 |
 |
Medal - 10 Przykazań. Przykazanie 3,
Edycja - 9999 sztuk. Edycja z częściowym złoceniem,
Waga - 54 g,
Pierwsza edycja - 2016,
Średnica - 50 mm,
Podstawowy metal - miedź
Wysokiej jakości polerowana płyta,
Stempel lustrzany.
Z ciemnoczerwonym kryształkiem Swarowskiego.
Proroctwo Izajasza o końcu wojny i wieku pokoju jest reprezentowane artystycznie na medalu.
Awers: Proroctwo Izajasza
Rewers: Świątynia i cytat z Biblii „Mój Dom będzie nazwany Domem Modlitwy dla wszystkich narodów” Izajasza 56,7
Średnica: 38,7 mm
Waga: 26 g
Metal: brąz platerowany srebrem Ag 999/1000
Emitent: Mennica Ziemi Świętej
Rewers medalu bardzo istotnie pokazuje motywację i błogosławieństwo, jakie Pan Bóg obiecał przestrzegającym tego przykazania „Pamiętaj, abyś dzień święty święcił”. Doskonale ukazują to słowa z księgi proroka Izajasza, w których czytamy: „Jeśli powściągniesz twe nogi od przekraczania szabatu, żeby w dzień mój święty spraw swych nie załatwiać, jeśli nazwiesz szabat rozkoszą, a święty dzień Pana - czcigodnym, jeśli go uszanujesz przez unikanie podróży, tak by nie przeprowadzać swej woli ani nie omawiać spraw swoich, wtedy znajdziesz twą rozkosz w Panu”. (Iz 58, 13-14a).
W świętowaniu dnia świętego chodzi więc o to, aby nie koncentrować się na sobie i nie zabiegać o swoje sprawy, ale oddać ten czas Panu Bogu. Niedziela jest dla wierzących dniem świętowania Zmartwychwstania Pana Chrystusa. Nawiązuje zatem do fundamentu chrześcijańskiego życia, którym jest wiara w Pana Jezusa Chrystusa, który umarł i zmartwychwstał, aby nas zbawić. Wspominanie misterium paschalnego, najważniejszego wydarzenia w historii zbawienia, winno odsunąć wszystko inne na drugi plan. Dlatego w centrum niedzieli jest Eucharystia i bardzo dobrze pokazuje ten temat rewers medalu. Zwłaszcza niedziela nastraja, aby ofiarować swój czas bliskim i potrzebującym. Świętowanie niedzieli przy wspólnym stole, czas na spotkania i rozmowy, spacery, wyjazdy, odwiedzanie krewnych i przyjaciół, słowem „tracenie” czasu dla drugiego człowieka, to ważne świadectwo i sposób na dobre przeżywanie dnia Pańskiego.
Jeżeli wejdzie to świętowanie każdemu w plan czy harmonogram jego życia możemy śmiało patrzeć na awers medalu, gdyż ten dzień przeżyty zgodnie z przykazaniem pozwoli zapomnieć o wojnach, niesnaskach, nienawiściach przez następne dni. A „Wtedy swe miecze przekują na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Naród przeciw narodowi nie podniesie miecza, nie będą się więcej zaprawiać do wojny", Izajasz w swoim proroctwie tak właśnie mówi (Iz 2,4).
Izajasz odnosi się do czasu pokoju i spokoju, kiedy każdy człowiek będzie jadł "z własnego winnego krzewu ... i jego drzewa figowego". Ludzie będą mogli zajmować się spokojnie rolnictwem, rzemiosłem i handlem, budując swój dobrobyt. Będą także spełnione niezbędne warunki do kultywowania pobożnych praktyk i życia rodzinnego.
W listopadzie 1651 r. św. Wincenty a Paulo na prośbę królowej Ludwiki Marii Gonzagi, żony króla Jana Kazimierza, przysyła do Polski kilku księży ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy do dawania misji ludowych, prowadzenia seminariów duchownych, wychowania kleru.
Dnia 1 grudnia 1653 nastąpiło uroczyste wprowadzenie misjonarzy do kościoła św. Krzyża. Biskup poznański Kazimierz Florian Czartoryski wydaje specjalny akt, w którym kościół i przywiązane do niego prawa oddaje na wieczne czasy Zgromadzeniu. Wszyscy Księża Misjonarze zamieszkują w Warszawie i odtąd św. Krzyż staje się centralnym domem Zgromadzenia Misji w Polsce.
Ważne to było, gdyż Sobór trydencki – sobór powszechny Kościoła katolickiego, który miał miejsce w latach 1545–1563 był odpowiedzią na narastającą potrzebę reform w Kościele katolickim, a jednym, który przeprowadził reformę liturgii był właśnie św. Wincenty a Paulo, a misjonarze w prowadzonych przez siebie zakładach duchownych przywiązywali wielkie znaczenie do liturgii i muzyki kościelnej. Wszak w centrum niedzieli jest Eucharystia, w której – jak w soczewce – skupiają się wszystkie tajemnice naszej wiary. Idziemy na niedzielną Mszę św., aby we wspólnocie naszych sióstr i braci słuchać Mistrza z Nazaretu, zasiadać z Nim do Wieczerzy i karmić się Jego Ciałem i Krwią, iść z Chrystusem pod krzyż, przeżywać radość z Jego zmartwychwstania i wreszcie, napełnieni Duchem Świętym, nieść Dobrą Nowinę o zbawieniu całemu światu, a tu obowiązują pewne obrzędy czy nasza postawa w czasie Mszy św. I to wszystko starał się św. Wincenty a Paulo wprowadzać, realizując dosłownie założenia Soboru trydenckiego.
Znaczki Watykańskie Sobór Trydencki - Corrado Mezzana zaprojektował znaczki, wydane 21 lutego 1946 roku.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
JUBILEUSZ 350 LECIA PRZYBYCIA KSIĘŻY MISJONARZY DO POLSKI
Emitent: Parafia Świętego Krzyża, Warszawa.
Metal: tombak srebrzony
Średnica: 50 mm
Nakład: 400 szt
Data emisji: 2001
Projektant: Ireneusz Chmurzyński
Awers: Fasada kościoła, nad nią napis: JUBILEUSZ / 350 / LECIA oraz wzdłuż krawędzi: PRZYBYCIA KSIĘŻY MISJONARZY DO POLSKI. U dołu na wstędze napis: EWANGELIĘ GŁOSIĆ UBOGIM POSŁAŁ MNIE PAN.
Rewers: Misjonarz z krucyfiksem w ręce. Wokoło napis: OTO WRESZCIE SĄ MISJONARZE ... TEGO DOKONAŁ BÓG, W NIM ZŁÓŻMY NASZĄ NADZIEJĘ
Szczególnego znaczenia nabiera w tym kontekście pamięć o samotnych, chorych, odrzuconych i zapomnianych. Nierzadko dla nich niedziela i inne dni świąteczne są najtrudniejsze, gdyż często potęgują ich cierpienie i wykluczenie. Obecność drugiego człowieka, dyskretna pomoc, modlitwa, zaproszenie do wspólnego stołu to tylko niektóre działania, które można podjąć w niedzielę, ukazując solidarność z każdym człowiekiem, dla którego Chrystus umarł i zmartwychwstał. I w tym kontekście omawiany wyżej św. Wincenty a Paulo przekazał nam prawdę, że oddanie się ubogim dokonuje się w duchu wiary. Był przekonany, że są oni sakramentem Jezusa Chrystusa, że w ich życiu ujawnia się żywy Chrystus; służąc ubogim, służy się Chrystusowi. Dlatego uważał, że są oni panami i mistrzami dla wszystkich, którzy w ich osobach chcą służyć Chrystusowi.
Medal: Św. Wincenty a Paulo, 300 Rocznica Konsekracji Kościoła Św. Krzyża
Emitent: Parafia Świętego Krzyża, Warszawa.
Metal: tombak srebrzony
Średnica: 50 mm
Pewnego razu, gdy Pan Jezus przechodził w szabat pośród zbóż, uczniowie Jego zaczęli po drodze zrywać kłosy. Na to faryzeusze mówili do Niego: „Patrz, czemu oni czynią w szabat to, czego nie wolno?”
