SZYMON PIOTR
Szymon miał trzydzieści lat, kiedy dołączył do apostołów. Był żonaty i miał troje dzieci, mieszkał w Betsaidzie przy Kafarnaum. Jego brat, Andrzej i matka żony mieszkali z nim razem. Zarówno Piotr jak i Andrzej byli rybakami, wspólnikami synów Zebedeusza.
Mistrz znał od pewnego czasu Szymona, zanim Andrzej zaprezentował go na drugiego apostoła. Kiedy Pan Jezus nadawał Szymonowi imię Piotr, robił to z uśmiechem; miał to być rodzaj przydomku. Wszyscy przyjaciele Szymona dobrze wiedzieli, że jest on człekiem narwanym i impulsywnym. Co prawda Pan Jezus dodał później nową i znaczącą treść do tego, żartobliwie nadanego przydomku.
Szymon Piotr był człowiekiem impulsywnym, optymistą. Był dorosły, ale częstokroć ulegał silnym uczuciom; nieustannie popadał w tarapaty, ponieważ często mówił, nie myśląc. Ten rodzaj bezmyślności sprawiał również bezustanne kłopoty wszystkim jego przyjaciołom i towarzyszom oraz był powodem wielu delikatnych napomnień ze strony Mistrza. Piotr nie popadł w większe kłopoty z powodu bezmyślnego mówienia tylko dlatego, że nauczył się omawiać wcześniej wiele swoich planów i kombinacji ze swym bratem Andrzejem, zanim odważył się publicznie przedstawić propozycję.
Piotr przemawiał płynnie, elokwentnie i dramatycznie. Był także naturalnym i inspirującym przywódcą, bystrym myślicielem, ale niezbyt dogłębnym argumentatorem. Zadawał wiele pytań, więcej niż wszyscy pozostali apostołowie razem wzięci i o ile większość tych pytań była dobra i stosowna, wiele z nich było bezmyślnych i głupich. Piotr nie umiał głęboko myśleć, ale całkiem dobrze znał swój umysł. Dlategoteż był człowiekiem szybkich decyzji i nagłych działań. Kiedy inni rozmawiali, zdziwieni, że ujrzeli Pana Jezusa na plaży, Piotr skoczył i dopłynął do brzegu, żeby się spotkać z Mistrzem.
Cechą charakteru, którą Piotr najbardziej u Pana Jezusa podziwiał, była jego niebiańska delikatność. Piotr nigdy nie znudził się rozważaniem wyrozumiałości Pana Jezusa. Nigdy nie zapomniał nauki o wybaczaniu grzesznikowi, nie tylko siedem razy, ale siedemdziesiąt razy i siedem. Był pod wielkim wrażeniem charakteru Mistrza, skłonnego do przebaczania podczas tych czarnych i posępnych dni, które nastały zaraz po jego bezmyślnym a nieumyślnym wyparciu się Pana Jezusa na dziedzińcu arcykapłana.
Szymon Piotr był rozpaczliwie niezdecydowany; gwałtownie wpadał z jednej skrajności w drugą. Najpierw nie chciał pozwolić, żeby Pan Jezus umył mu stopy, potem, słysząc odpowiedź Mistrza, błagał, aby go umył całego. Mimo wszystko Pan Jezus wiedział, że wady Piotra były wadami płynącymi z głowy, nie z serca. Piotr był jedną z najbardziej niewytłumaczalnych kombinacji odwagi i tchórzostwa, jaka kiedykolwiek żyła na Ziemi. Wielką siłą jego charakteru była lojalność – przyjaźń. Piotr prawdziwie i szczerze kochał Pana Jezusa. A jednak, wbrew tej ogromnej sile przywiązania, był tak niezrównoważony i niekonsekwentny, że pozwolił służącej dziewczynie, aby go drażniła, aż do wyparcia się swego Pana i Mistrza. Piotr mógł stawić opór prześladowaniu i jakiejkolwiek formie bezpośredniej napaści, ale obumierał i malał w obliczu ośmieszania. Był odważnym żołnierzem, kiedy stawiał czoła frontalnemu atakowi, ale kurczącym się ze strachu tchórzem, kiedy był zaskoczony napaścią z tyłu.
Piotr był pierwszym z apostołów Pana Jezusa, którzy wystąpili w obronie działalności Filipa pośród Samarytan i Pawła pośród nie-Żydów; ale później zmienił swe nastawienie, kiedy w Antiochii stanął w obliczu ośmieszających go judaistów; chwilowo odwrócił się od nie-Żydów, tylko po to, aby pochylić głowę przed nieustraszonym potępieniem Pawła. Piotr był pierwszym apostołem, który zrobił szczere wyznanie dotyczące połączonego człowieczeństwa i boskości Pana Jezusa i pierwszym – wyjąwszy Judasza – który się go zaparł. Piotr nie był zbytnim marzycielem, ale nie lubił schodzić z obłoków ekstazy i entuzjazmu, dramatycznego uniesienia, do zwyczajnego i praktycznego świata rzeczywistości. Idąc z Panem Jezusem, dosłownie i symbolicznie, albo przewodził orszakowi albo odwrotnie, ciągnął się za nim – „czekając zakończenia”. Jednak był niedoścignionym kaznodzieją pośród Dwunastu; zrobił więcej niż każdy inny, oprócz Pawła, aby ustanowić królestwo i w czasie jednego pokolenia rozesłał posłańców na cztery strony świata.
Po swoim nierozważnym wyparciu się Mistrza, kiedy inni apostołowie czekali, żeby się dowiedzieć, co się stało po ukrzyżowaniu, Piotr doszedł do siebie i pod życzliwym oraz wyrozumiałym przewodnictwem Andrzeja znowu wrócił do rybackich sieci. Kiedy przekonał się w zupełności, że Pan Jezus mu wybaczył i wiedział, że znowu został przyjęty do owczarni Mistrza, płomienie królestwa rozpaliły się w jego duszy takim blaskiem, że stał się wielkim i zbawczym światłem dla tysięcy ludzi żyjących w ciemności.
Po opuszczeniu Jerozolimy i zanim Paweł został duchowym przywódcą chrześcijańskich Kościołów innowierców, Piotr podróżował wiele, odwiedzając wszystkie Kościoły od Babilonii do Koryntu. Odwiedzał nawet, pełniąc obowiązki duszpasterza, wiele Kościołów założonych przez Pawła. Aczkolwiek Piotr i Paweł bardzo się różnili w usposobieniu i wykształceniu, nawet w teologii, w latach późniejszych harmonijnie pracowali razem dla podbudowania Kościołów. Co nieco ze stylu i sposobu nauczania Piotra widać w kazaniach, częściowo zapisanych przez Łukasza, jak również w Ewangelii Marka. Jego pełen wigoru styl najlepiej uwidacznia się w jego liście, znanym jako Pierwszy List św. Piotra Apostoła; przynajmniej było to prawdą tak długo, jak długo list ten nie został później poprawiony przez uczniów Pawła. Tym niemniej Piotr ciągle robił ten błąd, że starał się przekonać Żydów, iż Pan Jezus mimo wszystko, rzeczywiście i prawdziwie, był żydowskim Mesjaszem. Aż do dnia swojej śmierci Szymon Piotr ciągle cierpiał z powodu pomieszania idei Pana Jezusa jako żydowskiego Mesjasza, Chrystusa jako zbawcy świata i Syna Człowieczego jako objawienia Pana Boga – kochającego Ojca całej ludzkości.
Żona Piotra była wspaniałą kobietą. Przez lata pracowała przykładnie jako członkini zespołu kobiecego a kiedy Piotr został wypędzony z Jerozolimy, towarzyszyła mu we wszystkich jego podróżach do Kościołów, jak również we wszystkich wyprawach misyjnych. W dniu, kiedy jej wybitny mąż wydał z siebie ostatni oddech, rzucona została dzikim bestiom na arenie w Rzymie.
I tak ów człowiek, Piotr, bliski Panu Jezusowi, należący do jego najbliższego otoczenia, wyszedł z Jerozolimy głosząc radosną nowinę królestwa z mocą i chwałą, aż się jego służba dopełniła; i uważał za wielki zaszczyt, kiedy prześladowcy poinformowali go, że musi umrzeć tak, jak umarł jego Mistrz – na krzyżu. I tak Szymon Piotr został ukrzyżowany w Rzymie.
Medal - Święty Szymon Piotr
Medal wydała Mennica Piętka
Awers - Święty Szymon Piotr
Rewers - Ostatnia Wieczerza
Materiał - mosiądz platerowany 24 karatowym złotem
Średnica - 33 mm
Masa - 18,5 g
Rok emisji - 2015
Medal – Święty Piotr Apostoł
Metal – srebro, próba 999/1000
Średnica – 30 mm
Waga – 10 g
Jakość - stempel lustrzany
Kraj emisji – Polska
Rok emisji – 2014
Projekt – Roussana Nowakowska
Awers – Święty Piotr trzymający klucze do Królestwa Bożego
Rewers – Atrybuty czterech ewangelistów:
św. Mateusza, św. Marka, św. Łukasza i św. Jana fragment „Litanii do Wszystkich Świętych”, oraz symbole chrześcijańskie.
Plakieta - Święty Szymon Piotr
Materiał – brąz
Wymiary – 54x54
olekcja - ŚWIĘCI PATRONI
Numizmat - Sanctus Petrus
Nakład - 9.999 szt
Numizmat platerowany 24 karatowym złotem
Waga - +/- 47,00 g
Średnica - 50 mm
Srebrny hologram
Jakość - stempel lustrzany
Awers - Piotr Apostoł
Rewers - Sancti Patroni
Medal - „Następca Apostołów Benedykt XVI – Apostoł Piotr”;
Rok emisji - 2012,
Średnica - 40 mm,
Waga - 32 g,
Materiał złocony, z aplikacją kolorystyczną, polerowana płyta,
Stempel lustrzany.
Kolekcja ŚWIĘTY WŚRÓD ŚWIĘTYCH
Temat - Święty Piotr
Rok emisji - 2014
Metal - mosiądz
Stop - platerowany złotem
Średnica - 38,61 mm
Stempel - lustrzany
Waga - +/- 23,5 gr
Projekt – Robert Kotowicz
Wykonanie – Mennica Polska S. A.
Medal – Święty Szymon Piotr Apostoł
Nakład - 9.999 szt
Numizmat platerowany 24 karatowym złotem
Waga - 54 g
Średnica - 50 mm
Rok emisji – 2016
Awers – Święty Piotr jeden z dwunastu Apostołów wybranych przez Pana Jezusa Chrystusa. Kościół katolicki uważa Piotra za pierwszego papieża, opisanego przez Pana Jezusa jako skała, na której zbudowany jest kościół. Symboliczny klucz Królestwa Niebieskiego z wpisanym w nim kryształkiem Swarovskiego.
Rewers - Apostolski symbol wiary w skrócie Symbol Apostolski (potocznie: Skład apostolski, Wierzę w Boga, z łac. credo – wierzę) – to najwcześniejsze wyznanie wiary Kościoła katolickiego. Legenda przypisała autorstwo samym Apostołom. Centralnie postać Pana Jezusa.
Medal z serii „Papieże XX wieku” a wśród nich medal przedstawiający wizerunek Świętego Piotra, pierwszego papieża Kościoła katolickiego (30-67). Wydano go również z odwrotną stroną podobną do medalu zwanego Ołtarzem Wysokim 2005
S. Petrus Pontifex Maximus 30-67 Patriarcalis
Patriarcalis Basilica Principis Apostolorum
WAGA: 15g
ŚREDNICA: 35mm
Medal wykonany jest z bimetalu (miedź niklowana)
Rok wydania: 2008
Nakład 10000 szt
Szymon Piotr ~ niemiecki bity posrebrzany i pozłacany medal typu moneta - druga strona pokazuje Pana Jezusa Chrystusa z napisem „ Tylko przez wiarę” - wyprodukowano 5000 szt – waga 31,5 grama - średnica 40 mm.
Plakieta wydana w Portugalii w 1975 r, wymiary 60x90 mm, waga ca. 19 dkg, sygnowane VDC (VASCO DA CONCEIÇAO), tombak patynowany.
Medal Szymon Piotr
Posrebrzany medal z pozłacanym portretem.
Kraj: Watykan
Wielkość: 50 mm
Rok: 2007
Metal: posrebrzana i pozłacana miedź
Waga: 54 g
MEDAL ŚWIĘTY PIOTR - Pieczęć miejska Kolonii z XII wieku
Paweł Apostoł
Nie da się św. Piotra przedstawić bez św. Pawła. Co też nawet w obrazach św. Paweł jest przedstawiany bardzo często razem ze św. Piotrem. Obaj byli apostołami, którzy wywarli największy wpływ na rozwój Kościoła. Poza tym według tradycji Paweł zmarł 29 czerwca – tego samego dnia (choć w innym roku) co Piotr. Inna tradycja twierdzi, że dzień ten obrano jako święto obu apostołów, ponieważ tego dnia w roku 258 zabrano doczesne szczątki obu świętych z ich grobów ze względu na niebezpieczeństwo zbezczeszczenia ich przez cesarską konfiskatę.
Obaj przez swoje męczeństwo są związani z Rzymem. Mimo wielu różnic potrafili działać razem.
Medal upamiętniający Rok Święty 1975 oraz pontyfikat papieża Pawła VI
Podpisy rzeźbiarzy Lello Scorzelli (ur. 1921) i Senesi E.
Materiał – brąz złocony
Waga – 36 g
Średnica – 44 mm
Grubość – 6 mm
Awers – święty Piotr i Paweł w uścisku: ANNUS / SANCTUS - A PAULO VI P M INDICTUS
Rewers - OLIWKA Z KORZENIAMI: PAX VOBIS - MCMLXXV
Pochodził z Tarsu, urodził się około 5-10 roku po Panu Jezusie. Zwany Apostołem Narodów, choć nie należał do grona dwunastu apostołów ani nawet do szerszej grupy uczniów Pana Jezusa, towarzyszących Mistrzowi w czasie jego publicznej działalności. Był starannie wykształconym faryzeuszem i początkowo zagorzałym prześladowcą chrześcijan. Pod wpływem przeżycia mistycznego w drodze do Damaszku, nawrócił się i został ochrzczony. Po konwersji krótko przebywał w Arabii. Potem prowadził swoją działalność w Damaszku, a po spotkaniu z przełożonym gminy chrześcijańskiej w Jerozolimie, powrócił do Cylicji. Pracował w Antichii razem z Barnabą. W czasie swoich trzech podróży misyjnych wykazał się niezwykłą aktywnością. W tym czasie, gdy Paweł przebywał w Atenach, nauczając o „Chrystusie ijego ukrzyżowaniu”, Grecy byli wygłodzeni duchowo; byli dociekliwi, ciekawi i naprawdę szukali nowej prawdy duchowej. Nie można zapomnieć o tym, że Rzymianie z początku zwalczali chrześcijaństwo, podczas gdy Grecy je wchłonęli i że później właśnie Grecy zmusili dosłownie Rzymian do akceptacji nowej religii, tak jak była wtedy przekształcona stanowiąc część kultury greckiej. Następnie. Paweł przebywał na Cyprze i w Azji Mniejszej, był także uczestnikiem soboru jerozolimskiego, na którym ustalono warunki postępowania wobec chrześcijan pochodzenia pogańskiego. Prowadził również działania misyjne w Azji Mniejszej, Macedonii i Grecji, w ciągu kolejnych pięciu lat nauczał głównie w Efezie. Dzięki kazaniu Piotra, wygłoszonym w dzień Zesłania Ducha, nakreślona została przyszła linia postępowania oraz plany większości apostołów, gdy idzie o głoszenie przez nich ewangelii królestwa. Piotr był prawdziwym założycielem Kościoła chrześcijańskiego; Paweł niósł chrześcijańskie orędzie innowiercom a wierzący Grecy nieśli je całemu Cesarstwu Rzymskiemu. Hebrajczycy nie chcieli, jako naród, przyjąć zarówno ewangelii Pana Jezusa o ojcostwie Pana Boga i braterstwie człowieka jak i orędzia Piotra i Pawła o zmartwychwstaniu i wniebowstąpieniu Pana Chrystusa (późniejsze chrześcijaństwo), reszta Cesarstwa Rzymskiego okazała się bardziej podatna na rozwijające się nauki chrześcijańskie. Swój tryumf nad filozoficznymi religiami i kultami misteryjnymi chrześcijaństwo zawdzięczało przede wszystkim św. Pawłowi, ktory był wspaniałym organizatorem a jego następcy dotrzymywali mu kroku. Piotr, opanowany entuzjazmem Zesłania Ducha, mimowolnie zapoczątkował nową religię, religię zmartwychwstałego i gloryfikowanego Pana Chrystusa. Apostoł Paweł przekształcił później tę nową ewangelię w chrześcijaństwo, w religię zawierającą jego poglądy teologiczne i obrazującą jego własne, osobiste doświadczenia z Panem Jezusem na drodze damasceńskiej. Ewangelia królestwa oparta jest na osobistym, religijnym doświadczeniu Pana Jezusa z Galilei, chrześcijaństwo oparte jest niemalże wyłącznie na osobistym, religijnym doświadczeniu Apostoła Pawła. Prawie cały Nowy Testament poświęcony jest nie tak przedstawianiu doniosłego i inspirującego, religijnego życia Pana Jezusa, jakomawianiu religijnego doświadczenia Pawła i zobrazowaniu jego osobistych przekonań religijnych. Piewszy proces św. Pawła najprawdopodobniej miał miejsce w Rzymie. W zcasie podróży do Wiecznego Miasta wraz z ekskortującymi go żołnierzami zatonął ich statek, co skutkowało, że trzy miesiące spędził na Malcie, a kiedy dotarł do Rzymu, przebywał w areszcie domowym. Prawdopodobnie wtedy został uwolniony i udał się w kolejne misje do Hiszpanii, Efezu i Macedonii. Podzczas przesladowań chrześcijan, wywołanych pożarem Rzymu w roku 64, Paweł został skazany na smierć i scięty. Świętego Pawła uważa się za autora 13 listów z kanonu Nowego Testamentu, spośród których siedem bezdyskusyjnie jest jego autorstwa. Był twórcą wczesnochrześcijańskiej doktryny i zwolennikiem ewangelizacji pogan. Źródłami informacji o działalności i życiu Pawła sa Dzieje Apostolskie oraz listy, które po sobie pozostawił.
Paweł i jego spadkobiercy zaprowadzili religię wiary, nadziei i miłosierdzia. Pan Jezus objawił religię miłości i był jej przykładem.
W iknografii św. Paweł jest ukazany z mieczem, często obik apostoła Piotra. Zwykle jest przedstawiony w długiej tunice i płaszczu. Jego atrybuty to baranek, koń, kość słoniowa oraz miecz.
Medal – Święty Paweł Apostoł
Metal – srebro, próba 999/1000
Średnica – 30 mm
Waga – 10 g
Jakość - stempel lustrzany
Kraj emisji – Polska
Rok emisji – 2014
Projekt – Roussana Nowakowska
Awers – Święty Paweł Apostoł Jezusa Chrystusa
Rewers – Atrybuty czterech ewangelistów: św. Mateusza, św. Marka, św. Łukasza i św. Jana fragment „Litanii do Wszystkich Świętych”, oraz symbole chrześcijańskie.
Medal św. Paweł
Średnica 40 mm
Waga 31,5 g
Materiał miedź niklowana i pozłacana
Nakład 5000 szt
Kraj Niemcy
10 lirów 1991, Watykan. Moneta przedstawia św. Pawła z Ewangelią i mieczem. Miecz jest symbolem jego męczeństwa a Ewangelia oznacza jego zaangażowanie w niesienie słowa Bożego.
