tym, co sam posiadasz.
Typowym przykładem jest niewolnictwo. Oficjalnie jest ono zniesione, ale praktycznie działa na całym świecie i to często za aprobatą władz. I to jest bardzo złe, to są zniewolone kobiety, mężczyźni na plantacjach, różnego rodzaju działalnościach, dzieci przy różnych posługiwaniach.Poniższy medal pokazuje zniesienie niewolnictwa w Brazylii w 1888 roku.
Medal – 100 lecie zniesienia niewolnictwa (1888) w Brazylii/Królowa Portugalii Maria II
Autor – Baltazar Portugalia
Średnica – 80 mm
Waga –211 g
Nakład – 750 szt.
Materiał – tombak patynowany
Scena przedstawiająca nową niewolnicę nabytą dla Haremu. Obraz autorstwa Victora-Juliena Girauda w muzeum w Luwrze zatytułowany „Kupiec niewolników”.
Ale przykazanie to mówi też o przeciwstawnym działaniu, a mianowicie swoje zaangażowanie, wiedzę, umiejętność czy dar wykorzystać dla drugiego człowieka w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Dokonało i dokonuje tego bardzo wielu ludzi. Wspomnę tylko o dwóch postaciach:
1. Matka Teresa z Kalkuty
Medal został wydany dla upamiętnienia Błogosławionej Matki Teresy.
Średnica - 45 mm
Waga - 40 g
Metal – brąz
Awers medalu przedstawia postacie dwojga nagrodzonych noblistów. Z dziedziny literatury Odiseas Elitis oraz Pokojowa Nagroda Nobla - Matka Teresa.
Rewers przedstawia wszystkie nazwiska osób, które w 1979 roku otrzymały nagrody Nobla w różnych dziedzinach.
Projektant - E. A. B. Jones2.
2. Brat Albert Chmielowski
Medal - św. Brat Albert
Brąz. Średnica 43 mm.
Proj. T. Tchórzewski
